Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη

το... θεριό (!)

Χθες ίππευσα τον κοντό για πρώτη φορά μετά την διάσειση. Μέχρι τώρα, τον έβγαζα με συραγωγέα, τον έβαζα να πηδάει καβαλέτι, του φόραγα side-reins αλλά δεν είχα ανέβει επάνω του...
Πρώτος κανόνας της ιππασίας είναι πως αν πέσεις από το άλογο, πρέπει αμέσως να ξανανέβεις. Ναι οκ, λίγο δύσκολο όταν σε πονάει το κεφάλι σου από το χτύπημα, το άλογο έχει χτυπήσει το πόδι του και δεν την παλεύει κανένας από τους δύο. Και όμως... μετανοιώνω που δεν το έκανα. Γιατί χθες, ενώ ήμουν αποφασισμένη να τον ιππεύσω, μέχρι και την στιγμή που έκατσα στην σέλα, έψαχνα δικαιολογίες στον εαυτό μου για να μην το κάνω.
Αρχικά, του έκανα ζέσταμα στον συραγωγέα. Έκανε πολύ κρύο και φύσαγε, ιδανικές συνθήκες για να τρομάξει και να αρχίσει τα ροντέο, και τα πόδια μου έχουν χαλαρώσει μιας και δεν έχω καβαλήσει πόσες μέρες, οπότε είπα να τον αφήσω να κάνει το ζέσταμα και το ξέδωμα, χωρίς να ρισκάρω να πέσω, χωρίς να του τραβάω τα ηνία και να του βαραίνω την πλάτη.
Και μετά, σκεφτόμουν... και αν ανέβω και πέσω πάλι? Δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑΣ χθες να με δει αν πέσω ή να πιάσει το άλογο, και οι πιθανότητες να τρόμαζε ήταν πολλές. Έπειτα, σκέφτηκα... αν δεν ιππεύσω, και δεν το πω σε κανέναν, ίσως να έρθω αύριο ή μεθαύριο και να τον βγάλω. Και μετά, κατάλαβα πως αν δεν ίππευα τον κοντό χθες, δεν θα τον ξαναΐππευα γενικά. Γιατί πάντα ΚΑΤΙ δεν θα ήταν ιδανικό και θα εμπεριείχε κίνδυνο να πέσω. Λες και στην τελική, δεν το ήξερα από την πρώτη στιγμή που είπα να ασχοληθώ μαζί του οτι ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή είναι προβληματικός στη συμπεριφορά του, είναι παρατημένος.
Και τελικά, ανέβηκα. Και ξεκινήσαμε τροχάδην, εδραίο, με κοντά ηνία και την ψυχή στο στόμα... Μετά από μερικούς γύρους, κατάλαβα πως όχι μόνο εγώ φοβόμουν τον κοντό μην κάνει καμιά βλακεία, αλλά και ο κοντός φοβόταν εμένα. Διόρθωση, φοβόταν τον υπερστρεσσαρισμένο αναβάτη του. 'Ετσι, αποφάσισα να του δώσω ελάχιστα πιο μακρύ ηνίο, και αρχίσαμε να κάνουμε οχτάρια και σερπαντίνες, για να απασχολεί με κάτι το μυαλό του και εγώ το δικό μου. Τα πόδια μου θέλουν αρκετή δουλειά για να τον αγκαλιάσουν σωστά πάλι, και το κάθισμά μου θέλει πάλι πολύ δουλειά. Όχι όμως αυτή τη φορά. Χθες ήταν από μόνη της ψυχολογική προπόνηση και για τους δύο, δεν χρειαζόταν να το δυσκολέψω. Κάποια στιγμή, ο βηματισμός του έγινε πιο χαλαρός, αλλά δεν του άφησα μακρύτερα ηνία, μιας και το κεφάλι και τα αυτιά του ήταν συνέχεια πάνω και σε εγρήγορση (τι διάολο περιμένει οτι θα του επιτεθεί? Ο σαρκοβόρος Ευκάλυπτος ???).

Τον χαλάρωσα, περπατήσαμε λίγο σε επιφυλακή, αυτός γιατί άκουγε τον αέρα στα δέντρα και εγώ γιατί τον έβλεπα να είναι λίγο τσίτα, αλλά μέσες άκρες, φύγαμε ήρεμα από τον στίβο και πήγαμε στον ζεστό και καθαρό μας σταύλο. Ευτυχώς, είχε έρθει και ο σταυλίτης, οπότε μου τον κράτησε λίγο για μια φωτογραφία. Ας την πούμε, αναμνηστική φωτογραφία, της πρώτης μέρας μετά την τούμπα.

και ο "Γιάννης"

Όσο τον ξεσέλωνα, είδα πως εκτός από το άλογο, ήθελαν φροντίδα και τα πράγματά του, οπότε του έδωσα το μηλαράκι του για να μην παραπονιέται, και έκατσα να του καθαρίσω σέλα και ηνία. Όση ώρα καθάριζα, μου είπε ο σταυλίτης οτι πριν πέσω, του είχε αυξήσει τον καρπό στο φαγητό του, αλλά δούλευε λιγότερο και ίσως γι'αυτό έκανε σαν νευρώσπαστο εκείνη την ημέρα, και οτι τώρα τον έχει ξαναμειώσει. Ας ελπίσω λοιπόν, οτι στην επόμενη "έκρηξη" του κοντού, θα καταφέρω να κρατηθώ.
'Εχουμε και αγώνα άλλωστε τον Φεβρουάριο, πρέπει να τον ετοιμάσω για την Ε! Αλλιώς θα είναι σαν να έκανα μια τρύπα στο νερό, αν τον αφήσω να ξαναγίνει ένας χαζός δύστροπος κουτσός κοντός...
Θέλω να τον κάνω ένα άλογο που να κάνει ενδιαφέροντα πράγματα στην καθημερινότητά του, που να πηγαίνουμε μαζί σε αγώνες και να με αποζητά για παρέα, ένα άλογο που να μπορεί κάπως καλύτερα να λειτουργεί με τους κανόνες που ορίζει (καλώς ή κακώς) η ζωή στους σταύλους.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Το θέμα δεν είναι να κάνεις χοπ. Είναι να το κάνεις σωστά...

Προσοχή !!! Ακολουθεί εξαιρετικά βαρετό 6λεπτο βίντεο !




Είχα δοκιμάσει πριν 5-6 μέρες να αφήσω τον κοντό να πηδήξει ένα καβαλέτι, στον συραγωγέα, με επιεικώς τραγελαφικά αποτελέσματα. Παραβλέποντας την κλασσική του συμπεριφορά, οτι δηλαδή, "αγχωνόταν" με το που έβλεπε την βαλβίδα, ή την χτύπαγε με τα πόδια του, είχαμε ένα θεματάκι με το χάζεμα. Πολύ απλά, ο κύριος ΔΕΝ έβλεπε το εμπόδια γιατί ΧΑΖΕΥΕ οτιδήποτε συνέβαινε γύρω του.
Χθες λοιπόν, τον έβαλα στον συραγωγέα, αλλά αυτή τη φορά, του φόρεσα και side-reins μετά το ζέσταμα. Όχι πολύ σφιχτά, ίσα ίσα να μην στρίβει το κεφάλι του και κοιτάει αλλού εκτός από την ευθεία της βαλβίδας.

Περιττό να πω, οτι φρίκαρε μόλις συνειδητοποίησε οτι Α. δεν μπορεί να χαζολογάει και οτι Β. αν και δεν είχε βάρος στην πλάτη του, κάποιος του κράταγε κόντρα στο στόμα όταν πήγαινε να απλώσει τον λαιμό της γκαμήλας μπροστά.
Και αφού έκανε μερικούς γύρους νευρικά, ψάχνοντας να καταλάβει τι του συμβαίνει, ηρέμισε λίγο.
Στο εμπόδιο λοιπόν πήγαινε πιο "συγκεντρωμένος", αφού δεν μπορούσε παρά να το βλέπει όταν έμπαινε στην ευθεία του, αλλά και πάλι αυτό δεν αρκούσε. Δεν το πλησίαζε σωστά, δεν κάλυπτε σωστά τα καλπαστικά του, άνοιγε πολύ το βήμα του μετά, έστριβε σαν ιστιοπλοϊκό και γενικά, μέχρι να βαρεθεί να παίζει και να ηρεμίσει, θα έλεγε κανείς πως οι βαλβίδες είχαν επάνω φωτάκια, φλόγες ή σακούλες να ανεμίζουν.
Κάπου προς το τέλος, χαλάρωσε, βαρέθηκε να κάνει και τον καραγκιόζη, και το πέρναγε σε καλπασμό και τροτ, χωρίς πολλά επεισόδια.

Θέλω να ελπίζω πως μερικές φορές ακόμα να το κάνουμε και θα φτιάξει λίγο τον τρόπο προσέγγισης.
Άντε να δούμε ^_^

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Getting the Xmas mood ^_^





Barbie horse !

