Μικρά προοδευτικά βηματάκια!

Θυμάται κανείς πώς ήταν η ίππευσή μου πριν από μερικούς μήνες? 

τραγική...

Αν εξαιρέσει κανείς οτι έχω ίσια πλάτη, τα πόδια μου θα μπορούσαν να είναι πόδια τζόκεϋ και τα ηνία του κοντού, απλά δεν μπορούσα να τα πιάσω πιο κοντά!

Ο δε κοντός, με κοφτό βηματάκι και το κεφάλι ψηλά, έδινε μια εικόνα μάλλον άβολη.

(από ανάρτηση 15 Οκτωβρίου 2010)

Κοιτώντας λίγο τις φωτογραφίες από την Βραζιλιάνικη σαπουνόπερα, είδα τα εξής πολύ ευχάριστα.

Για αρχή, οτι δίνω μακρύτερα ηνία... ΑΥΤΟ δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται, δεδομένου οτι ο καλός μου ανα πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να φρικάρει και να αρχίσει να χτυπιέται και να τρέχει, με ή χωρίς εμένα από πάνω του. Είχα λοιπόν κοντά ηνία, σαν δικλείδα ασφαλείς. Από τότε όμως που έστρωσα κώλο και δούλεψα με τον Λαλάκη (Last) και έμαθα να δουλεύω καλύτερα όλο το σώμα μου, ένοιωσα αρκετή ασφάλεια ώστε να αφήσω περιθώριο στον Νέρο μακρύτερων ηνίων. 

Χθες για παράδειγμα, την έκανε την λαδιά του και πάνω που άρχισε να κλωτσάει, μπορώ να πω οτι περισσότερο τον κλείδωσα με τα γόνατα παρά με τα χέρια.

Σε συνέπεια αυτής της επιλογής μου, ο κοντός πλέον μπόρεσε να χαλαρώσει το σβέρκο του και η κεφάλα του αν και δεν είναι στις θεωρητικά άψογες 90 μοίρες, είναι αρκετά κάθετη προς το έδαφος.

Και το ακόμα καλύτερο?

Άνοιξε το βήμα του!

Έχω βέβαια να δουλέψω ΠΑΛΙ την δική μου στάση, κοινώς την πλάτη μου που όποτε βρίσκει ευκαιρία καμποριάζει και λίγο τα πόδια μου, που με αυτή την σέλα που έχει ο κοντός, δεν ξέρω... κλειδώνουν σε περίεργη θέση, σαν να φεύγουν πολύ μπροστά.

Αισιοδοξία λοιπόν, μπήκε η Άνοιξης, πουλάκια κελαηδούν, μας κούρεψαν και το γρασίδι δίπλα, οπότε όταν είμαστε έτοιμοι, μπορούμε να δοκιμάσουμε και τις ασκήσεις μας σε 40x60 στίβο ^_^

23 μέρες έμειναν ;)

Brazil γενήκαμε... (14.4.2011)

Ένα ανέμελο ανοιξιάτικο απόγευμα, ο φτωχός πλην τίμιος Νέρο απολάμβανε την συντροφιά της Σινιόρα του... Ο άνεμος τους χάιδευε μαλλιά, ουρά και χαίτη και ο ήλιος παιχνίδιζε ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων... Είχαν καιρό να βρεθούν και έτσι, παρά τις καλές προθέσεις και των δύο, υπήρχε μια ανησυχία και ένταση στην μικρή τους βόλτα... Ακάθεκτοι όμως, συνέχισαν τον περίπατό τους στο τροπικό δάσος του Γουδίου, απολαμβάνοντας την φύση...

Ξαφνικά, ο Νέρο, όρθωσε το ανάστημα και τα γαϊδουρινά του αυτιά...

Ένας εισβολέας, κάποιος ξένος, μια σκοτεινή ύπαρξη, μια σκιά πιο μαύρη και από την Μόρντορ, είχε πλησιάσει χωρίς να την αντιληφθούν και τους έκλεινε τον δρόμο!

Έπρεπε να το είχε φανταστεί! Ο Ντον Γατόνε δεν θα τους άφηνε έτσι εύκολα στην ησυχία τους... είχε βρει για άλλη μια φορά τον τρόπο να μπει εμπόδιο στην ήσυχη και ανέμελη βόλτα τους στον εξωτικό Στίβο!

"Νέρο..." σιγογρύλισε ο Ντον Γατόνε.

"Ντον Γατόνε..." απάντησε ο Νέρο, "τι θέλεις πάλι από εμάς και στέκεσαι εμπόδιο στην χαρά της προπόνησής μας"?

"ΧΑ! Αγαπητέ μου Νέρο, τόσο βιαστικός πάντα, τόσο καχύποπτος... τόσο... πώς να το πω... μπούρτζος και ακαλλιέργητος! Είναι να απορεί κανείς που σε χαϊδεύει ο κόσμος περισσότερο από εμένα, έναν αριστοκράτη με γούνα! Δεν θα μάθεις ποτέ λοιπόν να κάνεις έναν πολιτισμένο διάλογο?" ειρωνεύτηκε ο Ντον Γατόνε.

