Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

www.photobit.net - Οι φωτό μας από τον αγώνα!

Κύκλος 12μ αριστερά (μικρότερο τον έκανα...)

Κύκλος 12μ δεξιά (πάλι τον έκανα μικρότερο)Ξεκινώντας την σερπαντίνα

Μετά τον πρώτο κύκλο καλπασμού

νταξ, αυτά ήταν όλα τα μπαλλετικά μας... ^_^

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Chilling...

Δευτέρα, λόγω βροχής, ο κοντός ξέμεινε στο μποξ του. Πέρασα μετά την δουλειά και του έκανα λίγο στρέτσινγκ στα πόδια, τσίμπησε και μια ζαχαρίτσα και τον άφησα να αράξει.
Σήμερα, μιας και ο καιρός ήταν καλός αλλά το ιπποδρόμιο χάλια, τον σέλωσα και περπατήσαμε κανα 20λεπτο, για να ξεπιαστεί και να δω πως πατάει. Προς μεγάλη μου ανακούφιση, δεν κούτσαινε και δεν έσερνε τίποτα. Λίγο τέντωμα πάλι στα πόδια, ζαχαρίτσα και σταύλος...

Σκέφτομαι να δοκιμάσω να τρέξουμε και στις 7 Νοεμβρίου στον ΕΙΟ, για να δω αν θα σημειώσουμε καμία πρόοδο ή όχι.

Κοιτάζω ξανά και ξανά τα σχόλια των κριτών στο τεστ μου και πιστεύω πως τουλάχιστον τα μισά λάθη οφείλονταν σε μένα.
Έκανα μικρούς κύκλους, σε τροτ και καλπασμό
Τον είχα κουράσει και έτσι τους φαινόταν νωχελικός
στο τέλος, κούτσαινε και μου είπαν να τον δει γιατρός
Η αλλαγή από καλπασμό σε τροτ ήταν απότομη...

Ελπίζω να μπορώ να το διορθώσω αυτά μέχρι το επόμενο τεστ, γιατί μετά... έχει σιγά σιγά εμπόδια ^_^ (ξέρετε, αυτά του ιλιγγιώδους ύψους των 80-90-1μ)

Η μέρα μας !

Και ναι, επιτέλους, είχε φτάσει η μεγάλη μέρα, και για τους 2 μας! Η μέρα που για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό ο κοντός θα πήγαινε σε ξένο μέρος, η πρώτη του φορά που θα εξεταζόταν στο ντρεσσάζ και η πρώτη μου φορά που θα πήγαινα σε αγώνα με άλογο που είχα ετοιμάσει μόνη μου, χωρίς προπονητή.
Στις 06.00 ο Μαυρούλης είχε ταϊστεί και έμπαινε στο φορτηγό, ενώ εγώ μόλις άνοιγα τα μάτια μου. Αφού διπλοτσεκάρισα οτι είχα όλη την στολή, την ιατρική μου βεβαίωση, τα χρήματα για το φορτηγό, την συμμετοχή, τα πράγματα του Νέρο, αδιάβροχο (για έναν ηλίθιο λόγο, κάθε φορά που έχω αγώνες ιππασίας, βρέχει! Είδατε τι έριξε την Δευτέρα?), τα μαλλιά μου πιασμένα και ο,τι άλλο μου πέρναγε από το μυαλό, ξεκίνησα για τον ΙΟΒ.

Φτάνοντας στις εγκαταστάσεις κατά τις 08.00 βρήκα πολύ άνετα χώρο να παρκάρω και κατάφερα να στριμώξω το φανταστικό μου υπερόχημα - έντερπράιζ - ταΚούμα - πλέον σελαρία και ντουλάπα εκεί που έδεσα και τον κοντό.
Εδώ μπορεί να πάρει κανείς μια ιδέα για την "φωλιά" μας ^_^