Εχμμμ ας το παραδεχτούμε. Τα κορίτσια τουλάχιστον... ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ να "ντύνουμε" όμορφα τα αλογάκια μας...
Υποσάγματα που ταιριάζουν με το τρίχωμα, μπαντάζ ή γκέτες που εκτός από προστασία δείχνουν (ακόμα πιο) όμορφο το αλογάκι μας, και φυσικά, άαααααπειρες βούρτσες για καθάρισμα, καρότα και ζαχαρίτσες για επιβράβευση και σαπούνια για να καθαρίζουμε την ιπποσκευή μας.
Αυτή λοιπόν είναι η προίκα του κοντού (μου?), αν και δεν υπάρχει κανείς για να τον βλέπει. Αρκεί που τον χαζεύω και τον καμαρώνω εγώ στις φωτογραφίες και μέχρι να τον ιππεύσω ;)





*όπως βλέπουμε όλοι, τον κοντό ντύνει αποκλειστικά το Horze ^_^


Το καφέ υπόσαγμα με μαύρα/μπορντώ μπαντάζ και γκέτες λοιπόν είναι για πιο καθημερινές και casual εμφανίσεις, ενώ το μπορντώ υπόσαγμα με άσπρα μπαντάζ, καθ'ότι πιο bling bling σύνολο, το κρατάμε για τίποτα Κυριακές και εορταστικές ιππεύσεις. Ο,τι δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί εορταστική ίππευση σε ένα μέρος που ιππεύεις μόνος και σε βλέπουν μόνο οι παπαγάλοι που έχουν φωλιάσει στα δέντρα :/


Εργασιοθεραπεία !

Αφού λοιπόν εγώ έχω ξεμείνει εκτός σέλας και ο κοντός επέδειξε απαράδεκτη συμπεριφορά, άλλαξα ριζικά το πρόγραμμά μας!
Μιας και ούτως ή άλλως δεν θα τον ιππεύω για λίγες ακόμα μέρες, ο συραγωγέας μπήκε -ξανά- στη ζωή μας.

Την Τρίτη, ξεκίνησα συραγωγέα μόνο με ηνία και του έβαλα να περνάει σε τροτ και καλπασμό μια βαλβίδα. Στην αρχή, ούτε που την πρόσεχε, σκόνταφτε πάνω της, την πήδαγε, την πάταγε, γενικά, αποσυντονιζόταν. Όταν άρχισε να την περνάει σωστά, την σήκωσα σε ένα πολύ χαμηλό εμπόδιο (στο ύψος που είναι το γόνατό μου). Αυτό ήταν, έπαθε σοκ. Αρχικά, καθώς έστριβε για να πάει στο εμπόδιο, χαμήλωνε καπούλια, άνοιγε βήμα και πήδαγε είτε από ένα καλπαστικό πιο μακριά, είτε από ένα πιο κοντά. Γενικά, δεν την πήδαγε τόσο, όσο της επιτίθετο.
Φυσικά, κουράστηκε κάποια στιγμή, βαρέθηκε, δεν ξέρω τι, και άρχισε να με ακούει και να ηρεμεί με την φωνή. Την πλησίαζε λοιπόν ήρεμα σε τροχάδην και σε καλπασμό, σήκωνε τα ρημάδια τα ποδαράκια του και πήδαγε πολύ όμορφα.

Αλλάξαμε φορά, από αριστερή, σε δεξιά. Ξανά-μανά πανικός! Πάει, σκεφτόμουν, είναι χαζός. Η ίδια ακριβώς βαλβδίδα, στο χώμα πρώτα και μετά σε εμπόδιο, οι ίδιες ακριβώς αντιδράσεις... Μόνο που μας πήρε λιγότερο χρόνο τώρα για να την συνηθίσει. ΕΥΤΥΧΩΣ !

Σκέφτομαι να του το καθιερώσω για λίγο καιρό, κάθε φορά που θα κάνουμε συραγωγέα να του βάζω βαλβίδες, και μια φορά την εβδομάδα, να του βάζω 1 - 2 χαμηλά εμπόδια να περνάει, ώστε να αρχίσει πάλι να τα συνηθίζει και να χαλαρώνει και όχι να είναι τόσο τσίτα άγχος.
Με μόνη διαφορά πως όταν θα τον δουλεύω πλέον σε φλατ, θα του φοράω side reins, δεμένα όχι στο πλάι αλλά στην κοιλιά, για να σταματήσει να σηκώνει την χαζοκεφάλα του και να χαζεύει δεξιά και αριστερά (με ΑΜΕΣΟ αποτέλεσμα να σκοντάφτει στις βαλβίδες, αφού ο βλάκας δεν τις έχει δει....)!

Μόλις γίνω εντελώς καλά, θα εξακολουθώ να τον κάνω συραγωγέα, και στην συνέχεια θα τον ιππεύω και σε ασκήσεις. Έτσι, θα ζεσταίνει την πλάτη του χωρίς βάρος, θα εκτονώνεται όσο χρειάζεται χωρίς να χαροπαλεύω, και -ελπίζω- θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ρομάντζο μας ^_^

Όσο για τα εμπόδια, ακόμα δεν έχω αποφασίσει πώς θα συνεχίσουμε, θέλω πρώτα να τον δω πως θα τα προσεγγίζει και πώς πρέπει να τον προετοιμάζω εγώ.

Δυστυχώς, το μόνο σίγουρο είναι πως μου λείπει κάποιος να μου επισημαίνει τα λάθη μου. Σίγουρα κάνω, και σίγουρα θα μπορούσα κάπως να διορθώσω τον κοντό αν δεν τα έκανα, αλλά έχω μόνο φωτογραφίες και βίντεο για να βλέπω τι κάνω, και αυτά όχι πολύ συχνά.

Bad Romance - aka διάσειση :(

Είναι μέρες τώρα που δεν αξιώθηκα να σηκώσω το χεράκι μου και να γράψω κάτι. Νταξει, συμβαίνει σε όλους να βαριόμαστε λίγο μερικές φορές...

Μετά τον αγώνα, για αρκετό καιρό, χαλάρωσα αρκετά την ίππευση του Κοντού, καθώς είχε ήδη πιεστεί στην προετοιμασία και στον αγώνα, και δεν ήθελα να τον ζορίζω χωρίς λόγο. Παράλληλα, στις εγκαταστάσεις έχουν αρχίσει να γίνονται μαθήματα ιππασίας - κυρίως για αρχάριους- και έτσι το καλό μέρος του μανέζ έχει παραχωρηθεί για τα μαθήματα. Αυτό σημαίνει πως έχω ξεμείνει στο γρασίδι, που εκτός του οτι δείχνει πολύ ωραίο, γλιστράει αρκετά, και όταν βρέχει είναι πολύ εύκολο για το άλογο (βασικά, για τον οποιονδήποτε) να γλιστρήσει ή να σκοντάψει. Επιπλέον, μας πήρανε και τις βαλβίδες που χρησιμοποιούσα για να "οριοθετήσω" έναν στίβο ντρεσσάζ. Κλάιν στίβος, αλλά είχα κάτι να υπολογίζω σε αποστάσεις και γωνίες.

Και ενώ όλα καλά και ωραία με την ίππευση, κοινώς δεν κούτσαινε, δεν έκανε βλακείες, καλά πηγαίναμε, ήρθαν αυτές οι βροχές και μας άφησαν ένα δεκαήμερο εκτός σέλας.
Όταν ξανανέβηκα, ο κοντός ήταν σαν κούτσουρο. Ούτε έστριβε, ούτε συγκεντρωνόταν, ούτε ξεκίναγε σωστά ούτε σταμάταγε σωστά. Σκέφτηκα να τον βάλω να περάσει μερικές βαλβίδες σε τροτ και καλπασμό, για την περίπτωση που είχε βαρεθεί την σκέτη επίπεδη, και παρατήρησα οτι ενώ στις τροχαστικέ βαλβίδες πήγαινε σχετικά ήρεμα, στις καλπαστικές, τον έπιανε ο πανικός ο ίδιος.

Είτε άνοιγε το βήμα του και χαμήλωνε τα καπούλια, είτε ορμούσε πάνω τους, είτε δεν του έβγαινε το βήμα και τρόχαζε ή τις πήδαγε. Σίγουρα έκανα και εγώ λάθη, σε καμία περίπτωση δεν σκέφτομαι οτι εγώ είμαι ολόσωστη πάνω του, αλλά δοκίμασα να τον αφήσω να πάει με τον δικό του ρυθμό, δοκίμασα να τον πιέσω να ανοίξει το βήμα του, δοκίμασα να τον πάω με πιο "κρατημένο" βήμα. Ο ίδιος πανικός κάθε φορά. Στο τέλος μόνο χαλάρωσε λίγο.
Νομίζω πως ένας λόγος για αυτή του την συμπεριφορά είναι το γεγονός πως εδώ και καιρό δεν έχει κάνει συστηματικά ασκήσεις με βαλβίδες.

Και πάνω που είχα αρχίσει να σκέφτομαι τι θα ήταν καλύτερο για άσκηση να του κάνω, μου κερνάει ένα ροντέο τύπου Bronco on wild wild West και έβλεπα την σκιά μου να τινάζεται, μαζί με το άλογο, στον αέρα, αρκετές φορές πριν πέσω κάτω. Το κρίμα είναι πως όταν έπεσα, αν και ο ώμος μου ακούμπησε πρώτος, ακολούθησε το ξεροκέφαλό μου. Και ορίστε, μια βδομάδα τώρα είμαι με μια σούπερ διάσειση, απ'αυτές που σε κάνουν να κυκλοφορείς σαν ούφο, να εκνευρίζεσαι, να αποσυντονίζεσαι και γενικά, να την ψιλοπαλεύεις μεν, αλλά όχι όσο θα έπρεπε για να αποδίδεις στην δουλειά.

