Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Σήμερα, είχαμε πρωινή προπόνηση... καλά, υποτίθεται οτι θα αρχίζαμε στις 10, τελικά πρώτα ήπιαμε έναν καφέ, και εν τέλη στ'άλογο επάνω ήμουν κατά τις 11μιση... 
Το ιπποδρόμιο το είχε κάνει λίγο βούρκο ο Μωχάμεντ, αλλά εντάξει, ευτυχώς μόνο την μία πλευρά.
Το λοιπόν, δύο πράγματα για την σημερινή ίππευση. Ή μάλλον, τρία. 
Ένα, η φοράδα από αλτ για καλπασμό, έκανε μαλακίες. Μα ανορθώσεις, μα ροντέο, μα όπισθεν, μια φορά, μπροστά δεν πήγαινε. Μέχρι που η Μαρίνα κράτησε μαστίγιο στο χέρι της, της το έδειξε, και πήγε να κάτσει παραδίπλα. Αυτό ήταν, ο,τι δισταγμούς είχε η φοράδα, τους ξεπέρασε...
Δύο, το τεστ το έκανε υπέροχα! Ούτε άλλαζε πόδι στον καλπασμό, ούτε πήγαινε σαν την κότα (μύτη ψηλά), ούτε τίποτα. Απλώς υπέροχη.
Τρία, μας έβαλαν φωτιά. Εμ βέβαια, αφού δεν κώλωσα με τον καιρό, αφού δεν κώλωσα με τα οικονομικά, τι άλλη δοκιμασία θα μπορούσαμε να περάσουμε? Α ναι, την φωτιά (μετά είναι οι ακρίδες ή τα βατράχια?). Στα μισά της προπόνησης, ακούω ένα φςςςςςςςςςςς πίσω από την πλάτη μας, βλέπω και την φοράδα να χέζεται λίγο πάνω της, πλην όμως, ως κιουρία, έδειξε αυτοσυγκράτηση. Στον επόμενο γύρω, βλέπω οτι η περίφραξή μας έχει πιάσει φωτιά!



Αλογάκια επιτόπου μεταβολή, τα βάλαμε στον σταύλο, ανοίξαμε τα μπεκ να ποτίζονται τα υπόλοιπα φυτά του φράχτη, και ευτυχώς ήρθε και η Πυροσβεστική. Αλλά πολύ άκυρο, τι να πω...

Τέλος πάντων, μ'αυτά και με κείνα, η προπόνηση αν και έμεινε στην μέση, η φοράδα αυτό που ήθελα να κάνει, το έκανε ολόσωστα και υπέροχα σήμερα, οπότε όλα καλά. Φυσικά, αύριο που θα είμαι αγχωμένη, θα τα κάνουμε σκατά όλα, αλλά σήμερα ήταν υπέροχα !!!

Το απόγευμα θα πάω να της πλύνω τα πόδια, να της φτιάξω ωραία την ουρά, να της κάνω τα κοτσίδια - πλέξιμο μόνο, τύλιγμα αύριο, να ξαναπλύνω ιπποσκευή, κλπ κλπ κλπ.
Και φυσικά να οργανωθούμε για το τι ώρα και πού θα βρεθούμε αύριο για να πάμε. 
Το μόνο που με αγχώνει πραγματικά πολύ, είναι το γεγονός οτι έκανα υποβολή συμμετοχής μόνη μου στην ΕΟΙ και δεν ξέρω αν αυτό θα δημιουργήσει κάποιο μπλέξιμο ή όχι. Το φορτηγό πάντως μια φορά, το έκλεισα, οπότε απλώς περιμένω να μου πούνε ώρα παραλαβής φοράδας.

Επιτέλους, μια φορά που πάω σε αγώνα, χαλαρή - σχετικά, χαρούμενη - πολύ, και με παρέα :)

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Μέσα σε 4 μέρες... (leg yield, counter canter και τα υπαρξιακά μου)

Κοιτάζω πότε έκανα την τελευταία μου δημοσίευση. Μάλιστα... πριν 4 μέρες, την Δευτέρα. Από την Δευτέρα λοιπόν, που δήλωσα επίσημα την πρόθεσή μου να πάω το Σάββατο κάπου που έχει εχμμμ την λέξη από "Α", έχουν γίνει τα εξής:
1. έχει ανοίξει ο ουρανός και όσο νερό δεν έχει ρίξει αυτό τον μήνα, τον έριξε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη.
2. έχω ανεβάσει πυρετό και 
3. είχα την φαεινή ιδέα, να μην πάω τελικά, για λόγους οικονομικού στριμώγματος. 

