Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Ιππικές ταινίες - μέρος 2: Ταινίες ιπποδρόμου

Μετά τις ταινίες με θέμα την κλασσική ιππασία, άλλο αγαπημένο θέμα ταινιών είναι αυτές γύρω από ιστορίες ιπποδρομιακών αλόγων που έχουν γράψει ιστορία.
Οι περισσότερες ταινίες είναι βασισμένες σε πραγματικές ιστορίες και αν ενδιαφέρεται κανείς, μπορεί να ψάξει τις ιστορίες των αλόγων στο ίντερνετ ή ακόμα και σε βιντεάκια στο youtube.
Δυστυχώς δεν έχω δει πολλές ταινίες με θέμα τον ιππόδρομο, κι έτσι η λίστα μου είναι αρκετά μιρκότερη της προηγούμενης.

Ένας πρώην τζόκεϋ βοηθάει ένα κορίτσι να προετοιμάσει ένα άγριο αλλά πολλά υποσχόμενο άλογο για να συμμετάσχει στους Εθνικούς Αγώνες της Αγγλίας. 
Fun facts:
1. Είναι το πρίκουελ του International Velvet
2. Παίζει η Ελίζαμπεθ Τέυλορ




Ο προπονητής αλόγων Σων Ο'Χάρα και η ανιψιά του, Μάργκαρετ πηγαίνουν στις ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τον χαμό του αδελφού της Μάργκαρετ. Δουλεύοντας με Θόρομπρεντ, ο Σων ανακαλύπτει κάποια στιγμή τον Seabiscuit και προσπαθεί να πείσει τον ιδιοκτήτη του οτι αυτό το μικρόσωμο αλογάκι με τα χοντρά γόνατα, έχει προοπτικές να γίνει φαβορί στον ιππόδρομο. Παράλληλα, η ανιψιά του, Μάργκαρετ αρχίζει έναν δεσμό με τον τζόκεϋ του Seabiscuit, τον Τεντ Νόουλς, αλλά την στοιχειώνει ακόμα το φάντασμα του θανάτου του αδελφού της.
Ενδιαφέροντα σημεία: 
1. Στην ταινία παίζουν σκηνές από πραγματικές κούρσες του Seabiscuit.
2. Το άλογο που παίζει τον Seabiscuit είναι ξάδελφος του αληθινού.
3. Το άλογο που παίζει στα κοντινά πλάνα τον Seabiscuit είναι ο γιος του, ο Sea Sovereign.
4. Fun fact: Παίζει η Σίρλεϊ Τεμπλ.


Η ιστορία του αλόγου της παραπάνω ταινίας. Η ιστορία ενός αλόγου που ήταν πολύ μικρόσωμο για τον ιππόδρομο, με αναβάτη πολύ μεγάλο γι'αυτό, με προπονητή έναν καουμπόυ και ιδιοκτήτη έναν πωλητή αυτοκινήτων. Η ιστορία ενός αλόγου, που σε συνεργασία με όλους τους παραπάνω, πήγε κόντρα στις πιθανότητες και έγινε διάσημο, κερδίζοντας συγκλονιστικές κούρσες.
Fun facts:
1. Ο Seabiscuit και ο τελικός του "αντίπαλος" είχαν ίδιο ύψος - παρά τις περιγραφές οτι ο War Admiral ήταν ένα μεγαλόσωμο άλογο.
2. Τον War Admiral παίζει ένας απόγονός του, ο Verboom
3. Ο Seabiscuit και ο War Admiral είχαν συγγένεια: Ο πρόγονος του Seabiscuit, ονόματι Hard Tack, ήταν απόγονος του Man O' War, του ιδίου αλόγου που απόγονος ήταν ο War Admiral.
4. Τον τζόκεϋ παίζει ο Σπάιντερμαν !!!


Η ιστορία του διάσημου Αυστραλέζικου ιπποδρομιακού αλόγου που έγινε πρωταθλητής, με την βοήθεια ενός σταβλίτη.
Fun facts: 
1. Το άλογο πέθανε μυστηριωδώς και πολλοί ισχυρίζονται οτι "δολοφονήθηκε" για χάρη του τζόγου και των στοιχημάτων.
2. Ο αναβάτης του, Billy Eliot, συντετριμμένος από τον ξαφνικό και απρόσμενο θάνατο του Phar Lap, δώρισε την σέλα του ως δείγμα φιλίας στον Woolf.
3. Ο Woolf έγινε ο αναβάτης του Seabiscuit και μαζί κατέκτησαν πολλές νίκες. Η σέλα αυτή ήταν το γούρι του και την χρησιμοποιούσε μέχρι τον θάνατό του. Τραγική ειρωνεία: η μοναδική φορά που δεν την χρησιμοποίηση, ήταν στην κούρσα που σκοτώθηκε από πτώση.