Δυστυχώς, δεν σκοπεύω να τον ιππεύσω πριν περάσει ΚΑΙ αυτή η εβδομάδα, γιατί δεν νοιώθω καθόλου σίγουρη ούτε οτι θα είναι οκ το κεφάλι μου, ούτε οτι δεν θα ξαναπέσω να το ξαναχτυπήσω. Περιμένοντας λοιπόν να μου περάσει η θολούρα, σκέφτομαι τι ασκήσεις θα μας έκαναν καλό...


Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

www.photobit.net - Οι φωτό μας από τον αγώνα!

Κύκλος 12μ αριστερά (μικρότερο τον έκανα...)

Κύκλος 12μ δεξιά (πάλι τον έκανα μικρότερο)Ξεκινώντας την σερπαντίνα

Μετά τον πρώτο κύκλο καλπασμού

νταξ, αυτά ήταν όλα τα μπαλλετικά μας... ^_^

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Chilling...

Δευτέρα, λόγω βροχής, ο κοντός ξέμεινε στο μποξ του. Πέρασα μετά την δουλειά και του έκανα λίγο στρέτσινγκ στα πόδια, τσίμπησε και μια ζαχαρίτσα και τον άφησα να αράξει.
Σήμερα, μιας και ο καιρός ήταν καλός αλλά το ιπποδρόμιο χάλια, τον σέλωσα και περπατήσαμε κανα 20λεπτο, για να ξεπιαστεί και να δω πως πατάει. Προς μεγάλη μου ανακούφιση, δεν κούτσαινε και δεν έσερνε τίποτα. Λίγο τέντωμα πάλι στα πόδια, ζαχαρίτσα και σταύλος...

Σκέφτομαι να δοκιμάσω να τρέξουμε και στις 7 Νοεμβρίου στον ΕΙΟ, για να δω αν θα σημειώσουμε καμία πρόοδο ή όχι.

Κοιτάζω ξανά και ξανά τα σχόλια των κριτών στο τεστ μου και πιστεύω πως τουλάχιστον τα μισά λάθη οφείλονταν σε μένα.
Έκανα μικρούς κύκλους, σε τροτ και καλπασμό
Τον είχα κουράσει και έτσι τους φαινόταν νωχελικός
στο τέλος, κούτσαινε και μου είπαν να τον δει γιατρός
Η αλλαγή από καλπασμό σε τροτ ήταν απότομη...

Ελπίζω να μπορώ να το διορθώσω αυτά μέχρι το επόμενο τεστ, γιατί μετά... έχει σιγά σιγά εμπόδια ^_^ (ξέρετε, αυτά του ιλιγγιώδους ύψους των 80-90-1μ)

Η μέρα μας !

Και ναι, επιτέλους, είχε φτάσει η μεγάλη μέρα, και για τους 2 μας! Η μέρα που για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό ο κοντός θα πήγαινε σε ξένο μέρος, η πρώτη του φορά που θα εξεταζόταν στο ντρεσσάζ και η πρώτη μου φορά που θα πήγαινα σε αγώνα με άλογο που είχα ετοιμάσει μόνη μου, χωρίς προπονητή.
Στις 06.00 ο Μαυρούλης είχε ταϊστεί και έμπαινε στο φορτηγό, ενώ εγώ μόλις άνοιγα τα μάτια μου. Αφού διπλοτσεκάρισα οτι είχα όλη την στολή, την ιατρική μου βεβαίωση, τα χρήματα για το φορτηγό, την συμμετοχή, τα πράγματα του Νέρο, αδιάβροχο (για έναν ηλίθιο λόγο, κάθε φορά που έχω αγώνες ιππασίας, βρέχει! Είδατε τι έριξε την Δευτέρα?), τα μαλλιά μου πιασμένα και ο,τι άλλο μου πέρναγε από το μυαλό, ξεκίνησα για τον ΙΟΒ.

Φτάνοντας στις εγκαταστάσεις κατά τις 08.00 βρήκα πολύ άνετα χώρο να παρκάρω και κατάφερα να στριμώξω το φανταστικό μου υπερόχημα - έντερπράιζ - ταΚούμα - πλέον σελαρία και ντουλάπα εκεί που έδεσα και τον κοντό.
Εδώ μπορεί να πάρει κανείς μια ιδέα για την "φωλιά" μας ^_^


Αφού κανόνισα το θέμα της συμμετοχής μας, αποφάσισα να μην ρισκάρω στον αγώναμε την συμπεριφορά του. Τον σέλωσα, έβαλα μπότες και κράνος, πήρα και τον συραγωγέα και αφού τον άφησα να ζεσταθεί με μερικούς γύρους, ανέβηκα για ένα πρώτο ζέσταμα. Η ώρα ήταν 10.00 και μέχρι τη 13.30 που τρέχαμε, είχαμε χρόνο...
Όπως το είχα προβλέψει, στην αρχή έψαχνε συνέχεια τον χώρο, τα άλογα, τους ανθρώπους και τα βήματά του ήταν νευρικά. Του άφησα όσο χρόνο ήθελε να συνηθίσει, πρώτα σε βάδην και μετά σε τροχάδην. Κάποια στιγμή, αφού καλπάσαμε, ξεκινήσαμε να κάνουμε κύκλους και σερπαντίνες.
Το μόνιμο πρόβλημα βέβαια είναι πως αν δεν έχεις έναν προπονητή να σου λέει τι να κάνεις, οι άλλοι είτε δεν σου δίνουν σημασία, είτε δεν ξέρουν τι κάνεις και άθελά τους σε κόβουν. Δεν είχε και πολύ σημασία όμως, μιας και ήθελα απλά να τον κουράσω λίγο, ώστε να μην συμπεριφέρεται σαν πουλάρι στο τεστ.
Στις 11.00 είχα κατέβει και τον είχα ξεσελώσει, του είχα βάλει τον κουβά με το νερό να πιεί και αφού έβγαλα μπότες και κράνη, έφυγα σφαίρα για το σπιτάκι της επιτροπής. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να έχουν γίνει διαγραφές και να τρέχω νωρίτερα, χωρίς να το ξέρω και φυσικά, χωρίς να έχω κανέναν να μου το πει!
Χωρίς προπονητή και χωρίς σταυλίτη την πάλευα, αλλά χωρίς έναν φίλο να με βοηθάει... όχι και τόσο...
Τελικά, στις 12.30 τον ξανασέλωσα και αφού τον περπάτησα ξανά στους στίβους προπόνηση, τον άρχισα ζέσταμα για τον αγώνα. Για άλλη μια φορά, η απουσία προπονητή με "επισκίασε" μιας και όλος ο καλός ο κόσμος με έκοβε ή έμπαιναν μπροστά μου πολύ αποφασιστικά και βλοσυρά. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι, αλλά τελικά, σκέφτηκα, το ίδιο αγχωμένοι με μένα είναι όλοι γύρω μου, γι'αυτό και μάλλον δεν βλέπουν γύρω τους, οπότε, άστο μην εκνευρίζεσαι, στο ίδιο καζάνι είμαστε :Ρ


ΚΑΙ ΦΤΑΝΕΙ Η ΩΡΑ ΚΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ για να τρέξουμε !!! Ευτυχώς που πριν αρχίσουμε περνάμε γύρω γύρω και χαιρετάμε τους κριτές, και έτσι μπόρεσε ο κοντός και τσέκαρε μια το τοπίο, οτι δεν υπάρχουν ύπουλα τσακάλια και αιμοβόροι λύκοι κρυμμένοι κάπου για επίθεση.

Μπαίνουμε, πάμε ίσια κάτω, αααααλτ, χαιρετάω εγώ, ο κοντός κύριος και ακίνητος, και ξεκινάμε...
Τροχαδάκι κατευθείαν (!), στροφή αριστερά κλπ κλπ... Φυσικά, εκτός από ελάχιστες στιγμές, δεν καταδέχτηκε να κρατήσει την κεφάλα του στην στομίδα, και ναι, ναι θα το πω, θα τον καρφώσω στεγνά τον κάφρο, που μες τη μέση του τεστ άρχισε να χλιμιντρίζει! Όπως και αν έχει πάντως, τελειώσαμε το τεστ με ένα καλό και ένα κακό.
Το καλό είναι πως το τελειώσαμε. Δεν είχαμε ροντέο, δεν μας ακυρώσανε, δεν έκανε καραγκιοζιές.
Το κακό είναι πως προς το τέλος, φαίνεται τον είχα κουράσει περισσότερο απ'όσο έπρεπε και στο τελευταίο τροτ για να χαιρετήσουμε και να βγούμε, άρχισε να κουτσαίνει λίγο :(

Αφού τον ξεσέλωσα και τον μπούκωσα με αχλάδια, φιλιά και χάδια, μάθαμε την βαθμολογία μας. Εντάξει, δεν πιάσαμε το 55% που ήθελα, αλλά αυτό ήταν 80% δικό μου λάθος! Πήραμε όμως ένα συμπαθητικό για πρώτη του φορά 53,47%, το οποίο μας έφερε στην φανταστική 29η θέση! Μόλις 5 θέσεις πριν το τέλος, αλλά αν θέλει να δει κανείς το ποτήρι μισογεμάτο, αυτό σημαίνει πως ήμασταν καλύτεροι από 5 άλλα ζευγάρια, με καλύτερα άλογα και προπονητές.

