Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

7 days: HELP! (πονοκέφαλος...)

Ουφφφφφφφφ... ειλικρινά. Χρόνια τώρα, αν πω οτι θα πάω για τρέξιμο, θα βρέξει. Αν αφήσω ανοιχτό το παράθυρό μου όταν φύγω, θα βρέξει, αν πω οτι θέλω να πάω κάπου να κάνω κάτι, μέχρι και σεισμός έχει γίνει.
Τι είπα το δόλιο? Τι είπα και προκάλεσα τους θεούς? Θέλω να πάω σε έναν αγώνα με τον Νέρο είπα. Και δεν ατίμαζα καλύτερα τον οίκο τον Ατρείδων...
Ίππευσα τον μαυρούλη μου την Τετάρτη και μέχρι το Σάββατο που δεν μπόρεσα να πάω, ο σταυλίτης μου δήλωσε οτι δεν τον είχε βγάλει από τον σταύλο. Ούτε για συραγωγέα, ούτε ελεύθερο. Τίποτα. Το Σάββατο λοιπόν φύσαγε πολύ και έκανε κρύο - νοιώθουμε όλοι στο πετσί μας πιστεύω την "ψύχρα" των ημερών ε? Τις "πολικές θερμοκρασίες" όπως μας απειλούν τα δελτία ειδήσεων και η "ρωσική κακοκαιρία" που μας τάζουν οι Κασσάνδρες των δελτίων καιρού.

Όπως φαντάζεστε, ο κοντός με το ταμπεραμέντο που έχει, την φαγούρα στα πέταλα, το κρύο και τον αέρα... ήταν ασυμμάζευτος. Δεν επιχείρησα να του φορέσω σέλα. Γιατί? Για να πάθω κι άλλη διάσειση? Για να τσακώνομαι συνέχεια μαζί του? Ευχαριστώ όχι. Τον έβγαλα συραγωγέα αρκετή ώρα να ξεμουδιάσει. Και καβάλησα τον Λαλάκη (Last). Ο Λαλάκης λοιπόν, επειδή τον ιππεύουν όλοι σχεδόν οι αρχάριοι, πηγαίνει όπως το τρένο. Ευθεία και δεν στρίβει. Και όταν στρίψει είναι σαν δράμα. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν μαζεύεται. Παρόλα αυτά, επιχείρησα να τον μαζέψω. Απέτυχα, αλλά είπα να ξαναδοκιμάσω άλλη φορά. Πόδια δεν άκουγε πολύ, χέρια επίσης. Δεν ήθελα να μπω στο τρυπάκι να κάνω αυτή τη μαλακία που στρώχνεις το άλογο με την λεκάνη. Σκατά, αν είναι να κάνει κάποιος λάθη, ας τα κάνει ο Λαλάκης, εγώ θα κρατήσω - όσο μπορώ, χαρακτήρα! 
Και έτσι, σήμερα ίππευσα τον Last και αφού μου έβγαλε την πίστη (τα χέρια και την λεκάνη έτσι όπως με πήγαινε) ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ να μαζέψει τον λαιμό του και να κουτσοκάνουμε το Ε τεστ των αρχαρίων.
Διότι νόμιζα οτι στις 5 Φεβρουαρίου, που θα γίνει παράλληλα η λισάνς και ο αγώνας ιππικής δεξιοτεχνίας, θα βάζανε το τεστ των αρχαρίων, για να τρέξουν όσα παιδιά περάσουν την λισάνς.
Αμ δε.... Είδα την προκήρυξη σήμερα.
Τεστ Ε το Σάββατο, την Κυριακή έχει μόνο το Α3. Φρίκαρα! Ο Λαλάκης δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει το Α3 χωρίς γκάφες (τραβάει κεφάλι, βγαίνει λάθος καλπασμό, δεν στρίβει -τρένο είπαμε) και εγώ δεν είμαι η αμαζονάρα των Ευρωπαϊκών σχολών για να τον ιππεύσω τόσο σωστά που να τον διορθώνω συνέχεια.
Ο Νέρο πάλι, το έχει κάνει στο παρελθόν το τεστ και μάλιστα, αν δεν έκανα εγώ συνεχόμενα λάθη, αυτός θα ήταν πολύ καλός, αλλά είπαμε... είναι ασυμμάζευτος αυτές τις μέρες. Σαν αλαφιασμένος λαγός. Δεν ξέρω αν θα παραμείνω πάνω του για αρκετή ώρα, ή τουλάχιστον, όση ώρα θα χρειαστεί για να αρχίσουμε και να τελειώσουμε τον αγώνα.