Secretariat (2010)
Μια μητέρα-σύζυγος-νοικοκυρά κληρονομεί στάβλους ιπποδρομιακών αλόγων από τον πατέρα της, μαζί με τις υποχρεώσεις του, χωρίς να έχει οποιαδήποτε γνώση γύρω από τον ιππόδρομο. Παρ'όλα αυτά, καταφέρνει με σωστούς συνεργάτες και εκπαιδευτές, να βγάλει τον ίππο της Secretariat πρωταθλητή.
Fun facts: 
1. Τον χρόνο του Secretariat στο Κεντάκι (1:59 2/5) δεν τον έχουν ξεπεράσει μέχρι και σήμερα.
2. Η κούρσα στο Preakness δεν είναι αναπαράσταση, βλέπουμε τον αληθινό αγώνα.


Η πραγματική ιστορία ενός πρωταθλητή ιπποδρομιακού, που απήχθη από μια ομάδα του IRA, για λύτρα 5.000.000 λιρών. Όταν η Κυβέρνηση, φοβούμενη οτι πληρώνοντας τα λύτρα θα έδινε χρήματα στον IRA αγορά όπλων, η ομάδα αποφασίζει να σκοτώσει το άλογο και να στείλει το κεφάλι του σε εφημερίδα. Δεν υπολόγισαν όμως ένα άτομο της ομάδας, που είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του...



Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες ταινίες, απλά αυτή τη στιγμή είτε δεν μου έρχονται στο μυαλό, είτε δεν τις ξέρω. Αν στο μέλλον μάθω άλλες, ή έχετε να προτείνετε κάποια, ευχαρίστως να προστεθεί!

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Ιππικές ταινίες - μέρος 1: Κλασσική ιππασία

Για όσους θέλουν να δουν ιππική ταινία - αντί για σειρές, και ψάχνουν για κάτι πιο ολοκληρωμένο αλλά και σύντομο (όπως και να το κάνουμε, έχει διαφορά να δεις κάτι μέχρι το τέλος μέσα σε 2 ώρες, αντί για 2 μέρες ή 2 εβδομάδες), έχω να προτείνω τις παρακάτω ταινίες, που όλοι λίγο - πολύ τις ξέρουμε, αλλά όταν φτάνει η ώρα να αναρωτηθούμε τι να δούμε, τις ξεχνάμε.

Αρχίζω δηλώνοντας οτι ΟΧΙ, ο Γητευτής των αλόγων, τόσο σαν βιβλίο όσο και σαν ταινία, ΔΕΝ επικεντρώνεται στα άλογα ή την ιππασία. Μ'άρεσε σαν βιβλίο, σαν ταινία καθόλου, αλλά σαν ιππική ταινία, απλώς γελάω με όποιον μου το λέει. Ένα ρομάντζο/δράμα με φόντο τα άλογα το κατάντησαν. 
Προχωράω όμως...
Στο μυαλό μου, χωρίζω τις ιππικές ταινίες σε αυτές που επίκεντρο έχουν 

  1. την κλασσική ιππασία
  2. τον ιππόδρομο
  3. την γουέστερν ίππευση
  4. την ιστορία των αλόγων

οπότε, κάπως έτσι τις παρουσιάζω - ανα ποστάρισμα. Αν τις έβαζα όλες μαζί, όπως θα δείτε, θα γινόταν μια τεράστια λίστα.

1. Ταινίες κλασσικής ιππασίας

Η ελληνική ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου, που παρουσιάζει μέσω της Χαράς, της ηρωίδας της, μια συνηθισμένη πτυχή της πραγματικότητας στην αθλητική ιππασία, στην Ελλάδα (αν και στο εξωτερικό κάτι αντίστοιχο συμβαίνει). 
Ξεφεύγει από την συνηθισμένη και συμβατική ιστορία, που καημένο (φτωχό/ορφανό) κορίτσι βρίσκει ένα άλογο, πιστεύει σ'αυτό, κερδίζουν τους αγώνες και όλα τελειώνουν ευτυχισμένα και ρόδινα. Όχι. Έχει τρυφερές στιγμές, έχει στιγμές που όλοι ξέρουμε ή έχουμε ζήσει, τόσο με ανθρώπους, όσο και με καταστάσεις ή αντιδράσεις τρίτων, έχει ξεσπάσματα, έχει κούραση και απογοήτευση, και η λύτρωση δεν έρχεται μέσα από τους αγώνες, αλλά από την σχέση της κοπέλας με το άλογό της. 
Μ'άρεσε πάρα πολύ όταν την είχα δει, την συνιστώ οπωσδήποτε!