Πολύ περήφανη για τον μικρό μου, αν και αρκετά ανήσυχη για το πόδι που κούτσαινε, τον φόρτωσα στο φορτηγό για να ξεκουραστεί επιτέλους και αυτός και να πάω κάπου και εγώ να αφήσω το κουφάρι μου, μιας και δεν ήξερα αν νύσταζα, πείναγα ή πόναγα περισσότερο!

Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα!



Ετοιμασίες πριν την μεγάλη μας μέρα...

Το Σάββατο ήταν η τελευταία μέρα προετοιμασίας μας για τον πρώτο αγώνα dressage του κοντού. Ακολουθώντας συμβουλές από όσους είχαν δει βίντεο και φωτογραφίες, είχα μακρύνει αναβολείς και ηνία και άφηνα τον Μαυρούλη να δουλεύει πιο χαλαρά. Όλα πήγαιναν πολύ καλά ως θεωρητική πρόβα... τζενεράλε. Κάμψη λαιμού σωστή, συγκέντρωση στις ασκήσεις, ώθηση και ισσοροπία.Τον στίβο τον μοιραζόμασταν με άλλα 3 άλογα που έκανα μάθημα σε παιδάκια εκείνη την ώρα και το γεγονός αυτό, προς μεγάλη μου χαρά, δεν τον απασχολούσε καθόλου.
Και πάνω που είχα χαρεί και ετοιμαζόμουν να τελειώσω την προπόνηση με 2 χαλαρούς κύκλους, έγινε η βλακεία... Ένα από τα παιδιά, καθώς είχε τελειώσει το μάθημά του, έβγαλε από το στίβο το άλογό του και ο κοντός αφηνίασε.

Άρχισε να χτυπιέται και μετά από ένα ροντέο τύπου κλωτσιά-πλαϊνό πήδημα-κλωτσιά-πλαϊνό πήδημα, κλωτσιά-κλωτσιά-απότομη στροφή, κατάφερε και με έκανε να βρεθώ με την πλάτη στο χώμα. Λίγο οι αναβολείς που ήταν μακριοί, λίγο η σέλα μου που ουσιαστικά δεν έχει έδρα, λίγο τα χαλαρά ηνία που του έδωσαν αέρα να ξεσαλώσει, στο τέλος βρέθηκα να τον κυνηγάω μέσα και έξω από τον στίβο.
Ευτυχώς, μιας και ήμουν ακόμα ζεστή, δεν με πόναγε τίποτα, οπότε ξανανέβηκα πάνω του, έφαγε 2 ξυλιές και 2 κλωτσιές, προς ενημέρωσή του οτι δεν εκτίμησα ιδιαίτερα όλο αυτό το μπαλλέτο, και συνεχίσαμε για άλλα 20 λεπτά την προπόνηση, ελπίζοντας οτι δεν θα θεωρήσει αυτή του την συμπεριφορά ως πιθανή μελλοντική ευκαιρία για λούφα...

Στο σταύλο, αν και του κράταγα για πολύ ώρα μούτρα, δεν άντεξα και φεύγοντας, του έδωσα και καροτάκια και ζαχαρίτσα και μια φάπα ^_^

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

2 τρύπες κάτω οι αναβολείς...

Αυτές είναι ενδεικτικά μερικές εικόνες για την θέση μου στη σέλα, με μακρύτερους κατά 2 τρύπες τους αναβολείς. Το πόδι μου στέκεται καλύτερα, αλλά ο κορμός μου μερικές φορές έρχεται πιο μπροστά και η πλάτη μου κάνει λίγο καμπούρα.
Ελπίζω το Σάββατο να μπορέσω να τα διορθώσω και αυτά, καθώς απ'ότι φαίνεται, το θέμα με το πόδι λύθηκε κάπως.


Ο Νέρο όταν τον δουλεύω με πιο χαλαρά ηνία κατεβάζει την χαζοκεφάλα του πιο εύκολα, στον δεξί καλπασμό όμως, βλέπει το μαστίγιο και ανοίγει το βήμα του απότομα, έτσι ώστε χάνω την επαφή μου. Και αυτό πρέπει να το δουλέψω λίγο αύριο...

Κατα τ'άλλα, όλα καλά. Μόνο που στον αγώνα, θα είμαι λίγο... me, myself and I. Σαν τον Βέγγο θα τρέχω. Νομίζω σαν εμπειρία θα έχει πολύ ενδιαφέρον :)

Tic - tac, tic - tac

(σαν να φόραγα τακούνια... :/ )

Ο χρόνος πλέον είναι από λίγος έως ανύπαρκτος. Ό,τι προετοιμασία ήταν να κάνουμε, την έχουμε κάνει στο 98%. Κάποια μικρολάθη έμειναν να διορθωθούν αυτή την εβδομάδα, και ευτυχώς είχα τον χρόνο από την Δευτέρα ως και το Σάββατο, να λάβω απαντήσεις στο παρακάτω βίντεο.

Στη συγκεκριμένη ίππευση, ο κοντός είχε εξτασιαστεί με κάποια άλλα άλογα στον στίβο και αυτή ήταν η 4η προσπάθεια που κάναμε για να ξεκινήσουμε το τεστ. Τις προηγούμενες φορές, όλο μου την έκανε την στραβή, μια τρόμαζε, μια χοροπήδαγε, μια φρέναρε. Ξέρω ξέρω, λάθος μου που τον ζόρισα στο στόμα στην αρχή και τσίνησε, αλλά το είχε παρακάνει με το χαζολόγημα. Μέχρι το βράδυ πιθανόν να έχω νέο βίντεο, που ελπίζω να δω κάποια βελτίωση στην ίππευσή μου. Αυτό τραβήχτηκε την Δευτέρα.

Test A3 (FEI Children Preliminary) with Nero II (και ο Θεός βοηθός...)


Το πόσταρα προκειμένου να εντοπίσουν και άλλοι άνθρωποι λάθη που κάνω, και να μου προτείνουν τρόπους να τα διορθώσω.
Ως τώρα λοιπόν, έχω μακρύνει τους αναβολείς, έχω βάλει άλλο παντ κάτω από την σέλα, έχω μακρύνει την επαφή με τα ηνία και έχω βγάλει τα σπιρούνια. Τον αφήνω να χαλαρώνει περισσότερο - αν και επιφυλάσσομαι κάτι λίγο.
Μένει να δούμε την Κυριακή τι θα γίνει...

Μέχρι τότε όμως, ευτυχώς έχω φτιάξει τις λίστες με τα πράγματα που έχω να κάνω, να τσεκάρω και να έχω στο νου μου!






Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Spinning...

Χθες, μετά από μιας εβδομάδας καθησιό (για τον Μαυρούλη) τον έβγαλα για να αρχίσουμε την κάπως πιο σοβαρή προετοιμασία για τον αγώνα.
Ξέρω πως όλο μιρμιρίζω για την προετοιμασία του, για την προπόνησή του, για το πόδι του, το ένα και το άλλο, αλλά η αλήθεια είναι πως εκτός από γκρινιάρα, έχω και την αγωνία μην μας αποκλείσουν από το τεστ. Γιατί θα μου πείτε, ένα τεστ Α3 είναι, τι το κάνεις θέμα? Έτσι σκεφτόμουν και εγώ χθες, καθώς επίσης και οτι στην τελική, την βάση θέλω να πιάσω, ένα σκορ 55%, ΠΟΣΟ δύσκολο πια μπορεί να είναι?

και όμως...

Γιατί ναι μεν χθες κατέβασε κεφάλι και μαζεύτηκε σχετικά εύκολα, κάποια στιγμή όμως μάλλον τρόμαξε με κάτι, και μου άρχισε να χοροπηδάει σαν χαζό. Μόνο που όταν τελείωσε με το ροντέο του, έριξε το βάρος στα πίσω πόδια και άρχισε να κάνει σβούρες γύρω γύρω γύρω για κανα δίλεπτο το λιγότερο... Σαν να είχε κολλήσει το μυαλό του. Κάποια στιγμή που κατάφερα να τον σταματήσω, κόντευα να πνιγώ από τα γέλια, καθώς ήταν αρκετά αστεία αντίδραση όλη αυτή η υστερική πιρουέτα, μετά όμως σκέφτηκα πως αν μου κάνει κάτι τέτοιο κατά την διάρκεια του αγώνα... μάλλον θα είναι εις βάρος μας.