ΆΡΑ? Τι να κάνω?
Θα με ενδιέφερε να δω τι γνώμη έχει κάποιος που διαβάζει το μπλογκ αυτό... Οπότε μιας και εσύ διαβάζεις τώρα όλο αυτό το σεντόνι, για γράψε στα σχόλια από κάτω, ποια από τις παρακάτω επιλογές μου προτείνεις?

Α. Να δουλέψω όσο μπορώ τον Last. Ναι δεν μαζεύεται, ναι μάλλον θα πηγαίνει σαν το τρένο μέσα στο τεστ και θα λάβω ειρωνικά και επικριτικά σχόλια από τους κριτές, αλλά τουλάχιστον δεν θα κινδυνεύω με διάσειση ή λοιπά σπασίματα.

Β. Να δουλέψω όσο μπορώ τον Nero και να τον πάω στο Α3. Ο κοντός μαζεύεται και πάει σχετικά καλά, αλλά όπως προείπα... δεν είμαι σίγουρη για το πόση ώρα θα παραμείνω στην πλάτη του, αν βρεθούμε στο κλειστό ιπποδρόμιο στο Μαρκόπουλο, με κρύο και αέρα.

Γ. Να "ζητιανέψω" από τον Ηλία ένα Χ άλογο, αν μπορεί και γίνεται, να μου φέρει ένα από τα δικά του άλογα για να το τρέξω. Τα άλογά του δεν φοβούνται και μαζεύονται εύκολα, απλώς δεν θα το έχω ξαναϊππεύσει πριν τον αγώνα και έτσι, θα έχω ελάχιστο χρόνο να το μάθω.

Οι επιλογές
Δ. Να τρέξω με τον Rigolleto μιας και θα είναι ήδη εκεί δεν παίζει, γιατί θα τον ιππεύσει η Βίκυ για την λισάνς και δεν θέλω να υπάρξει το παραμικρό μπλέξιμο που να την αγχώσει, ή που να προκαλέσει κάποιο πρόβλημα.

Ε. Να τρέξω το Ε το Σάββατο. Δεν παίζει. Δεν θα τραβιέμαι και το Σάββατο και την Κυριακή εκεί κάτω, μόνη μου. Ούτε θα τραβάω άλλους για παρέα 2 μέρες (μια για μένα και μια για την λισάνς).

ΣΤ. Να μην τρέξω καθόλου. Δεν παίζει. Και δεν παίζει, γιατί αναβολή στην αναβολή, έτσι γίνεται και δεν θα τρέξω κανέναν αγώνα. Το έπαθα πέρυσι, και φέτος θα ήθελα να τρέξω.

Λοιπόν? Τι λέτε? Θέλω γνώμες! 

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

12 μέρες. Rodeo: Ο καλύτερος τρόπος να ξυπνήσεις !


 Σήμερα είχα πάρει άδεια να αργήσω το πρωί, για να κάνω κάτι δουλειές με τράπεζες και λοιπά. Στις 09.30 λοιπόν, είχα πληρώσει στην Alpha Bank την εγγραφή μου στην ΕΟΙ και την εγγραφή του Νέρο παρακαλώ (100 ευρά το κλάμα) και τρωγόμουν να περάσω από τον σταύλο.
Παντελόνι κλπ τα έχω πάντα μαζί μου, γιατί ποτέ δεν ξέρω πότε θα βρω χρόνο να καβαλήσω...
 Στις 10.00 λοιπόν, είχα καθαρίσει, κατσιάσει, φιλήσει και στραμπουλήξει επαρκώς τον κοντό μου, τον είχα σελώσει και ήμασταν έτοιμοι για ιππασία!
 Για αρχή, βαριόταν. Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου... ντάξει, πήγαινε, αλλά όλο και έβρισκε δικαιολογίες για να κόψει ρυθμό. Την μία το έδαφος, την άλλη κάποιος πέρασε, την τρίτη κάτι άλλο. Έκανα και εγώ υπομονή, γιατί στο εδραίο τροτ είχε στρώσει και προσπαθούσα να εστιάσω στο να στρώσω και εγώ, οπότε επέμενα, με υποστροφές, σερπαντίνες, άνοιγμα στο βήμα κλπ. Ειλικρινά, πήγαινε καλύτερα όσο ξύπναγε.