Αφού κανόνισα το θέμα της συμμετοχής μας, αποφάσισα να μην ρισκάρω στον αγώναμε την συμπεριφορά του. Τον σέλωσα, έβαλα μπότες και κράνος, πήρα και τον συραγωγέα και αφού τον άφησα να ζεσταθεί με μερικούς γύρους, ανέβηκα για ένα πρώτο ζέσταμα. Η ώρα ήταν 10.00 και μέχρι τη 13.30 που τρέχαμε, είχαμε χρόνο...
Όπως το είχα προβλέψει, στην αρχή έψαχνε συνέχεια τον χώρο, τα άλογα, τους ανθρώπους και τα βήματά του ήταν νευρικά. Του άφησα όσο χρόνο ήθελε να συνηθίσει, πρώτα σε βάδην και μετά σε τροχάδην. Κάποια στιγμή, αφού καλπάσαμε, ξεκινήσαμε να κάνουμε κύκλους και σερπαντίνες.
Το μόνιμο πρόβλημα βέβαια είναι πως αν δεν έχεις έναν προπονητή να σου λέει τι να κάνεις, οι άλλοι είτε δεν σου δίνουν σημασία, είτε δεν ξέρουν τι κάνεις και άθελά τους σε κόβουν. Δεν είχε και πολύ σημασία όμως, μιας και ήθελα απλά να τον κουράσω λίγο, ώστε να μην συμπεριφέρεται σαν πουλάρι στο τεστ.
Στις 11.00 είχα κατέβει και τον είχα ξεσελώσει, του είχα βάλει τον κουβά με το νερό να πιεί και αφού έβγαλα μπότες και κράνη, έφυγα σφαίρα για το σπιτάκι της επιτροπής. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να έχουν γίνει διαγραφές και να τρέχω νωρίτερα, χωρίς να το ξέρω και φυσικά, χωρίς να έχω κανέναν να μου το πει!
Χωρίς προπονητή και χωρίς σταυλίτη την πάλευα, αλλά χωρίς έναν φίλο να με βοηθάει... όχι και τόσο...
Τελικά, στις 12.30 τον ξανασέλωσα και αφού τον περπάτησα ξανά στους στίβους προπόνηση, τον άρχισα ζέσταμα για τον αγώνα. Για άλλη μια φορά, η απουσία προπονητή με "επισκίασε" μιας και όλος ο καλός ο κόσμος με έκοβε ή έμπαιναν μπροστά μου πολύ αποφασιστικά και βλοσυρά. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι, αλλά τελικά, σκέφτηκα, το ίδιο αγχωμένοι με μένα είναι όλοι γύρω μου, γι'αυτό και μάλλον δεν βλέπουν γύρω τους, οπότε, άστο μην εκνευρίζεσαι, στο ίδιο καζάνι είμαστε :Ρ


ΚΑΙ ΦΤΑΝΕΙ Η ΩΡΑ ΚΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ για να τρέξουμε !!! Ευτυχώς που πριν αρχίσουμε περνάμε γύρω γύρω και χαιρετάμε τους κριτές, και έτσι μπόρεσε ο κοντός και τσέκαρε μια το τοπίο, οτι δεν υπάρχουν ύπουλα τσακάλια και αιμοβόροι λύκοι κρυμμένοι κάπου για επίθεση.

Μπαίνουμε, πάμε ίσια κάτω, αααααλτ, χαιρετάω εγώ, ο κοντός κύριος και ακίνητος, και ξεκινάμε...
Τροχαδάκι κατευθείαν (!), στροφή αριστερά κλπ κλπ... Φυσικά, εκτός από ελάχιστες στιγμές, δεν καταδέχτηκε να κρατήσει την κεφάλα του στην στομίδα, και ναι, ναι θα το πω, θα τον καρφώσω στεγνά τον κάφρο, που μες τη μέση του τεστ άρχισε να χλιμιντρίζει! Όπως και αν έχει πάντως, τελειώσαμε το τεστ με ένα καλό και ένα κακό.
Το καλό είναι πως το τελειώσαμε. Δεν είχαμε ροντέο, δεν μας ακυρώσανε, δεν έκανε καραγκιοζιές.
Το κακό είναι πως προς το τέλος, φαίνεται τον είχα κουράσει περισσότερο απ'όσο έπρεπε και στο τελευταίο τροτ για να χαιρετήσουμε και να βγούμε, άρχισε να κουτσαίνει λίγο :(