Αλλά λέω, δεν βαριέσαι, αφού καλά περνάμε, δεν κουτσαίνει και κάνουμε προόδους, δεν θα τα βάψουμε και μαύρα αν μας ακυρώσουν για νευρωτική συμπεριφορά ^_^

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Παροιμίες! (ένας έμμεσος τρόπος γκρίνιας)



Νηνεμία πριν την καταιγίδα:
Ή κάπως έτσι νοιώθω... Με μόλις 12 μέρες μέχρι τον αγώνα, είμαι αναγκασμένη να μην ιππεύω μέχρι και την Κυριακή, 10 Οκτωβρίου. Σήμερα είναι η τελευταία φορά αυτή την εβδομάδα που θα βγάλω τον Μαυρούλη, μιας και από αύριο ξεκινάει ένα εργασιακό μπαράζ εκδηλώσεων και υποχρεώσεων στην δουλειά.
Με άλλα λόγια... 5 μέρες να ξεκουραστεί και 5 μέρες να τον φέρω σε επίπεδο για αγώνα ντρεσσάζ ! Όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη γκαστρωμένη, κοινώς.

Θέλει η π~άνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει:
Ενώ μόνος του τέλος πάντων και με τα χίλια ζόρια, το παίρνει απόφαση και συγκεντρώνεται, κατεβάζει κεφάλι και ασχολείται με τις ασκήσεις του, όταν βλέπει άλλα άλογα γύρω του, ενθουσιάζεται! Εξατασιάζεται! Αλλαλάζει! Λες και δεν έχει δει άλογο για χρόνια κάνει... Χλιμιντρίζει, χοροπηδάει, κλωτσάει, τεντώνεται, πάρτυ ολόκληρο λέμε, μόνο καπελάκια κομφετί πυροτεχνήματα που δεν ρίχνει, για να τον προσέξουν τα άλλα άλογα. Φανταστείτε τώρα ΑΥΤΗ την συμπεριφορά, σε στίβο προθέρμανσης. Ή, ακόμα χειρότερα, στον αγωνιστικό στίβο, όταν δίπλα ακριβώς θα είναι ο στίβος προθέρμανσης!
Οπότε, πιστεύω, θα άξιζε κανείς να τον δει στο τεστ του ντρεσσάζ, μόνο και μόνο για τα καραγκιοζιλίκια που προβλέπω να κάνει...

Θα είναι μια ολική καταστροφή αυτός ο αγώνας, αλλά το διασκεδάσουμε πολύ ^_^

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Πρωινή ίππευση... καλημέρα




Το θέμα είναι να ξυπνήσεις... αν δεν ξυπνήσεις, ο,τι πρόγραμμα και να έχεις κάνει, δεν πρόκειται να γίνει :Ρ
ΕΥΤΥΧΩΣ λοιπόν, το πρωί ξύπνησα χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να κουτουλάω από την νύστα. Έβαλα στην τσάντα τα ρούχα/παπούτσια για το γραφείο, φόρεσα ρούχα της ιππασίας, τσίμπησα και ένα μηλαράκι για τον Μαυρούλη και έφυγα...

Η πρωινή προπόνηση έχει τα συν και τα πλην της...
Στα συν είναι πως και εγώ και ο κοντός έχουμε όρεξη να κινηθούμε, να ξεπιαστούμε, δυνάμεις να καταναλώσουμε κλπ κλπ... Φρεσκαδούρα κοινώς ^_^
Στα πλην είναι πως ο κολλητός του Μαυρούλη είναι στο διπλανό πάντοκκ και έτσι πήρε πάααααααρα πολύ ώρα για να συγκεντρωθεί στην δουλειά του, καθώς χλιμίντριζε συνέχεια και γύρναγε το κεφάλι να δει τον φιλαράκο του!

Οι ασκήσεις πήγαν αρκετά καλά, καθώς πλέον έχει ισσοροπήσει κάπως καλύτερα και έχει κάποια εντονότερη ώθηση, δυστυχώς όμως, επειδή έχω χάσει τα σωστά σπιρούνια για τον κοντό, δεν πετυχαίναμε καλά τις αλλαγές στον βηματισμό, ειδικά αυτήν από τροτ σε καλπασμό. Θα έλεγα πως οι περισσότερες προσπάθειες ήταν μάλλον τραγικές. Τι να γίνει, την επόμενη φορά, θα βρω σπιρούνια για να κάνουμε σωστή δουλειά...

Στο τέλος, κάναμε το καθιερωμένο μας μπανάκι και μασούλησε το μηλαράκι του πανευτυχής, ενώ εγώ τα μάζεψα και έφυγα σαν κυνηγμένη, για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου στο γραφείο...

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Καλημέρα...

Από αύριο το πρωί, λέω να δοκιμάσω πρωινή ίππευση...
08.00-09.00 πρωινή γυμναστική λοιπόν! Δυστυχώς, μιας και οι μέρες πλησιάζουν και έχουμε ακόμα δουλειά να κάνουμε, δεν μπορώ να περιμένω για ελεύθερα απογεύματα, ειδικά τώρα που θα αρχίσουν λόγω δουλειάς, να κλείνουν και ο ελεύθερος χρόνος μου θα είναι όλο και λιγότερος.

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Dressur λέμε !!!

Ιδού η φοβερή μου σέλα... (από την εποχή των δεινοσαύρων...)




Ο Μαυρούλης δήλωσε πως προτιμάει να του κόψουν το κεφάλι, παρά να τον δουν να ιππεύεται με αυτήν, και προέβει σε στάση διαμαρτυρίας...

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Transitions...

Σήμερα κάναμε σοβαρή δουλειά! Ιδρώσαμε και οι δύο, παίρναμε ανάσες στο βάδην και μέχρι το τέλος της προπόνησης, το υπόσαγμα του Μαυρούλη και η μπλούζα μου ήταν μουσκίδι...
Αφού είδα αρκετές φορές το όχι-ιδιαίτερα-κολακευτικό βίντεο με την πρώτη μας προσπάθεια στο Α3 τεστ, η σημερινή προπόνηση ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη στις αλλαγές.

Από βάδην, τροχάδην και πάλι βάδην. Από τροχάδην σε καλπασμό και πάλι τροχάδην. Από βάδην σε καλπασμό σε αλτ. Από αλτ σε τροτ.
Η ευαισθησία στο μπροστινό πόδι του Μαυρούλη δεν μας άφησε περιθώρια να δουλέψουμε σε κύκλο, αλλά για να αποφύγουμε τις ευθείες, δοκιμάσαμε σε ένα μικρότερο ορθογώνιο, με αρκετές ευθείες για να ξεκουράζει το πόδι, αλλά και σαφείς στροφές για να κρατάει κάποια καμπυλότητα στο σώμα του.
Μερικά βίντεο που παρακολούθησα πριν την ίππευση, είναι αυτά... Με βοήθησαν αρκετά ομολογώ ! :)

http://www.youtube.com/watch?v=ur5z6qE_2BU
http://www.youtube.com/watch?v=MY718mImMb8&feature=related
και άλλα σχετικά με αλλαγές από τον ίδιο προπονητή...

Επίσης, αποφάσισα να αλλάξω την σέλα... Από την καινούργια σέλα εμποδίων, περάσαμε στην ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ σέλα ντρεσσάζ που έχω.
Την περιγράφω και απλά φανταστείτε την... Την αγόρασα μεταχειρισμένη πριν από 11 χρόνια, δηλαδή μιλάμε για σέλα τουλάχιστον 12-13 χρονών! Έχει ράμματα διορθωτικά στις ραφές, αλλά είναι πολύ μαλακιά και αγκαλιάζει την πλάτη του αλόγου πολύ ωραία. Χαρακτηριστικό σχόλιο που εισέπραξα, στην ερώτηση "πώς σου φαίνεται"?
"ΛΙΓΗ" !!!

Κι όμως, με βόλεψε πολύ στην ίππευση, στο να παραμένω στην σέλα και να μην φέρνω μπροστά το σώμα μου. Δυσκολεύτηκα λίγο να συνηθίσω το πώς στέκονται τώρα τα πόδια μου, αλλά μια συνήθεια είναι όλα...

Οι ασκήσεις στο τέλος, απέδωσαν μερικούς καρπούς. Ο Μαυρούλης κατέβασε το κεφάλι του σε κάθετη γωνία από το έδαφος και ήταν αρκετά ευέλικτος στις αλλαγές κατεύθυνσης. Προς το τέλος που είχαμε κουραστεί, λούφαρε λίγο, αλλά για πρώτη φορά που τον κούρασα τόσο, δεν πειράζει :)

Ένα δροσιστικό μπάνιο και ένα μεγάλο γλυκό αχλάδι ήταν η επιβράβευση, μαζί με πολλά χαδάκια... :)

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Tragedy

Χθες η προπόνηση ήταν μια τραγωδία...
Ενώ δεν πόναγε και δεν κούτσαινε καθόλου, ΟΛΑ τα υπόλοιπα μας πήγαιναν στραβά. ΔΕΝ κατέβαζε το κεφάλι του, ΔΕΝ συγκεντρωνόταν με τίποτα, ΔΕΝ τον ίππευα καλά (χέρια χάλια, πλάτη καμπούρα, πόδια επίσης χάλια), ΔΕΝ είχε ώθηση όσο και να πίεζα, σκόνταφτε λόγω χάλια στίβου, τρόμαζε με το διαφορετικού χρώματος χώμα στον στίβο, έστριβε δεξιά αριστερά σαν αλαφιασμένο, γενικά ήταν ένα δράμα.
Και για μένα, και γι'αυτόν :(
Η απογοήτευση η ίδια ήταν η χθεσινή μέρα. Κυρίως επειδή είδα στο βίντεο πώς τον ιππεύω και είδα τόσο έντονα τα λάθη μου.
Αν μη τι άλλο, μου έφτιαξε την διάθεση όταν κατέβηκα ένα φιλάκι στη μουσούδα του, και τα χαδάκια μας :)
Ελπίζω την Παρασκευή να τα πάμε καλύτερα...

