Nero - round - 2

Μέσες άκρες, όλοι ή όσοι εν πάση περιπτώσει κοιτάξουν τα παλιότερα ποστ, θα ξέρουν πώς άρχισε αυτό το μπλογκ.

Σαν ιππικό ημερολόγιο ενός ανθρώπου που ίππευε μόνος σε έναν στάβλο, χωρίς προπονητή, ένα άλογο που μόλις γνώριζε.

Από γκριμάτσες, σκίζουμε...

Η αλήθεια είναι πως είχαμε τις καλές μας και τις άτυχες στιγμές μας. Πιθανόν οι καλές μας (βελτίωση της επίπεδης, ημέρες άνευ ροντέο με μακρύ ηνίο, αγώνας ντρεσσάζ) να ήταν λιγότερες από τις άτυχες (ροντέο και πάλι ροντέο, διάσειση και κουτσαμάρα). Ή πιθανόν, έτσι να το εκ λάμβανα εγώ. 

Και πάνω που είχαμε αρχίσει να γινόμαστε πιο πολλοί στον στάβλο, και να ασχολείται και η Μαρίνα με τον βλάκα τον Κοντό, μου κατέστρεψε παντελώς ο βλάκας την ψυχολογία, και αποφάσισα να παρατήσω την ιππασία. 

Μου πήρε μερικούς μήνες να καταλάβω πως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, πως περισσότερο ράγιζε η καρδιά μου μακριά από τα άλογα, απ'ότι το κεφάλι μου όταν έπεφτα από αυτά. 

Και έτσι επέστρεψα, φροντίζοντας όμως για λόγους συναισθηματικής μου ευαισθησίας και αστάθειας, να κρατιέμαι μακριά από τον Νέρο. Και φυσικά και συναισθηματικά, είχα κρατήσει αποστάσεις.

Δεν μετανιώνω, γιατί έτσι γνώρισα καλύτερα τον Λαλάκη, τον Φουξ, την φοράδα και τον Ρίγγο. Ιδιαίτερα με τον Λαστ, θυμήθηκα πόσο γλυκό χαρακτήρα έχει και πόσο αξιόπιστος είναι στα εμπόδια.

Μ'αυτά και με κείνα, πλέον πέρασε αρκετός καιρός και νοιώθω μέσα μου οτι έχω ωριμάσει ψυχολογικά από την τελευταία φορά που ίππευσα τον βλάκα τον Κοντό. 

Η αλήθεια είναι, πως αν και απ'ότι βλέπω, παραμονεύει να κάνει την Νεριά του αν δεν ιππευτεί με συγκεκριμένο τρόπο - και μόνο, η Μαρίνα έχει κάνει μαζί του εξαιρετική δουλειά, το ίδιο ισχύει φυσικά και για την Νατάσα που τόσο καιρό τον ιππεύει. 

Είναι αρκετά πιο συνεργάσιμος, κάνει μακράν λιγότερες μαλακίες, δυστυχώς ή ευτυχώς, λιγότερο θεαματικές (ε, πέφτεις που πέφτεις, αν είναι και γκράντε το ροντέο, έχεις να το λες να φχαριστιέσαι) και επίσης, κουτσαίνει λιγότερο απ'ότι παλιά.

Εξακολουθεί βέβαια να μην είναι άλογο που μπορείς να εμπιστευτείς σε άπειρο αναβάτη, ή τουλάχιστον σε κάποιον που δεν θα μπορεί να εκτελέσει επιτόπου κάποιες εντολές, προκειμένου να αποφευχθεί το επικείμενο μπραφ του Κοντού. Γιατί μέσα σ'όλα ο μουργάκος είναι και κουτοπόνηρος, και αν πάρει γραμμή πως μπορεί να κάνει μαλακίες και Νεριές, είναι να μην πάρει μπρος.

Και ίσως αυτό ήταν και το δικό μου λάθος. Τον άφηνα να πάρει μπρος. Τον άφηνα να κάνει ροντέο και μαλακίες, και όσο μπορούσα κρατιόμουν στην σέλα και συνέχιζα την άσκηση. Δεν είχα σκεφτεί τον τρόπο που δεν θα του άφηνε περιθώριο να ξεκινήσει τις παπαριές - κάτι που ευτυχώς για όλους, ξέρει η Μαρίνα.

Οπότε, θέλω να ελπίζω πως σύντομα, όταν θα ξαναβρεθώ στην σέλα του Κοντού, θα κάνουμε μια νέα αρχή οι δυο μας, και θα έχουμε μια σχέση περισσότερο συνεργασίας, παρά διαφωνίας. Νομίζω οτι οι μέρες αντίδρασης έχουν τελειώσει από τότε που η Μαρίνα του εξήγησε σε συραγωγέα και ίππευση κάποια πράγματα, και μετέπειτα φρόντισε να του τα υπενθυμίζει μέσω Νατάσας.

Ζήτω ο Νέρο λοιπόν, και ζήτω οι δεύτερες ευκαιρίες στις σχέσεις ! (με άλογα)

Πόσο πιο λάθος? Πόσο πιο μακριούς αναβολείς και χαλαρά ηνία μ'αυτό το άλογο? Τα βλέπω τώρα και φρικάρω...

υγ. Νατάσα, υπόσχομαι να μην σφαχτούμε στην ποδιά του - λίγη αξιοπρέπεια μου έχει μείνει ακόμα !!!  :)

Και κλείνοντας...

Δεν ξέρω... με πιάνει λίγο μια μελαγχολία. Μια νοσταλγία των ημερών που πίστευα σ'αυτόν, πριν με γκρεμίσει πολλάκις και ποικιλοτρόπως. Των ημερών που ήμασταν μόνο εμείς οι 2 στον στάβλο, και είχα χρόνο να πηγαίνω κάθε μέρα για μια ώρα τα απογεύματα, να του φωνάζω από την πόρτα "κοντέ!" και να μου απαντάει με το χαρακτηριστικό του χλιμίντρισμα. Των ημερών που παίζαμε με τα στραγάλια και που κυνηγούσαμε τις γάτες στον στίβο... 

Δεν βαριέσαι. Με λίγη τύχη και θα τα ξαναβρούμε :)