Και εκεί που ξύπνησα το πρωί της Τετάρτης και προσπαθούσα να το πάρω απόφαση, οτι τέλος πάντων, αυτό ήταν, τέλος, δεν θα πάω πουθενά το Σάββατο γιατί δεν θέλω να πειράξω τα λεφτά της καβάτζας, και στράφι τόσα πρωινά με την Μαρίνα, στράφι και η φοράδα που όχι μόνο δεν κουτσαίνει αλλά κάθε μέρα κάνει και καλύτερα το τεστ, στράφι και η άδεια που πήρα για να προετοιμαστώ για τους αγώνες, γενικά, στράφι πάνε όλα, αποφασίζω να πω την ιδέα μου στον Γιώργο, για να μου συμπαρασταθεί και να μου πει πόσο δίκιο έχω. 
Και εκεί ήρθε η έκπληξη. Γιατί όχι μόνο δεν με άφησε να μιζεριάσω, αλλά επέμεινε οτι πρέπει να πάω, αφού τέλος πάντων έχω προσπαθήσει, και αφού έχω τα λεφτά τώρα, έστω και αν είναι από την καβάτζα, με το επιχείρημα οτι "πήγαινε τώρα, κι ας μην ξαναπάς ποτέ μέχρι να μαζέψεις αρκετά χρήματα για να νοιώσεις άνετα".
Η αλήθεια είναι πως η κίνησή του μου αναπτέρωσε το ηθικό πολύ περισσότερο από τα επιχειρήματά του. Ε ναι λοιπόν, θα τρέξω. Και θα περάσω και καλά, θα το διασκεδάσω, γιατί επιτέλους, θα πάω με ένα υγιές και καλό άλογο, συνεργάσιμο. Και ξέροντας οτι ανεβαίνουμε κατηγορία, μπορεί να μην έχω καμία ελπίδα να πιάσω καλό βαθμό, αλλά ειλικρινά, το τεστ φαίνεται πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο από αυτό του Α3, ίσως επειδή το άλλο το είχα ψιλοβαρεθεί ομολογώ...

Οι στόχοι λοιπόν για το Σάββατο είναι οι εξής:
1. να κάνουμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση με την φοράδα, ακόμα κι αν δεν πετύχουμε σωστά όλες τις ασκήσεις
2. να μην αφήσω τίποτα να μου χαλάσει την διάθεση. Παίζει να χαμογελάω περισσότερο και από την Λω!
3. να περάσουμε όλοι καλά. Και όταν λέω "όλοι, εννοώ όοοοοοοοοοοολοι". Και εγώ και η φοράδα και η Μαρίνα και ο Γιώργος και όποιος άλλος έρθει για παρέα ή κερκίδα!
______________________
Ένα θέμα που με απασχολούσε αυτές τις μέρες ήταν το leg yield. Σε δύο σημεία στο τεστ, ζητάει από ένα σημείο στο άλλο, να γίνει χρήση αυτού του βοηθήματος. Όλως παραδόξως, καταλάβαινα τι ζήταγε, αλλά ήθελα να δω την εικόνα και να διαβάσω το κείμενο, για να σιγουρευτώ οτι καταλάβαινα σωστά και οτι δεν το έμπλεκα με άλλες ασκήσεις. 
Οι περισσότεροι μπλέκουν το leg yield (απόδοση ποδιού ?!?!!) με το half pass. Ε εγώ επειδή είμαι στόκος, το έμπλεκα λίγο με τον ώμο εντός. 
Ναι ξέρω, σαν να μπλέκω μπανάνες με πορτοκάλια. Αλλά ο δικός μου εγκέφαλος εκεί είχε κολλήσει και τι να γίνει ρε παιδιά. 
Οπότε, έκατσα, πήρα την Βίβλο της Ιππικής Δεξιοτεχνίας - λέγε με The complete training of horse and rider" by Alois Podhajsky, τσέκαρα και μερικά λινκς όπως αυτό, αυτό και αυτό, και επιτέλους, οι αμφιβολίες διαλύθηκαν ωσάν αφράτα συννεφάκια. 
Εν κατακλείδι λοιπόν, " In the leg-yield, the horse is fairly straight or looking slightly away from the direction of travel"