Ο ορφανή ανιψιά της Βέλβετ από την  ταινία National Velvet προσπαθεί σκληρά να ακολουθήσει το όνειρό της να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Ιππικό Τρίαθλο.
Πολύ ωραίες σκηνές σε ύπαιθρο.


Η περίεργη ιστορία ενός λευκού επιβήτορα που η Τύχη - κυριολεκτικά, από έπαθλο τζόγου, τον φέρνει στα χέρια μιας κοπέλας που ονειρεύεται να πάει μπροστά στην ιππασία και τον προπονεί για να αγωνιστούν μαζί.
Αν δεν κάνω λάθος, είχε παίξει στην ελληνική τηλεόραση, παλιότερα.




Δείτε πώς κατά την διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατηγός Αλόις Ποντάσκυ (Alois Podhajsky) έσωσε την ράτσα των πανέμορφων Λιπιτσάνερ που μέχρι σήμερα μπορεί κανείς να θαυμάσει σε προπονήσεις και επιδείξεις στην Σχολή της Βιέννης. Υπέροχη ταινία, υπέροχα πλάνα, υπέροχες σκηνές !!!


Η πραγματική ιστορία του Ζαπ(ε)λού, εντός κοντού, πεισματάρικου αλόγου που έκανε πολλά λάθη και δυστροπίες αλλά παρά τα αρνητικά του, είχε εξαιρετικό άλμα, που μαζί με τον Πιέρ Ντουράντ, έναν καλό αλλά πεισματάρη και εγωιστή ιππέα που παρατάει το επάγγελμα του δικηγόρου για να αφοσιωθεί στην ίππευση αυτού του αλόγου, συμμετέχοντας με την ομάδα του δύο φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, την μια με τραγικά αποτελέσματα και την άλλη, με δικαίωση του πείσματος.
Λέγεται, πως όταν ο Ζαπελού πλησίαζε ένα μεγάλο εμπόδιο, το μόνο που έβλεπες από αυτόν, ήταν ένα ζευγάρι αυτάκια ολόρθα να πλησιάζουν τις βαλβίδες!
Προσοχή, η ταινία είναι στα γαλλικά - παρ'όλα αυτά, με λίγη υπομονή μπορεί να την καταλάβει κανείς μέσες άκρες.


Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ιππικές σειρές - για βροχερές μέρες

Έξω ρίχνει καρέκλες, τραπεζαρίες και σύνθετα. Σίγουρα δεν πρόκειται να καβαλήσεις και το ξέρεις. Όπως επίσης ξέρεις οτι δεν θα καβαλήσεις και την επόμενη μέρα αν δεν έχει στεγνώσει ο βούρκος - συγνώμη, το ιπποδρόμιο. 
Οπότε? 
Εντάξει, θα περάσεις από τους στάβλους για κάποια ώρα, θα χαζολογήσεις με τα αλογάκια, θα τα χαϊδολογήσεις, θα τους καθαρίσεις τα πράγματα. Αλλά πώς θα αναπληρώσεις το ιππικό σου κενό, αυτή την επιθυμία να δεις ιππασία, μιας και εσύ δεν κάνεις?
Μια εναλλακτική, είναι να πας σε Όμιλο με κλειστό στίβο και να κάτσεις σαν το καημένο κουτάβι και να χαζεύεις.  Δεν το προτείνω, σου χαλάει ακόμα περισσότερο η διάθεση. Άσε που θα σε κοιτάνε κάπως περίεργα...