*** θα ανεβάσω βίντεο του τεστ σήμερα-αύριο... ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ σχόλιο για βελτίωση θα είναι απολύτως χρήσιμο και ευπρόσδεκτο!

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

30 μέρες... (έχω αρχίσει να αγχώνομαι)

Σήμερα αποφάσισα να σημειώσω στο ημερολόγιο τι θέλω/πρέπει/έχω υποσχεθεί να κάνω τους επόμενους μήνες. Σεπτέμβρη ως και Νοέμβρη δηλαδή... Και ομολογώ οτι αγχώθηκα. Πρέπει μέσα στον Οκτώβριο να ετοιμαστώ για έναν αγώνα ντρεσσάζ και έναν αγώνα με την μηχανή. Και για τα δύο χρειάζομαι πολύ δουλειά :(
Έχω μόλις 30 μέρες να ετοιμάσω τον Μαυρούλη για το Α3 τεστ και δεν θέλω να τον πάω και να μην μπορεί να σταθεί. Αυτό σημαίνει πως πρέπει κάθε φορά από δω και πέρα να τον δουλεύω τις διαφορετικές ασκήσεις του και στο τέλος κάθε προπόνησης, να κάνουμε μια φορά το τεστ.
Τα αλτ που κάνει είναι πολύ όμορφα και τετράγωνα, έχουμε όμως ένα θέμα όταν πρέπει να αλλάζουμε κατεύθυνση, δεν έχουμε καλή ισσοροπία. Και επίσης, έχουμε μια μύτη στον Θεό, αν ήταν άνθρωπος θα ήταν σνομπ τόσο ψηλομύτης που είναι ώρες ώρες...

Το πρόβλημα κυρίως όμως είναι με μένα, το ωράριο εργασίας πριν τις προπονήσεις, το ηθικό μου, την ψυχολογία μου και την μοναξιά στους σταύλους. Ειδικά αυτό το τελευταίο, με πεθαίνει. Δεν υπάρχει πιο βαρετό και στενάχωρο πράγμα να πηγαίνεις μέρα με την μέρα για προπόνηση και να μην υπάρχει άνθρωπος γύρω σου να πεις κάτι για την προπόνηση, τις ασκήσεις, το αν βελτίωσες κάτι ή αν έχεις κάπου πρόβλημα, κάτι τέλος πάντων. Ούτε προπονητής, ούτε συναθλητής. Να 'ναι καλά οι φίλοι μου που έρχονται όταν μπορούνε για συμπαράσταση και παρεούλα όποτε έχουν χρόνο, ακόμα και αν δεν έχουν σχέση με την ιππασία.
Το απόγευμα λοιπόν, θα δοκιμάσω το τεστ Α3 να το γράψω σε βίντεο, για να δω πώς πατάει ο κοντός, πώς κάθομαι εγώ από πάνω του και πώς γενικά φαινόμαστε...

***
Τα ΠΟΛΥ καλά νέα πάντως, είναι πως το πόδι του είναι πολύ πολύ καλύτερα :) :) :)
Το μόνο που χρειάζεται είναι μέχρι να ζεσταθεί, να μην τον τροχάζω πολύ και να αποφεύγω ιδιαίτερα τους δεξιόστροφους κύκλους και στροφές εν γένη. Πάμε λοιπόν για την μεγάλη ευθεία :Ρ

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Στόχοι !!!

Και ναι, πεταλωθήκαμε! ^_^ Ξαναρχίζουμε λοιπόν προπονήσεις, με απότερο σκοπό και στόχο, να ετοιμαστεί ο Μαυρούλης για το Α3 της Ιππικής Δεξιοτεχνίας ! Λόγω λοιπών αγώνων και υποχρεώσεων, ο μόνος αγώνας που μπορώ να τον τρέξω στις 16 Οκτωβρίου στον ΙΟΒ.
Οπότε, καιρός να "σοβαρευτούμε" λίγο, ευτυχώς έχει δροσίσει ο καιρός και φοράμε καινούργια πέταλα. Μένει μόνο να προετοιμαστούμε και να πάρουμε την άδεια από τον ιδιοκτήτη για την μεταφορά του...

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Είμαστε εις αναμονή πεταλώματος... Δεν κάνουμε δουλειά, γιατί τα νύχια έχουν αρχίσει και ταλαιπωρούνται, αλλά ένα σπα, ένα μπωτέ τέλος πάντων, το κάναμε...
Εδώ με μάσκα προσώπου από άργυλο και πράσινο τσάι, για βαθύ καθαρισμό, απολέπιση και σύσφιξη δέρματος...

χεχεχεχεχεεεε η αλήθεια είναι πως αυτό το πράγμα στα μούτρα του Μαυρούλη, είναι ταχίνι, χτυπημένο με λάδι και νερό, για τις πληγές από φαγούρα στα μούτρα του... Το μισό έμεινε στο κεφάλι του, το άλλο μισό το έφαγε με ενθουσιασμό !!!

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Απολογισμός...

Μιάς και πέρασε ο Αύγουστος (χρόνια πολλά σε Αλέξανδρους και Αλεξάνδρες) είπα να κάνω έναν απολογισμό και επανεκτίμηση της κατάστασης.

Ως τώρα, έχω καταφέρει να φέρω τον Μαυρούλη κάπως στα ίσια του. Πλέον κουτσαίνει ελαφρώς μόνο στο τροχάδην, και αυτό μέχρι να ζεσταθεί. Στις ασκήσεις του, με μικρές εξαιρέσεις δεν χαζεύει ούτε κάνει παιχνίδια και ροντέο και τροχάζει και καλπάζει σε ευθείες.
Στο ξεκίνημα, η "ευθεία" ήταν ένα άπιαστο όνειρο... Ακόμα ζορίζεται λίγο, αλλά όχι οτι δεν το καταφέρνουμε καθόλου.

Αντίθετα απ'ότι φοβόμουν, μιας και δεν κουτσαίνει σε βάδην, τροτ και καλπασμό όταν ζεσταθεί, μπορούμε να περνάμε βαλβίδες τροχαστικές και καλπαστικές, χωρίς τις επόμενες μέρες να δείχνει κάποια ενόχληση.
Στη διατροφή του πλέον τρώει 2 κιλά καρπό αντί για 1 κιλό που έτρωγε μέχρι πρότεινος, που δεν δούλευε, και μέρα με την μέρα, παίρνει τα πάνω του.

Μιας και φαίνεται πως ήμουν πολύ απαισιόδοξη, είπα να κάνω μια μετατροπή του χρονοδιαγράμματος της εκπαίδευσής του, ώστε να έχει περισσότερο ενδιαφέρον και για τον ίδιο η ίππευση.
Οι φάσεις 1 και 2 έχουν εκπληρωθεί μέσα στον Αύγουστο, φάσεις που αποτελούνταν από βασική εκγύμναση του αλόγου, ώστε να αποκτήσει πάλι ένα σύστημα μυών που να τον στηρίζουν στις ασκήσεις.

Φάση 3:
Για τον Σεπτέμβριο, σκοπεύω να επικεντρωθούμε στις απλές ασκήσεις της ιππικής δεξιοτεχνίας, όπως πχ διαγώνιος αλλαγή, κύκλοι, τροτ σε καλπασμό και καλπασμό σε τροτ, τετράγωνο αλτ, αλλά και σε υπερπήδηση χαμηλών εμποδίων, κάτω του 1μ, συμπεριλαμβανομένου απλών, διπλών και όξερ.
Φάση 4.
Αναλόγως της προόδου στην φάση 3, είτε από τα μέσα Σεπτεμβρίου είτε από αρχές Οκτωβρίου, θα δοκιμάσουμε να συνδυάζουμε τις ασκήσεις της ιππικής δεξιοτεχνίας, ώστε να βγάζει το τεστ της Α3, και στα εμπόδια, παραμένοντας κάτω του 1μ, να τα πηδάμε και αυτά σε διαδρομή.

Φάση 5.
Εφ'όσον μπορούμε να βγάζουμε σωστά την Α3, θα δοκιμάσουμε να τρέξουμε σε έναν αγώνα ανάπτυξης.
Επίσης, τον Νοέμβριο θα ανεβάσουμε τα εμπόδια στο 1μ και θα δοκιμάσουμε να πηδήξουμε διαδρομές στο μέτρο, με απώτερο σκοπό μέχρι τον Δεκέμβριο να μπορεί να τρέξει έναν αγώνα.