 Στον καλπασμό μου τα χάλασε κάπως. Η ευαίσθητη πλευρά του είναι η δεξιά, όλος παραδόξως όμως, μαλακίζεται αγρίως από την αριστερή. Σέρνεται, δεν τα σηκώνει, πάει μονόμπατος. Τον δουλεύαμε λοιπόν τον καλπασμό μας (σήκωνα και τα σπιρούνια που μου πέφτανε) και σε μια ευθεία, είπα για να τον ανοίξω λίγο, μπας και σηκώσει τα πίσω του γαϊδουροπόδαρα. 

 Το λοιπόν, άνοιξε βήμα, αλλά στα 3 βήματα καλπασμού, είχε χαμηλώσει καπούλια, έτρεχε και κλώτσαγε, και κάπου σταματάει και αρχίζει τα επιτόπου ροντέα. Όχι ανορθώσεις και τέτοιες βλακείες. Ροντέο. Τύπου "χοπ" επιτόπου. Πηδάω στον αέρα και με τα 4 πόδια και στρίβω την πλάτη μου με την ελπίδα αυτή η βλαμμένη στην πλάτη μου να πέσει κάτω και να ησυχάσω!
 Πλην όμως, δεν του έκανα την χάρη - βασικά ΕΤΥΧΕ να μείνω πάνω του. Μόλις τελείωσε το σόου, έφαγε μια φάπα με το χέρι και μια με το πόδι, και ξαναρχίσαμε καλπασμό. 
 Σας πληροφορώ, ΜΙΑ ΧΑΡΑ κάλπαζε. Και τα σήκωνε τα ξερά του, και ώθηση είχε - καλά, ισορροπία το ανισόρροπο δεν το συζητώ.
 Πολύ καλός, φτου του φτου του. 
 Το τι έπαθα εγώ όμως με το ροντέο... Σε ένα από τα μπρος-πίσω που πήγαινα πάνω του, μάλλον κλώτσησε κάπως... έντονα. Τινάχτηκε πίσω το κεφάλι μου, άνοιξαν τα μάτια μου, είδα πουλάκια, και άλλα τινά. Και ένοιωσα... σαν να ξύπνησα ένα πράγμα. Τσίτωσα! Ούτε καφέ ήθελα μετά, ούτε τίποτα! Υπερδραστηριότητα, υπερκινητικότητα, μου έφυγε και η κούραση, τσίτα λέμε! Λες και έγινε έκρηξη αδρεναλίνης! Λέμε τώρα... δεν νομίζω... δεν ξέρω ούτε πώς γίνεται, ούτε πώς νοιώθεις, αλλά αυτό ήταν μια απίστευτη αίσθηση.

Κλείνοντας τον ιππικό απολογισμό της ημέρας, ήμασταν καλύτεροι από το τραγικό βιντεάκι που έχω στις 15 μέρες. Και εγώ κοπανιόμουν λιγότερο, και αυτός αντιδρούσε πιο άμεσα και πιο σωστά. Τι ωραία :)

Επόμενη προπόνηση τώρα... Παρασκευή πρωί μάλλον και Σάββατο απόγευμα σίγουρα!

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

15 μέρες... dressage video FAIL

Εεεεεεεεεεεεεμ πώς να το κάνουμε μανδάμ. Αν δεν καβαλάς, αυτά παθαίνεις. Και αν δεν καβαλιέται και το άλογο, αυτά παθαίνει. Δουλειά τώρα, να διορθώσουμε τα αίσχη μας!


Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

15 μέρες...

Έχοντας μόλις 15 μέρες ακόμα μέχρι τον αγώνα της Κυριακής (ούτε Γκραν Πρι έτσι όπως τα παρουσιάζω τα πράγματα...) δοκίμασα σήμερα με τον Νέρο να κάνουμε μερικές από τις ασκήσεις του τεστ.
Τραγωδία να το πω? Δράμα να το πω? Καταστροφή? Επιστροφή στην βάση? CocaCola ZERO? Το πιάσατε το νόημα...