Αφού τον ξεσέλωσα και τον μπούκωσα με αχλάδια, φιλιά και χάδια, μάθαμε την βαθμολογία μας. Εντάξει, δεν πιάσαμε το 55% που ήθελα, αλλά αυτό ήταν 80% δικό μου λάθος! Πήραμε όμως ένα συμπαθητικό για πρώτη του φορά 53,47%, το οποίο μας έφερε στην φανταστική 29η θέση! Μόλις 5 θέσεις πριν το τέλος, αλλά αν θέλει να δει κανείς το ποτήρι μισογεμάτο, αυτό σημαίνει πως ήμασταν καλύτεροι από 5 άλλα ζευγάρια, με καλύτερα άλογα και προπονητές.

Πολύ περήφανη για τον μικρό μου, αν και αρκετά ανήσυχη για το πόδι που κούτσαινε, τον φόρτωσα στο φορτηγό για να ξεκουραστεί επιτέλους και αυτός και να πάω κάπου και εγώ να αφήσω το κουφάρι μου, μιας και δεν ήξερα αν νύσταζα, πείναγα ή πόναγα περισσότερο!

Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα!



Ετοιμασίες πριν την μεγάλη μας μέρα...

Το Σάββατο ήταν η τελευταία μέρα προετοιμασίας μας για τον πρώτο αγώνα dressage του κοντού. Ακολουθώντας συμβουλές από όσους είχαν δει βίντεο και φωτογραφίες, είχα μακρύνει αναβολείς και ηνία και άφηνα τον Μαυρούλη να δουλεύει πιο χαλαρά. Όλα πήγαιναν πολύ καλά ως θεωρητική πρόβα... τζενεράλε. Κάμψη λαιμού σωστή, συγκέντρωση στις ασκήσεις, ώθηση και ισσοροπία.Τον στίβο τον μοιραζόμασταν με άλλα 3 άλογα που έκανα μάθημα σε παιδάκια εκείνη την ώρα και το γεγονός αυτό, προς μεγάλη μου χαρά, δεν τον απασχολούσε καθόλου.
Και πάνω που είχα χαρεί και ετοιμαζόμουν να τελειώσω την προπόνηση με 2 χαλαρούς κύκλους, έγινε η βλακεία... Ένα από τα παιδιά, καθώς είχε τελειώσει το μάθημά του, έβγαλε από το στίβο το άλογό του και ο κοντός αφηνίασε.

Άρχισε να χτυπιέται και μετά από ένα ροντέο τύπου κλωτσιά-πλαϊνό πήδημα-κλωτσιά-πλαϊνό πήδημα, κλωτσιά-κλωτσιά-απότομη στροφή, κατάφερε και με έκανε να βρεθώ με την πλάτη στο χώμα. Λίγο οι αναβολείς που ήταν μακριοί, λίγο η σέλα μου που ουσιαστικά δεν έχει έδρα, λίγο τα χαλαρά ηνία που του έδωσαν αέρα να ξεσαλώσει, στο τέλος βρέθηκα να τον κυνηγάω μέσα και έξω από τον στίβο.
Ευτυχώς, μιας και ήμουν ακόμα ζεστή, δεν με πόναγε τίποτα, οπότε ξανανέβηκα πάνω του, έφαγε 2 ξυλιές και 2 κλωτσιές, προς ενημέρωσή του οτι δεν εκτίμησα ιδιαίτερα όλο αυτό το μπαλλέτο, και συνεχίσαμε για άλλα 20 λεπτά την προπόνηση, ελπίζοντας οτι δεν θα θεωρήσει αυτή του την συμπεριφορά ως πιθανή μελλοντική ευκαιρία για λούφα...