Σκοπός για μένα εξακολουθεί να είναι το να επαναφέρω τον Νέρο στο αρχικό του επίπεδο ίππευσης, πριν αρχίσει να κουτσαίνει. Γιατί το θέμα δεν είναι να πηδήξει το μέτρο, μιας και σαν άλογο, πηδούσε διαδρομές του 1.20, αλλά όταν πηδάει, τις επόμενες μέρες να μην έχει πρόβλημα στα πόδια.

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Χαλαρό καλοκαιράκι...

Ο Αύγουστος, αν και ζεστός μήνας, πέρασε ευχάριστα στους σταύλους... Με χαλαρή ίππευση μέρα παρα μέρα, χουζούρικο μασούλημα δέντρων στο πάντοκ, παιχνίδια με τους ομόσταυλους φίλους, μπανάκια με το λάστιχο και καροτάκια, ο Μαυρούλης άρχισε να στρώνει κάπως τον βηματισμό του.



Φυσικά απ'όταν άρχισε να παίρνει τα πάνω του, θυμήθηκε τις παλιές του δόξες και δεν παρέλειπε να "χορεύει"... μπαλέτο κάθε φορά που θεωρούσε πως αντί για άσκηση, θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο. Πχ, να πειράζει τα άλλα άλογα. Ή απλά να σηκώνεται όρθιος αντί να περνάει τις βαλβίδες. Ή, ακόμα καλύτερα, τις τροχαστικές βαλβίδες, να τις περνάει με μικρά κατσικίσια πηδηματάκια. Ξέρετε...αυτά που και τα 4 πόδια είναι ταυτόχρονα στον αέρα. Γιατί? Επειδή έτσι... για να μην βαριόμαστε :Ρ


Μερικές φωτογραφίες λοιπόν από τα γειτονικά μουσούδια ...

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

σαν να μου έδωσε καροτάκι...

Ξέρετε τώρα, όταν το αλογάκι μας κάνει κάτι σωστά, το ανταμοίβουμε. Με ένα χαδάκι, λίγη ζάχρη ή κανένα καροτάκι ίσως. Έτσι ξέρει πως είμαι ευχαριστημένοι μαζί του. Σήμερα λοιπόν ένοιωσα σαν να μου έδωσε εμένα ο Μαυρούλης το πρώτο μου καροτάκι.
Στην προπόνηση, συνήθως έκανε ροντέο όταν τον έβγαζα μόνο του, όταν ένοιωθε ανασφάλεια. Σήμερα ήταν η πρώτη μας ίππευση που μετά το ζέσταμα, δεν κούτσαινε ούτε στο τροχάδην, ούτε στον καλπασμό και επιπλέον, ενώ τον ένοιωθα στην αρχή ανήσυχο, δεν μου έκανε καμία απόπειρα να τρέξει, να κλωτσήσει ή να κάνει ροντέο.

Σαν να μου έλεγε "αντε εντάξει, μπορεί και να σε εμπιστευτώ για σήμερα"...

Και αυτός ο συνδυασμός, το να βλέπω δηλαδή οτι ξεπερνάει σιγά σιγά το πρόβλημα στο πόδι του και η άχαρη περίοδος της "χαλαρής" ίππευσης να έχει αποτελέσματα, καθώς και η καλή συμπεριφορά του στην ίππευση, σε σχέση με αυτή των πρώτων ημερών και των περιγραφών από άλλα παιδιά, είναι ένα πραγματικά πολύ ωραίο "καροτάκι" :)

Καλό βράδυ!

<3

στο στίβο

Στιγμές ατσουμπαλιάς στον καλπασμό (εγώ και η Ούλα Σάλζμπουργκ ε? )

(μα τι στυλ που το έχω... και ο Μαυρούλης, τι κάμψη, τι βηματισμός!) ^_^

και στιγμές χαλάρωσης...




Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Το πόδι ή αλλιώς, η ιστορία του σταυλίτη...

Γιατί κουτσαίνει ο Μαυρούλης?
Το να έχει ένα άλογο ζωηρό χαρακτήρα, είναι ένα πράγμα, το να έχει όμως πρόβλημα στο πόδι και να κουτσαίνει, είναι ένα τελείως διαφορετικό. Μη γνωρίζοντας που οφείλεται ή τι ακριβώς είναι το πρόβλημα στο πόδι, και μιας και δεν υπάρχει προπονητής στους σταύλους, ο μόνος άνθρωπος για να ρωτήσω ήταν ο σταυλίτης.
Σύμφωνα λοιπόν με τον σταυλίτη, ο Μαυρούλης γενικά δεν αποτελούσε πρώτη επιλογή στην ίππευση των παιδιών στον σταύλο και έτσι δεν γυμναζόταν ούτε εντατικά, ούτε όμως με συνέπεια.
Κάποια στιγμή, ήρθε στους σταύλους ένας προπονητής, ο οποίος γενικά είναι πολύ γνωστός ως όνομα, προκειμένου να προετοιμάσει άλογα και αθλητές για αγώνες. Δυστυχώς, παρά την ενημέρωση από τον προηγούμενο προπονητή, οτι το άλογο θέλει λίγη δουλειά πριν πηδήξει, και αν είναι να κάνει άλματα, να μην πηδήξει πάνω από 1-1.05μ, θεώρησε πως το άλογο είναι μια χαρά από φυσικής κατάστασης.
Ο Μαυρούλης μαζί του πήδηξε 1.30μ εκείνη την μέρα, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία. Σαν άλογο είναι αρκετά δυνατός και φιλότιμος και έβαλε τα δυνατά του. Την επόμενη μέρα, δεν μπορούσε ούτε να περπατήσει. Ο προπονητής για άλλους λόγους έφυγε από τους σταύλους και δεν ήρθε κανένας άλλος στη θέση του, αφήνοντας τα άλογα χωρίς πρόγραμμα, ερήμην στα κέφια όσων ιππεύουν.
Έτσι, από τον Φεβρουάριο που συνέβει αυτό, το άλογο έμενε στον σταύλο. Έβγαινε κάθε μέρα στο πάντοκ για να κινείται, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τον βάλει ξανά σε πρόγραμμα, μιας και από πριν, δεν ήταν ως άλογο ούτε πρώτη ούτε δεύτερη επιλογή στην ίππευση. Και λέγοντας πρόγραμμα, δεν εννοώ πρόγραμμα προπόνησης, αλλά πρόγραμμα επανένταξης στην διαδικασία της ίππευσης.
Ως τώρα, μέρα παρα μέρα ιππεύεται και στα ενδοιάμεσα, τον κάνω συρραγωγέα. Το πόδι του δείχνει να βελτιώνεται, αν και σε καμία περίπωση δεν μπορώ να πω οτι είναι 100% καλά. Χθες όμως, κάλπασε για πρώτη φορά χωρίς πρόβλημα από την δεξιά πλευρά και αυτό με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενη, μιας και ως τώρα έδειχνε να τον ενοχλεί ο δεξιόστροφος καλπασμός και δεν επέμενα.
Αυτό που φαίνεται να απολαμβάνει είναι μετά την ίππευση, όταν του κάνω streching στα μπροστινά πόδια, ελπίζω λοιπόν να τον ανακουφίζει και να τον βοηθάει κάπως...

Ο Μαυρούλης (the BLACK team)

Μετά από μια χαλαρή άσκηση στον συρραγωγέα, ο μόντελος κάνει τσαχπινιές όσο προς την φωτογράφιση και την πόζα του.

Κατά την διάρκεια της άσκησης, φάνηκε πως από την αριστερή του πλευρά τρόχαζε, κάλπαζε και βημάτιζε χωρίς πρόβλημα, δυστυχώς όμως, από την δεξιά, φάνηκε να τον ενοχλεί το δεξί μπροστινό του πόδι.

Αφού τρόχασε και κάλπασε και από τις δύο πλευρές, την δεύτερη φορά που τον γύρισα να δουλέψει δεξιόστροφα, φαινόταν να είναι πιο χαλαρωμένος και να τον ενοχλεί λιγότερο το πόδι του.

..















Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Πρώτη επαφή...