Έναν μήνα εκτός σέλας ο πισινός μου και έναν μήνα χωρίς σέλα ο κοντός, μας έφτανε και μας περίσσευε για να γίνουμε ένα ζευγάρι κλόουν. 
Ο κοντός έκανε τα δικά του. Κυρίως και πρωτίστως, χάζευε. Έχουμε και τα γήπεδα ποδοσφαίρου σχεδόν αγκαλιά, και τις Κυριακές παίζουν αγώνες, και καταλαβαίνετε, τον απασχολούσε το σκορ. Το κύριο πρόβλημα που έχει, είναι η παντελής έλλειψη ώθησης. Δεν είναι οτι το χρυσό μου έχει αδυναμίες. Όχι. Απλώς  βαριέται να πάρει τα πόδια του, έχει ξεσυνηθίσει και δεν βλέπει τον λόγο να δουλέψει, αφού μπορεί να το παζαρέψει. Δεν θα βάλω όμως την ΣΠΙΡΟΥΝΑ? θα δει...
Ορίστε τι παθαίνω όταν δοκιμάζω να ιππεύσω κοντό σε άρνηση, χωρίς σπιρουνάκι...


Η αυτού γελοιότης η χάρης μου πάλι, έκανα ένα σωρό λάθη, το ένα μετά το άλλο. Έγερνα μπροστά. Χοροπήδαγα σαν κουνελάκι στην σέλα. Τόινγκ - τόινγκ - τόινγκ... Πόδια ποδοσφαιριστή. Κλωτσοπατινάδα να παίζαμε, θα τον είχα κερδίσει. Αλλά και αυτός ο άτιμος, τα στύλωνε, μουλάρωνε και το έπαιζε βλάκας δήθεν μου...
Έσερνε και τα πόδια στον καλπασμό...

ΚΑΙ ΟΜΩΣ! Μία άσκηση την κάναμε ΟΛΟΣΩΣΤΑ! Υποψιάζομαι οτι την κάναμε τόσο καλά, γιατί του άρεσε. Σήμερα λοιπόν, κάναμε τις καλύτερες υποστροφές που έχουμε κάνει ποτέ! Μαζεμένος σωστά, στροφή σωστή, ούτε μέσα ούτε έξω το βάρος, βήμα έντονο και η ευθεία απλώς... ευθεία! Και μόνο που κάναμε τόσο σωστά έστω και μία άσκηση, έφτανε για να μου φτιάξει η διάθεση!

Αλλά έχουμε δουλειά ακόμα... Πώς σκέφτομαι να συμμαζέψω εαυτόν και κοντό μέσα σε 15 μέρες?

1. Να δουλέψω εμένα.
* Ιππασία κάθε μέρα ή κάθε 2 μέρες.
* Επιστροφή στις ρίζες. Διόρθωμα στο κάθισμά μου, αρχίζοντας από το να γυρνάω τους γοφούς μου προς τα μέσα, γυρίζοντας έτσι όλο το πόδι σε πιο σωστή στάση, προχωρώντας στην θέση της λεκάνης μου (ελαφρώς πιο μπροστά απ'ότι τώρα), συνεχίζοντας με την πλάτη μου που όλο σαν να γέρνω μπροστά είμαι και τελειώνοντας με τη κεφάλα μου που δεν λέω να την κρατήσω ψηλά.
* Κάτι που έχω παρατηρήσει είναι πως όταν σηκώνω το κεφάλι μου επάνω και κοιτάω μακριά, βελτιώνεται η στάση του σώματός μου από την μέση και πάνω. Καμιά φορά και από πιο χαμηλά...
* Διάβασμα το τεστ. Ντάξει το ξέρω, αλλά δεν χάνω τίποτα να το διαβάζω μέχρι να μην ξεχνάω τίποτα.
* Ίππευση το τεστ. Καλά η θεωρία, αλλά και η πράξη χρειάζεται.
* Πρέπει να βρω τι προθέρμανση θα μπορώ να κάνω στον αγώνα, ώστε όταν μπει να κάνουμε το τεστ, να μην είναι κουρασμένος, αλλά να μην είναι και πέρα βρέχει, ή τσίτα στα νεύρα. Η καλύτερη "προθέρμανση" πάντως που έχω δει ως τώρα, είναι αυτή.
Μετά από λίγο συραγωγέα για ζέσταμα, ίππευση σε ανακουφιστικό, λίγο καλπασμός, εδραίο και μετά πέρασμα μια φορά το τεστ της Ε. Επειδή σαν τεστ είναι εύκολο για το άλογο, έχει αλλαγή κατεύθυνσης, κύκλους και αλλαγές βηματισμού, είναι ο,τι πρέπει για να χαλαρώσει ο κοντός, ακολουθώντας σαφείς εντολές (λέμε τώρα) και κάνει και ένα... φρεσκάρισμα του τι θα του ζητήσω στον αγώνα!