Στο σταύλο, αν και του κράταγα για πολύ ώρα μούτρα, δεν άντεξα και φεύγοντας, του έδωσα και καροτάκια και ζαχαρίτσα και μια φάπα ^_^

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

2 τρύπες κάτω οι αναβολείς...

Αυτές είναι ενδεικτικά μερικές εικόνες για την θέση μου στη σέλα, με μακρύτερους κατά 2 τρύπες τους αναβολείς. Το πόδι μου στέκεται καλύτερα, αλλά ο κορμός μου μερικές φορές έρχεται πιο μπροστά και η πλάτη μου κάνει λίγο καμπούρα.
Ελπίζω το Σάββατο να μπορέσω να τα διορθώσω και αυτά, καθώς απ'ότι φαίνεται, το θέμα με το πόδι λύθηκε κάπως.


Ο Νέρο όταν τον δουλεύω με πιο χαλαρά ηνία κατεβάζει την χαζοκεφάλα του πιο εύκολα, στον δεξί καλπασμό όμως, βλέπει το μαστίγιο και ανοίγει το βήμα του απότομα, έτσι ώστε χάνω την επαφή μου. Και αυτό πρέπει να το δουλέψω λίγο αύριο...

Κατα τ'άλλα, όλα καλά. Μόνο που στον αγώνα, θα είμαι λίγο... me, myself and I. Σαν τον Βέγγο θα τρέχω. Νομίζω σαν εμπειρία θα έχει πολύ ενδιαφέρον :)

Tic - tac, tic - tac

(σαν να φόραγα τακούνια... :/ )

Ο χρόνος πλέον είναι από λίγος έως ανύπαρκτος. Ό,τι προετοιμασία ήταν να κάνουμε, την έχουμε κάνει στο 98%. Κάποια μικρολάθη έμειναν να διορθωθούν αυτή την εβδομάδα, και ευτυχώς είχα τον χρόνο από την Δευτέρα ως και το Σάββατο, να λάβω απαντήσεις στο παρακάτω βίντεο.

Στη συγκεκριμένη ίππευση, ο κοντός είχε εξτασιαστεί με κάποια άλλα άλογα στον στίβο και αυτή ήταν η 4η προσπάθεια που κάναμε για να ξεκινήσουμε το τεστ. Τις προηγούμενες φορές, όλο μου την έκανε την στραβή, μια τρόμαζε, μια χοροπήδαγε, μια φρέναρε. Ξέρω ξέρω, λάθος μου που τον ζόρισα στο στόμα στην αρχή και τσίνησε, αλλά το είχε παρακάνει με το χαζολόγημα. Μέχρι το βράδυ πιθανόν να έχω νέο βίντεο, που ελπίζω να δω κάποια βελτίωση στην ίππευσή μου. Αυτό τραβήχτηκε την Δευτέρα.

Test A3 (FEI Children Preliminary) with Nero II (και ο Θεός βοηθός...)


Το πόσταρα προκειμένου να εντοπίσουν και άλλοι άνθρωποι λάθη που κάνω, και να μου προτείνουν τρόπους να τα διορθώσω.
Ως τώρα λοιπόν, έχω μακρύνει τους αναβολείς, έχω βάλει άλλο παντ κάτω από την σέλα, έχω μακρύνει την επαφή με τα ηνία και έχω βγάλει τα σπιρούνια. Τον αφήνω να χαλαρώνει περισσότερο - αν και επιφυλάσσομαι κάτι λίγο.
Μένει να δούμε την Κυριακή τι θα γίνει...

Μέχρι τότε όμως, ευτυχώς έχω φτιάξει τις λίστες με τα πράγματα που έχω να κάνω, να τσεκάρω και να έχω στο νου μου!






Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Spinning...