ώΧθες απόγευμα, πήγα στον σταύλο για την πρώτη μου επαφή με το άλογο... Ως τώρα, τον έβλεπα, τον χάιδευα, του μίλαγα λίγο, και ως εκεί. Είχε έρθει λοιπόν η στιγμή να τον δω και εκτός σταύλου.
Ο σταυλίτης με είχε προειδοποιήσει και πιο πριν, οτι το άλογο δεν είχε βάλει σέλα από τον Φεβρουάριο και πως παρέμενε στο μποξ του συνεχώς, με μόνη ελεύθερη κίνηση όταν έβγαινε στο πάντοκ, μια φορά την ημέρα.
Στο σέλωμα ήταν πολύ ήρεμος και μασούλαγε ανυπόμονα την στομίδα του μέχρι να τον βγάλω από τον σταύλο. Μιας και είχε πολύ καιρό να γυμναστεί, πήρα τον συραγωγέα μαζί μου, σκεπτόμενη οτι πιθανόν να μην τον ίππευα καθόλου.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, τόσο από την δεξιά όσο και από την αριστερή πλευρά, ο βηματισμός του ήταν πολύ στρωτός και ζωντανός, κράταγε σωστά μόνος του το κεφάλι του και σου έδινε την εικόνα αλόγου που θέλει "να κάνει εντύπωση".
Άθελά μου, θυμήθηκα ένα κομμάτι από το βιβλίο "Η Μαύρη Καλλονή", όπου ταλαιπωρημένο πλέον το άλογο, αφημένο σε ένα αλογοπάζαρο, προκειμένου να ανταποκριθεί στην προσδοκία ενός παιδιού, προσπαθεί να στηθεί και να βηματίσει όσο πιο αξιοπρεπώς μπορούσε.
Αφού τον είδα πως σε βάδην και τροτ δεν είχε πρόβλημα, και μασούλαγε χαρούμενος την στομίδα του, αποφάσισα να τον δω και στην ίππευση. Λογικά, δεν θα είχαμε κάποιο πρόβλημα, μιας και δεν φαινόταν να έχει ορέξεις για παιχνίδια, αλλά από την άλλη, δεν ξέρει ποτέ κανείς...
Η ίππευση τελικά, ήταν σκέτη απόλαυση. Μπορεί να μην έκανα παρά μόνο λίγο βάδην και τροχάδην για ένα τεταρτάκι, μπορεί η έννοια της ευθείας γραμμής να είναι κάτι που πρέπει να επανεξετάσουμε με το άλογο, αλλά ο βηματισμός του ήταν πολύ στρωτός και μαλακός και η παιχνιδιάρικη διάθεσή του, που τον έκανε να παίζει με τα πίσω πόδια του και να χοροπηδάει ελαφρώς, τον έκανε απλώς αξιαγάπητο. Προσπαθούσα διαρκώς να θυμίζω στον εαυτό μου οτι ο Μαυρούλης (μιας και Nero είναι μαύρο στα ιταλικά) είναι αγύμναστος και να μην παρασυρθώ από τον ενθουσιασμό μου ή τον δικό του.
Όταν τελικά τον πήγα στον σταύλο του και τον ξεσέλωσα, του έταξα καρότα για την επόμενη φορά.

Σήμερα το απόγευμα λοιπόν, θα ξανατροχάσουμε, προσπαθώντας αυτή τη φορά, να πιάσουμε και να κρατήσουμε ΜΙΑ ευθεία, και όχι όλες τις παράλληλες...

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Equestrian Project: "Μαυρούλης"

Έχω την εξής ιδέα (που ελπίζω να την πραγματοποιήσω).

Έχω την ευκαιρία να ιππεύω ένα άλογο, το οποίο έχει να ιππευτεί πάνω από 3μηνο. Μία για τον ένα και μια για τον άλλο λόγο, το συγκεκριμένο άλογο εκτός του οτι δεν ιππεύεται τόσο καιρό, δεν υπάρχουν και άλλοι επίδοξοι "μνηστήρες" να διεκδικήσουν την ίππευσή του, μιας και απ'ότι μου λένε, κάτι ψιλοβλακείες, ροντέο και δεν συμμαζευέται.
Δουλειά δεν είχε ο διάολος λοιπόν... Και σκέφτηκα, να έφτιαχνα ένα πρόγραμμα 5μηνης εκπαίδευσης, όπου να ξεκινούσα την (επαν)εκπαίδευσή του, από τα απλά και βασικά (στήσιμο και εκγύμναση μυών), στα απαραίτητα (ισσοροπία στην ίππευση, ευελιξία, ώθηση) και μετά, στα λίγο πιο απαιτητικά. Μέσες άκρες, θέλω μέχρι τον Δεκέμβριο να τον έχω φτάσει σε σημείο να μπορεί να βγάλει όμορφα ένα τεστ Α3 και να πηδάει ήρεμα και χωρίς πρόβλημα, μια διαδρομή 1μ.

Επειδή δυστυχώς όμως είμαι ένα τέρας αναβλητικότητας, πεσιμισμού και ανασφάλειας, έχω την τάση να ακυρώνω όλες τις καλές μου ιδέες. Προκειμένου λοιπόν να ΜΗΝ το ξανακάνω και σ'αυτή την περίπτωση, το δημοσιεύω για να ψιλο "δεσμευτώ" να το φτάσω μέχρι τέλους.

Το πρόγραμμα θα αρχίσει τον Αύγουστο και ελπίζω να τελειώσει τον Δεκέμβριο. Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δω οτι το άλογο θέλει περισσότερο χρόνο, εννοείται και θα το παρατείνω.

Επίσης, σχόλια, διορθώσεις, παρατηρήσεις, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα, μιας και δεν θα έχω προπονητή ή καθρέφτη, και άρα πιθανολογώ πως θα κάνω ΠΟΛΛΑ λάθη.

Αυτό ήταν όλο, καλή μου τύχη, ελπίζω να πάει καλά...

Project: re-training Μαυρούλης

Στόχος:
ιππεύοντας τον Μαυρούλη, να βελτιώσω την τεχνική μου στην ιππασία, να κάνω το άλογο fit αρκετά ώστε να μπορεί να φτάσει να πηδάει μια χαμηλή διαδρομή εμποδίων (1μ) χωρίς να παρουσιάζει μετά κάποιο πρόβλημα και να βγάζει το Α3 τεστ του ντρεσσάζ.

Φάσεις:
1. Συλλογή πληροφοριών σχετικά με την εκπαίδευση και την επανεκπαίδευση, κυρίως από άρθρα περιοδικών ιππασίας.

2. Εισαγωγή του αλόγου στην περίοδο επανεκπαίδευσης. Επειδή οι μύες του κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι και στην καλύτερη κατάσταση, όπως επίσης και η αντοχή του, θα πρέπει να επικεντρωθώ στο να βελτιώσω αυτά τα δύο.
Αυτό θα γίνει με χρήση συραγωγέα, χαλαρή ίππευση με συχνά διαλλείματα βάδην, που σταδιακά θα αυξάνεται και θα γίνεται λίγο πιο τεχνική.

3. Όταν το άλογο θα έχει ανακτήσει κάπως την αντοχή και την μυική του υποδομή, θα αρχίσουμε να κάνουμε ασκήσεις φλατ πιο τεχνικές, τόσο ντρεσσάζ όσο και με καβαλέτι και βαλβίδες.

4. Εφ'όσον το άλογο (και εγώ) θα μπορούμε να εκτελλούμε τις ασκήσεις εδάφους σωστά, θα αρχίσω να δοκιμάζω να του ζητάω το τεστ Α3 του ντρεσσάζ (2010). Σταδιακά, θα του ζητάω περισσότερο ακριβείς κινήσεις, ισσοροπία, ώθηση και ευλιγισία. Σαν τεστ δεν είναι δύσκολο, ούτε επιβαρύνει την πλάτη, τον αυχένα ή το πίσω σύστημα του αλόγου.

5. Εναλλάξ με την φάση 4, για να μην βαρεθεί το άλογο εκτελώντας συνέχεια τις ίδιες ασκήσεις, θα δοκιμάσω να ξεκινήσω να πηδάω εμπόδια. Στην αρχή μεμονωμένα κάθετα ή όξερ, από πολύ χαμηλά ως ένα μέτρο, και μετά, διαδρομές. Αρχικά των 3-4 χαμηλών εμποδίων και σταδιακά, μέχρι 8 άλματα του 1μ.

Διάρκεια:
χμμμμ με έναν σύντομο υπολογισμό, δίνω προς το παρόν 5 μήνες. Ελπίζω να μην χρειαστεί να το παρατείνω.
Σκεφτόμουν κάτι τέτοιο, γνωρίζοντας οτι Ιούλιο μήνα (τώρα) θα είμαι διακοπές. ΚΑΙ κάνει πολύ ζέστη. Τίποτα χειρότερο από το να αρχίζω κάτι και να το αφήνω για άλλη μια φορά στη μέση επειδή κάτι... Ξ
εκινάω λοιπόν από Αύγουστο (τυπικά) αν και για να είμαι ειλικρινής, αρχίζω από τώρα να ψάχνω άρθρα.

Κάτι που αρχίζει αλλά δεν τελειώνει ποτέ...

Τον τελευταίο χρόνο (και κάτι ψιλά) θέτω στόχους... ξέρετε, σαν το τρυπάκι που μπαίναμε παλιά μία φορά τον χρόνο (συνήθως 5 μέρες πριν τον Νέος Έτος). Να κάνω αυτό, να κάνω εκείνο, να βελτιώσω το ένα, να αυξήσω το άλλο, να... να... να... να ένα μήλο και σκατούλες.
Στο τέλος ή δεν κάνω τίποτα, ή δεν ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΩ τίποτα. Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω καν αν θα μπω στη διαδικασία να ολοκηρώσω την δημιουργία του μπλογκ αυτού. Δεν με πολυπείθω...

Εν πάση περιπτώση, είπα να φτιάξω αυτό το πράμα εδώ, να θέσω 1-2 συγκεκριμένους στόχους, να μεθοδεύσω την υλοποίησή τους και να δω αν μπορώ να τους πετύχω, ή αν για άλλη μια φορά θα με νικήσει η αναβλητικότητά μου και ο πεσιμισμός μου.

Σχόλια και κράξιμο σε τυχόν δικαιολογίες μου σχετικά με την αναβλητικότητά μου, από ευπρόσδεκτα έως απαραίτητα.