2. Να δουλέψω τον Νέρο.
* Πρέπει να επιμείνω στο να καλπάζει σωστά. Ο τεμπελάκος χαζοκαλπάζει και προτιμάει χίλιες φορές το τροτ από τον καλπασμό. Το πώς θα τον πείσω να δουλέψει όμως, είναι ένα θέμα. Παρατηρήσαμε οτι καλπάζει πιο σωστά στον κύκλο παρά στην ευθεία - πράγμα που δεν μου αρέσει καθόλου, γιατί υποτίθεται οτι στην ευθεία είναι που μπορεί να ανοίξει το βήμα του, αλλά αφού έτσι βολεύεται, για αρχή θα τον καλπάζω σε όλο και μεγαλύτερο κύκλο.
* Πολλές αλλαγές κατεύθυνσης και βηματισμού. Οι αλλαγές αυτές δεν είναι τόσο για να μαζευτεί ο κοντός, όσο για να μάθει λίγο να ισσοροπεί μόνος του και να έχει το μυαλό το σε μένα, όχι να τραβάει μια ευθεία και από την μία γωνία στην άλλη να χαζεύει.
* Να δουλέψουμε τα αλτ μας. Δεν είναι κακός, αλλά μπορεί και να βελτιωθεί.
* Να δουλέψουμε την είσοδό μας. Διαβάζω συχνά πως το πιο σημαντικό πράγμα, είναι να μπορέσεις να μπεις σωστά, να σταματήσεις σωστά, να ξεκινήσεις σωστά και να στρίψεις σωστά στην πρώτη στροφή. Ε λοιπόν, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο!
* Να κοιτάξω όσο μπορώ το πρόβλημα που έχει με το στόμα του. Επειδή - συγνώμη για τα Γαλλικά - ο σταυλίτης του γαμεί το στόμα με τον συραγωγέα κάθε φορά που τον βγάζει, έχει αποκτήσει μάλλον ευαισθησία στο στόμα. Με άμεση συνέπεια, όταν θέλω να τον στρίψω, αν κάνω ένδειξη με το χέρι, όσο μικρή και αν είναι, ο κοντός θα γυρίσει 90 μοίρες το κεφάλι του. Αναγκάζομαι λοιπόν να τον στρίβω μονόμπατο, σαν ιστιοπλοϊκο. Έξω πόδι να σπρώχνει το σώμα προς την πλευρά που θέλω να στρίψει, και έξω χέρι να τον κρατάει να μην γυρίσει μέσα το κεφάλι του. Στις υποστροφές μας βγαίνει σωστά. Σε οτιδήποτε άλλο, αργούμε ακόμα...

Δεν πιστεύω οτι θα είμαστε στην καλύτερη φόρμα μας μέσα σε 15 μέρες, αλλά από την άλλη, ο Νέρο όταν έχει κέφια μπορεί να γίνει φανταστικός.
Άντε και καλή αρχή το 2012 !

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Losing something - Winning something...

Το 2012 μπήκε και ήδη έχω αρχίσει να μετράω τι χάνω και τι κερδίζω...

Για αρχή, έχω χάσει στον διαγωνισμό του Horze για την δώρο - επιταγή των 1.000€. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν να φτιάχναμε ένα βίντεο όπου θα λέγαμε αν μπορούσαμε να πάρουμε ο,τιδήποτε για δώρο στο άλογό μας, τι θα ήταν αυτό.
Η νικήτρια του διαγωνισμού είναι ένα κοριτσάκι από την Γαλλία, η οποία μέσα από το βίντεο της ζήταγε ως δώρο να επέστρεφε στο σταύλο που ιππεύει το αγαπημένο της πόνυ - το οποίο έχει φύγει από εκεί.


Επίσης, έχω χάσει το αυτοκίνητό μου. Έχει σπάσει η μηχανή, το έχω στο συνεργείο και δεν έχω με τι να μετακινούμαι. Ως άμεσο σχεδόν αποτέλεσμα, έχω χάσει και την επαφή με τον Νέρο, μιας και δεν μπορώ πλέον μετά την δουλειά να πηγαίνω στον σταύλο.
Επίσης, έχω χάσει την ευκαιρία να παρακολουθήσω το Σεμινάριο FEI Coach Level 1, μιας και χωρίς αυτοκίνητο δεν έχω πώς να πάω στο Μαρκόπουλο. Επιπλέον, χρειάζομαι χρήματα για να το φτιάξω, οπότε... οικονομία!