"Φύγε από μπροστά μου ξιπασμένε αριστοκράτη του σκουπιδοτενεκέ, μην σου αφήσω στάμπα το πέταλο στην χοντροκεφάλα σου! Πώς τολμάς να κάθεσαι και να λιάζεσαι στον Στίβο ΜΟΥ που τον μοιράζομαι μόνο με την λατρεμένη μου Σινιόρα?" χλιμίντρησε απειλητικά ο περήφανος Νέρο και σήκωσε το πόδι του να λιώσει τον παρείσακτο.

"Δεν μπορείς να μου μιλάς εμένα έτσι! Δεν τελειώσαμε ακόμα! Θα δεις τι θα σου κάνω..." νιαούρισε έξαλλος ο Ντον Γατόνε, πηδώντας για να σώσει την ζωή του και την ξερή του κεφάλα... "Θα τα πούμε στον επόμενο γύρω που θα κάνεις !!!" του φώναξε πίσω από την πλάτη του.

Και όντως, στον επόμενο γύρω, παρά τις ελπίδες της δύστυχης Σινιόρα πως θα τους είχε αφήσει ήσυχους να κάνουν τον περίπατό τους, ο Ντον Γατόνε τους έφραζε όλο θράσος τον δρόμο.

"Σας προειδοποίησα οτι δεν τελειώσαμε εμείς ακόμα" νιαούρισε φανερά εκνευρισμένος, γλύφοντας και στρώνοντας ακόμη την σκονισμένη από την άμμο γούνα του.

"Και αφού βλέπω οτι έχω την προσοχή και των δύο σας" συνέχισε, "σας προειδοποιώ! Έχει μειωθεί το ποσοστό που μου αντιστοιχεί από χάδια! Αν δεν αυξηθεί και μάλιστα σύντομα, στο 140% του συνολικού ποσοστού χαδιών που μοιράζονται στον σταύλο, θα φροντίσω άθλιε βρωμιάρη ταπεινέ και τιποτένιε Νέρο να χέζω κάθε μέρα στον καρπό σας, και ΟΛΑ τα άλογα στον σταύλο να ξέρουν πως υπεύθυνος θα είσαι ΕΣΥ που θα βρωμάει το φαΐ τους! Η Σινιόρα σου δεν θα χαϊδεύει μόνο εσένα, είμαι και ΕΓΩ εδώ και ΟΦΕΙΛΕΙ να με χαϊδεύει, καθότι είμαι ο Ντον Γατόνε, γάτος με αριστοκρατική γούνα και γενιά, που κρατάει από τις Αριστόγατες του Ντίσνεϋ! Αν λοιπόν δεν αφήσεις την Σινιόρα σου να με χαϊδεύει περισσότερο από εσένα, ΞΕΡΕΙΣ πια τι σας περιμένει όλους! Λοιπόν ??? Τι έχεις να πεις ???"

Μπροστά στις φρικτές απειλές του Ντον Γατόνε, ο Νέρο δεν άντεξε για πολύ... Υπέκυψε και, σκύβοντας το κεφάλι, χλιμίντρισε οργισμένος "Εντάξει λοιπόν, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς... από δω και πέρα, η Σινιόρα μου θα σε χαϊδεύει περισσότερο από όλα τα άλογα του σταύλου μαζί"!

"Και τώρα, ΔΙΝΕ ΤΟΥ, ενοχλητική χνουδωτή και μικρή μπάλα από τρίχες" του φώναξε θυμωμένος...

Και έτσι, αφού ο καλός Νέρο έδιωξε τον Ντον Γατόνε, υποσχόμενος παρά την θέλησή του τα χάδια της Σινιόρα του, μπόρεσε επιτέλους το ζευγάρι να απολαύσει την βόλτα, με ηρεμία, ισορροπία, και ώθηση... Λόγω μάλιστα του θυμού που είχε ο Νέρο με τον Ντον Γατόνε, άνοιγε τον βηματισμό του πιο περήφανα και έντονα από κάθε άλλη φορά !

Λιχουδιές !

Μερικές από τις λιχουδιές που κερνιούνται αυτές τις ημέρες στον σταύλο...

Στραγάλια ! Τα τσακίζουν παρακαλώ...

Σταφίδες - σε μικρή ποσότητα όμως

Αμύγδαλα (Στάσου ! Μύγδαλα! φώναξα απελπισμένα τρέχοντας πίσω από τον Νέρο)

Κουάκερ χυλωμένα σε χυμό φρούτων - ΜΕΓΑΛΗ επιτυχία

Honey Pops - έκσταση λέμε...

--> και κάπως έτσι χαζολογάμε αντί να κάνουμε δουλειά. Αλλά τι φταίμε εμείς που είναι χάλια ο καιρός? 

Επιτέλους!