Χθες, μετά από μιας εβδομάδας καθησιό (για τον Μαυρούλη) τον έβγαλα για να αρχίσουμε την κάπως πιο σοβαρή προετοιμασία για τον αγώνα.
Ξέρω πως όλο μιρμιρίζω για την προετοιμασία του, για την προπόνησή του, για το πόδι του, το ένα και το άλλο, αλλά η αλήθεια είναι πως εκτός από γκρινιάρα, έχω και την αγωνία μην μας αποκλείσουν από το τεστ. Γιατί θα μου πείτε, ένα τεστ Α3 είναι, τι το κάνεις θέμα? Έτσι σκεφτόμουν και εγώ χθες, καθώς επίσης και οτι στην τελική, την βάση θέλω να πιάσω, ένα σκορ 55%, ΠΟΣΟ δύσκολο πια μπορεί να είναι?

και όμως...

Γιατί ναι μεν χθες κατέβασε κεφάλι και μαζεύτηκε σχετικά εύκολα, κάποια στιγμή όμως μάλλον τρόμαξε με κάτι, και μου άρχισε να χοροπηδάει σαν χαζό. Μόνο που όταν τελείωσε με το ροντέο του, έριξε το βάρος στα πίσω πόδια και άρχισε να κάνει σβούρες γύρω γύρω γύρω για κανα δίλεπτο το λιγότερο... Σαν να είχε κολλήσει το μυαλό του. Κάποια στιγμή που κατάφερα να τον σταματήσω, κόντευα να πνιγώ από τα γέλια, καθώς ήταν αρκετά αστεία αντίδραση όλη αυτή η υστερική πιρουέτα, μετά όμως σκέφτηκα πως αν μου κάνει κάτι τέτοιο κατά την διάρκεια του αγώνα... μάλλον θα είναι εις βάρος μας.

Αλλά λέω, δεν βαριέσαι, αφού καλά περνάμε, δεν κουτσαίνει και κάνουμε προόδους, δεν θα τα βάψουμε και μαύρα αν μας ακυρώσουν για νευρωτική συμπεριφορά ^_^

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Παροιμίες! (ένας έμμεσος τρόπος γκρίνιας)



Νηνεμία πριν την καταιγίδα:
Ή κάπως έτσι νοιώθω... Με μόλις 12 μέρες μέχρι τον αγώνα, είμαι αναγκασμένη να μην ιππεύω μέχρι και την Κυριακή, 10 Οκτωβρίου. Σήμερα είναι η τελευταία φορά αυτή την εβδομάδα που θα βγάλω τον Μαυρούλη, μιας και από αύριο ξεκινάει ένα εργασιακό μπαράζ εκδηλώσεων και υποχρεώσεων στην δουλειά.
Με άλλα λόγια... 5 μέρες να ξεκουραστεί και 5 μέρες να τον φέρω σε επίπεδο για αγώνα ντρεσσάζ ! Όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη γκαστρωμένη, κοινώς.

Θέλει η π~άνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει:
Ενώ μόνος του τέλος πάντων και με τα χίλια ζόρια, το παίρνει απόφαση και συγκεντρώνεται, κατεβάζει κεφάλι και ασχολείται με τις ασκήσεις του, όταν βλέπει άλλα άλογα γύρω του, ενθουσιάζεται! Εξατασιάζεται! Αλλαλάζει! Λες και δεν έχει δει άλογο για χρόνια κάνει... Χλιμιντρίζει, χοροπηδάει, κλωτσάει, τεντώνεται, πάρτυ ολόκληρο λέμε, μόνο καπελάκια κομφετί πυροτεχνήματα που δεν ρίχνει, για να τον προσέξουν τα άλλα άλογα. Φανταστείτε τώρα ΑΥΤΗ την συμπεριφορά, σε στίβο προθέρμανσης. Ή, ακόμα χειρότερα, στον αγωνιστικό στίβο, όταν δίπλα ακριβώς θα είναι ο στίβος προθέρμανσης!
Οπότε, πιστεύω, θα άξιζε κανείς να τον δει στο τεστ του ντρεσσάζ, μόνο και μόνο για τα καραγκιοζιλίκια που προβλέπω να κάνει...

Θα είναι μια ολική καταστροφή αυτός ο αγώνας, αλλά το διασκεδάσουμε πολύ ^_^