Και περνάμε στο δεύτερο ζόρι του τεστ. Σε δυο σημεία πάλι, ζητάει counter canter, κοινώς αντικαλπασμό. Αυτό που όταν καλπάζουμε με λάθος πόδι και ακούμε συνήθως καντήλια από τον προπονητή, μέχρι να βγει το αλογάκι μας σωστό πόδι καλπασμό? Ε, το αντίθετο. 
Στον αντικαλπασμό, το πόδι που πετάγεται μπροστά (3o πάτημα) είναι το εξωτερικό, αντίθετα με τον κλασσικά σωστό καλπασμό, που είναι το εσωτερικό. Αυτό είναι ένα επιπλέον ζόρι, καθώς είναι εξαιρετικά άβολο, αν δεν ιππεύσεις ένα πολύ καλά ισσοροπημένο άλογο. Σαν να σου λένε, τρέχε σε κύκλο δεξιόστροφα, αλλά κοίταζε αριστερά. Προσωπικά, δεν το έχω καθόλου. 
Η φοραδάρα όμως, μια φορά δεν της βγήκε, δυο φορές δεν της βγήκε, ε την τρίτη, τα καταφέραμε! Από την μια πλευρά όμως. Φαίνεται πως ο αριστερός αντικαλπασμός δεν είναι πολύ του γούστου της και για να τον πετύχουμε, πρέπει να χρησιμοποιώ πολύ έντονα την λεκάνη μου, να φαίνεται δηλαδή το μετατόπισμα του βάρους μου. Πράγμα που αφ'ενός δεν είναι ωραίο οπτικά, αφ'ετέρου, είναι και λίγο μαλακία. Γιατί αναγκάζομαι να ψιλοβγαίνω εκτός σέλας, και νοιώθω σαν να χάνω το άλογο από κάτω μου.
Οπότε, έριξα ένα σχετικό ψάξιμο και απ'όσα είδα, κατάλαβα οτι το κυρίως λάθος μου είναι οτι θέλω το άλογο να καλπάζει μεν δεξιά (παράδειγμα) αλλά να κάμπτεται ελαφρώς αριστερά. Μαλακία μου. Το άλογο, στο επίπεδο που είμαι εγώ σαν ιππέας, καλό θα ήταν ΑΝ κάμπτει προς τα κάπου το σώμα του στον καλπασμό, να είναι προς την πλευρά που ακουμπάει στο 3ο πάτημα. Το ακόμα καλύτερο θα ήταν αν απλώς μπορούσα να το κρατάω σε κάποια ευθεία. 

ΕΠΙΣΗΣ, η σουσού η κυραφοράδα, κάνει το εξής. Κάνουμε καλπασμό στον στίβο, όλα οκ. Ξεκινάμε ημικύκλιο στο τέλος της μεγάλης πλευράς - πάντα σε καλπασμό, όλα οκ. Στα μισά του κύκλου, σαν να κάναμε υποστροφή, πηγαίνουμε πάλι πίσω στον στίβο, χωρίς να αλλάξουμε πόδι - επίσης όλα οκ. Με το που παίρνει γραμμή οτι πάμε στον στίβο, αλλάζει από μόνη της πόδι. Πανέξυπνη? Τεμπέλα? Έχει μάθει να κάνει πράγματα αυτόματα, χωρίς να της το ζητούν? Δεν βολεύεται? Δεν ξέρω. 
Αυτό που ξέρω, είναι οτι σιγά σιγά το κόβουμε αυτό το πράγμα, και περιμένει εμένα να της πω να κάνει την αλλαγή, από αντικαλπασμό σε βάδην και μετά πάλι σε καλπασμό.
Από αριστερά, το έχουμε. Από δεξιά πάσχουμε λίγο, αλλά εντάξει μωρέ. Θα το βρούμε κι αυτό. Ελπίζω δηλαδή, γιατί αύριο είναι η τελευταία προπόνηση!


Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

The "A" word...

Ξέρετε αυτό που λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι για τα σκατά και το γαμώτο, όταν τους πιάνει κρίση λογοκρισίας ή σεμνοτυφίας.
Shit --> sh-ugar
Fuck --> the F word

Ή στον Χάρι Πόττερ και τους Πεμπτουσιωτές, όταν δεν μπορούσαν να πούνε μια λέξη, συγκεκριμένα το όνομα του Βόλντεμορτ, γιατί τους εντόπιζαν οι εχθροί και έτσι έπρεπε να τον αποκαλούν Dark Lord ή Ακατανόμαστο, ή Μεγαλοπαπάρα, ή ξερωγώ πώς. 
τι σκέφτεται ο κόσμος, για να μην πούνε μια λέξη...

Ε, ΑΥΤΗ ακριβώς είναι η περίπτωσή μας τώρα. Είναι μια λέξη, που κάθε φορά που την λέω, κουτσαίνεται το άλογο που ιππεύω. Και άρα, δεν μπορώ να σας την πω. Ας πούμε οτι αυτή η λέξη αρχίζει από "Α" και γίνεται κατόπιν προκηρύξεως σε διάφορους ιππικούς ομίλους, τα Σαββατοκύριακα...