Μετά από δέκα ημέρες αναμονής και σταδιακής - για άλλη μια φορά, προετοιμασίας του Νέρο, σήμερα ήταν η μέρα που θα κάναμε την εισαγωγή στην ίππευση... Κοινώς, ξεκινήσαμε τα 20λεπτα ιππασίας!

Αρχικά βέβαια τον κράτησα λίγο στον συραγωγέα, καλού κακού. Γιατί περιμένοντας τον κοντό να ξαναγυμναστεί λίγο λίγο κάθε μέρα, έφτασα να χαλαρώσω εγώ, πράγμα απολύτως εκμεταλλεύσιμο από τον κοντό. Αν μπορεί να με ρίξει όταν βαρεθεί, θα με ρίξει...

Αν και στην αρχή ίππευα τραγικά, και αυτό λόγω άγχους (θα τρομάξει? να κρατάω κοντά τα ηνία καλού κακού? να τα αφήνω λίγο πιο μακριά για να μην τον στρεσάρω? να κάθομαι πιο πίσω? να κάθομαι πιο μπροστά? σκύβω πολύ? τα χέρια μου είναι σταθερά? τα πόδια μου? θα με ρίξει σήμερα?) προς το τέλος, σαν να χαλάρωσα λίγο και το απόλαυσα...

(το βιντεάκι, από αύριο... προς το παρόν φαίνεται οτι υπάρχει πρόβλημα μεταφόρτωσης...)

Με το χαρακτηριστικό σταθερό και κοφτό βηματάκι του, που σου βαράει λίγο στα νεφρά μέχρι να το συνηθίσεις, και με την απολύτως καλοπροαίρετη συμπεριφορά του, καταφέραμε και κάναμε ήρεμα τους γύρους μας σε τροχαδάκι.

Καλπασμό, από Πέμπτη μάλλον...

Και φυσικά, μετά το τέλος της ίππευσης και πριν το αποχαιρετιστήριο αχλάδι, βρήκαμε ευκαιρία να μασουλήσουμε λίγο χαμαίμηλο... Είναι μαλακτικό και χαλαρωτικό ως γνωστόν άλλωστε!

Ξανά από την αρχή...

Τελικά, αυτόν τον αγώνα, 2 Απριλίου, δεν πήγα να τον τρέξω ποτέ. Δεν μου έδωσαν τον Λαλάκη. Αν ήθελα βέβαια, θα μπορούσα να πάρω τον Νέρο, είπαν. Μάλιστα. Δεν έχουν πρόβλημα να μου δώσουν για αγώνα ένα άλογο που έχει ευαισθησία στο πόδι, που έμεινε χωρίς πέταλο για δύο μήνες, που αυτούς τους δύο μήνες δεν τον ίππευε κανείς και που στο τέλος δεν έβγαινε από τον σταύλο γιατί τα υπόλοιπα πέταλα είχαν στραβώσει. Αφού σου λέει, τον πετάλωσες τώρα! Ρε μαν, έχεις ιδέα από άλογα όταν κάθεσαι και μου λες τέτοιες κοτσάνες?

Τέλος πάντων...

Είχα καταστεναχωρηθεί. Αυτιά και ουρά, πεσμένα. Ηθικό στο πάτωμα. Τόση δουλειά και στο τέλος, τίποτα.

Το μόνο καλό είναι οτι πλέον ο Νέρο είναι σε θέση να τον ιππεύω πάλι. Λίγο λίγο όμως. Χθες δέκα λεπτά, σήμερα δεκαπέντε κλπ. Το πρόβλημά μου είναι πως είναι πολύ φρέσκος και τον νοιώθω σε κάθε του βήμα οτι ψάχνει να "τρομάξει", να τρέξει, να κάνει την βλακεία του τέλος πάντων, με πιθανή κατάληξη εμένα στο χώμα και αυτόν στη φυλακή.

Τέρμα η ίππευση με τα χαλαρά ηνία. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό πάνω στον Νέρο χωρίς τραγικά επακόλουθα.

Χθες τον ίππευσα με πολλά μποφώρ να φυσάνε γύρω μας. Ήμασταν για γέλια και για λύπηση. Ο Νέρο φουλ αγχωμένος με τον αέρα και τους ήχους, εγώ φουλ αγχωμένη με πιθανές αντιδράσεις του Νέρο... Ελπίζω σήμερα να είναι κάπως καλύτερα.

Κάναμε λίγο τροτ - βάδην - τροτ. Είναι κομμάτι ντεφορμέ το χρυσό μου είναι η αλήθεια. Ούτε ξεκινάει ούτε σταματάει αμέσως. Ούτε ευθεία πάει. Λίγο μπαχαλάκιας κοινώς, όπως όταν πρωτοξεκινήσαμε ένα πράγμα.

Ξανά από την αρχή λοιπόν, να κάνουμε μαζί τα βασικά, μία μία τις ασκήσεις - μόνο που αυτή την φορά, ξέρω τι λάθη να μην κάνω, και ξέρω τι λάθη να διορθώσω σε μένα.

Και κάπως έτσι, εγώ και η βλακώδης μου αισιοδοξία, συνεχίζουμε...