Από την άλλη, κέρδισα αρκετό χρόνο να διαβάζω πράγματα σχετικά με ιππασία. Κέρδισα επίσης ηθικά μπόνους, μιας και μου επέβαλα να βελτιώσω την διάθεσή μου και να δω θετικά τα πράγματα. Επίσης κέρδισα το παλιό μουλαρίσιο πείσμα μου, να τελειώνω κάτι που αρχίζω.
Το λοιπόν. Ο  Νέρο θα πάει σε αγώνα ντρεσσάζ, με εμένα στην πλάτη του, ακόμα και αν κάνει βλακείες και χοροπηδάει μέρα νύχτα. Θα κόψω τον λαιμό μου να βρω τρόπο να πηγαίνω για ιππασία - ακόμα και αν έχει σκατά καιρό. Θα βρω τρόπο να δουλεύουμε και να κάνουμε το Ε, ακόμα και αν ο Νέρο το κάνει όλο με την όπισθεν και χοροπηδάει μέσα και έξω από την  αρένα του ντρεσσάζ. Και θα πάμε στον αγώνα, ακόμα και αν έρθει η συντέλεια του κόσμου!

Το καλύτερο? Προβλέπω οτι θα πέσει πολύ γέλιο στις προπονήσεις μας...


Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Καλή Χρονιά να έχουμε - αν και δεν το βλέπω...

Δεν ξέρω εσάς πώς σας μπήκε ο Νέος Έτος, εμένα όμως, όπως βγήκε, μπήκε. Ολίγον τι σκατά. Ντάξει δεν θα γκρινιάξω για τα οικονομικά και τα μέτρα και το ένα και το άλλο που γκρινιάζει όλος ο κόσμος, γιατί θα βαρεθείτε και δεν θα διαβάσετε τίποτα και τζάμπα θα κάθομαι εγώ να βαράω πλήκτρα...

Θα γκρινιάξω όμως που το αυτοκινητάκι μου είναι πλέον οφφ... Έσπασε η μηχανή, αντίος αμίγκος και άστα λα βίστα μπέιμπι, τράβα βρες άλλο. Ή κάνε ποδήλατο. Πλην όμως, σβάρνισμα με ποδήλατο δεν γίνεται...

Ενός λεπτού σιγή λοιπόν, για το αδικοχαμένο υπερόχημα Tacuma, που έκανε τα πάντα χωρίς να δυσανασχετεί.
Πάμε παρακάτω.
Το αγοράκι μου εξακολουθεί να έχει σπασμένο αστράγαλο. Όχι οτι με το που θα άλλαζε ο χρόνος και θα ανάβαμε το φώτα, περίμενα να έχει γίνει καλά, αλλά τέλος πάντων, δεν είναι κάτι που χρεώνω σαν "καλό" στο 2012.

Ο Νέρο τώρα... δεν έχω ιδέα τι κάνει, γιατί λόγω εορτών έχω να τον δω/καβαλήσω κανα 15ήμερο. Οπότε καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει... Θα μου χορεύει πάλι Ποντιακά... Και θέλω τρομάρα μου να τον πάω και στο ντρεσσάζ.
ΚΑΙ προβλέπεται σκατά καιρός το ΠΣΚ. Κοινώς όχι μόνο δεν θα μπορώ να κάνω ιππασία αν βρέχει, αλλά να βρέξει πολύ και λιμνάσει, δεν θα μπορούμε να σβαρνίσουμε λόγω θανάτου Τακούμα, και άρα ούτε να ιππεύσω από Δευτέρα.

Σταυρώνω δάχτυλα όμως ;)

Επειδή όμως πρέπει να υπάρχει μια νότα αισιοδοξίας τον Ιανουάριο (κάθε Γενάρη...) ορίστε ένα βιντεάκι που έφτιαξα, για έναν διαγωνισμό που δεν το κόβω να κερδίζω. Πιστεύω όμως οτι έχει πλάκα, οπότε είναι χρήσιμο σε κάτι. Να μας κάνει να γελάμε!