Ένας άνθρωπος που του χρωστάω πολλά, για πολλούς λόγους, μου είπε κάποια στιγμή το εξής, για τον βλάκα τον κοντό. Ότι, όσο κι αν τον αγαπάω, σε θέματα ίππευσης ισχύει αυτό. Δεν έχει νόημα αν μία θέλει και δέκα δεν θέλει, γιατί τότε ούτε συνεργασία είναι, ούτε ευχάριστο είναι. 
Οπότε και εγώ, έκανα στην άκρη τον εγωισμό μου - που παρεμπιπτόντως έχει το μέγεθος του Trump Tower στην Νέα Υόρκη και αποφάσισα να ασχοληθώ με εμένα.

Loooooooooooooooooooooooooool !!!

Ξέρω ξέρω, ακούγεται ηλίθιο στην ίδια πρόταση να ισχυρίζομαι οτι θα βάλω την άκρη στον εγωισμό μου για να ασχοληθώ με μένα, αλλά εξηγώ:

Ως τώρα, στο μυαλό μου την είχα δει ως η μεγάλη αμαζόνα, που θα έκανε τον βλάκα τον κοντό, άλογο. Οτι δηλαδή, εγώ ήμουν μάΝγκας, που ήξερα, και που θα του άλλαζα ζώδιο του κοντού, και από παπάρας, θα γινόταν κύριος. Μπααααααααααα...
Έριξα λίγο την μύτη μου και είπα, κοριτσάκι μου, άστο, αν ήσουν κάτι το τόσο καλό, τόσο καιρό θα είχες κάνει κάτι της προκοπής. Αφού δεν, ε χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Λεφτά δεν έχεις, να είσαι ευγνώμων που έχεις δυνατότητα να ιππεύεις. 

Και έτσι, αλλά κυρίως και για σπάσιμο στον κοντό, στράφηκα στην γειτόνισσα, τσουχτρίτσα πριγκιπέσσα, την LadyBird. 
Είχαμε κακό ξεκίνημα είναι η αλήθεια, γιατί την πρώτη μέρα μου πάτησε μια γερή δαγκωνιά στο μπράτσο και εγώ μια γερή ανάποδη στην μύτη, ως απάντηση . Έκτοτε βέβαια, σαν να αρχίσαμε να συνεννοούμαστε, και ομολογώ οτι η ίππευσή της αν και με κουράζει απίστευτα μέχρι να χαλαρώσει, είναι πολύ ευχάριστη! 
Βέβαια, κατεβαίνω στο τέλος της προπόνησης και δεν ξέρω πού να πρωτοπονέσω, και τι να πρωτοκάνω για να χαλαρώσω. Να πάρω ανάσες? Να κάνω ζεστό μπάνιο? Να ξαπλώσω? Να φάω? Ευτυχώς που καταφέρνω να φτάσω οδηγώντας ως το σπίτι, γιατί το βράδυ, βαράνε και τα νεύρα μια ψιλοπαράλυση στα πόδια, και αράζω με την γάτα σαν κερασάκι στην τούρτα, διαβάζοντας Άγκαθα Κρίστι. 
Τι έλεγα όμως? Α ναι, για την λέξη από "Α".

Είπα λοιπόν, μιας και θα ρίξω λίγο τις απαιτήσεις και τους ρυθμούς μου, πριν το κλείσω όλο αυτό, να δοκιμάσω κάτι πέρα από την Α3. Όχι επειδή την εκτελώ τόσο άψογα που πάντα βγαίνω πρώτη, το αντίθετο μάλιστα. Αφού δεν έχω πρόγραμμα να ακολουθώ, με στόχους, ας δοκιμάσω όποια κατηγορία μου φαίνεται ενδιαφέρουσα, και μπορεί να ανταπεξέλθει η φοράδα, με εμένα στην πλάτη της. Έτσι ρε παιδί μου, για να γουστάρουμε λίγο και να διασκεδάσουμε, αφού να διακριθούμε, δεν με απασχολεί.
Η Άλεξ μου είχε προτείνει την Α6, αλλά για να είμαι ειλικρινής, όσο διάβαζα το τεστ, ψιλοβαρέθηκα. Ε είμαι λίγο τεμπέλα, τι να κάνω... Το Α4 πάλι, μου φάνηκε τόσο πιο απλό και διασκεδαστικό, που λέω να το δοκιμάσω. 
Τα μόνα επιπλέον που έχουμε να δούμε είναι το leg yield και ο αντικαλπασμός. Και τα 2, τα έχει η φοράδα άνετα, το θέμα είναι να της τα ζητήσω εγώ σωστά. 

Σήμερα λοιπόν, θα το δοκιμάσουμε για πρώτη φορά συνολικά το τεστ, για να δούμε πού χρειαζόμαστε επιπλέον δουλειά. Και ελπίζω μέχρι το Σάββατο, να είμαστε οκ.
Γιατί το Σάββατο, είναι η λέξη από "α"...