Μετά, μπαίνεις youtube και αρχίζεις να γράφεις κάτι σαν "best horse riding jump off" ή "equestrian correcting jumping posture". Και χωρίς να το καταλάβεις, μόλις περάσει η ώρα, έχεις μπει σε βιντεάκια "teach your horse how to bend" και "make your own equestrian stunts" και τέλος "worst horse fails compilation" και "horse killing at rodeos".
Και μετά, έχει περάσει κανα δίωρο από την ώρα που έκατσες, έχεις κάνει ένα κεφάλι καζάνι από ένα σωρό βιντεάκια, έχεις δει τα άπειρα άλογα, αλλά αυτή η δίψα να δεις κάτι καθαρά ιππικό που να έχει διάρκεια ΠΑΝΩ από από 6 λεπτά, δεν σου έχει περάσει.

Ταπεινή μου πρόταση, που με έχει διασκεδάσει αρκετά στο παρελθόν: Ιππικές σειρές !!! 
Εντάξει, υπάρχουν και οι ιππικές ταινίες, αλλά προσωπικά πιο πολύ μ'αρέσουν οι σειρές...... έχεις εγγυημένα κάτι να βλέπεις ΌΛΗ μέρα ή και την επόμενη ημέρα, ενώ με μια ταινία, άντε να σε κρατήσει δύο ώρες.

Για βροχερές μέρες λοιπόν και βράδια με ιππικές ανησυχίες, έχω τις εξής προτάσεις - όσο παιδικές κι αν σας φαίνονται, είναι αρκετά ευχάριστες!
Στα βίντεο σας βάζω το πρώτο επεισόδιο της σειράς.

The Saddle Club

Οι ιστορίες 3 κοριτσιών στην Σχολή Ιππασίας, από πιτσιρίκια που γνωρίζονται, με όλες τις κόντρες και τις φιλίες που προκύπτουν, με έρωτες, αλλά κυρίως, με αλογοπεριπέτειες !

Βίντεο εδώ

Horseland

Χαχαχ αυτό είναι καρτούν! Παρόλο που απευθύνεται σε παιδιά, όταν αναφέρεται σε τεχνικές ιππασίας, οι οδηγίες που δίνει είναι ακριβείς.
Το θέμα, κλασσικό. Η ομάδα αθλητών ενός ιππικού ομίλου, με φιλίες, έχθρες, ψηλομύτες, ταπεινούς, φοβισμένους ή πεισματάρηδες εφήβους, αντιμετωπίζει προκλήσεις, αγώνες, κολικούς, προπονήσεις. 
Σχολιαστής των επεισοδίων είναι ένα Κόλλεϋ, ενώ τα άλογα έχουν κι αυτά τους δικούς τους διαλόγους!
Βίντεο εδώ 

McLeods Daughters
Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, αυτό το σήριαλ νομίζω οτι έπαιξε κάποια σεζόν στην Ελληνική τηλεόραση! Πρέπει να είχα πετύχει σκηνές, σε τυχαίες στιγμές δυστυχώς, νωρίς τα μεσημέρια καθημερινών ή κάτι τέτοιο.
Να και κάτι που απευθύνεται περισσότερο σε ενήλικες. Πέντε αδελφές αναλαμβάνουν την διαχείριση ενός ράντζου εκτροφής μοσχαριών στην Αυστραλία. Πολλές western riding σκηνές σε ένα σήριαλ που προέρχεται από μια ήπειρο που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν τα άλογα σε τέτοιες δουλειές !
Βίντεο εδώ

Mr. Ed the talking horse

O Ed είναι το άλογο που ανήκει στον Γουίλμπουρ. Επίσης, είναι ένα άλογο που μιλάει! Μόνο που μιλάει μόνο στον Γουίλμπουρ, και σε συνδυασμό με τις ζαβολιές που κάνει, του προκαλεί ένα σωρό προβλήματα και πονοκέφαλο.
Βίντεο  εδώ

Hearτland

Western και πάλι. Μια κοπέλα σώζει ένα άλογο από την κακοποίηση, και αυτό μένει δίπλα της, όταν χάνοντας την μητέρα της σε τροχαίο, αναγκάζεται να μάθει να ζει διαφορετικά. Καλή σειρά, βασισμένη σε βιβλίο με επίκεντρο τα άλογα (όχι στον τον Γητευτή των Αλόγων, που απλά ήταν μέρος του σκηνικού και πυροδοτούσαν καταστάσεις δράσης, κυρίως στην αρχή και το τέλος).
Βίντεο εδώ


Και φυσικά - και για να μην ξεχνιόμαστε άλλωστε, υπάρχουν και αυτά που όλοι αγαπήσαμε ως παιδιά:

My Little Pony n' Friends

Αντίθετα με τις ταινίες των Μικρών μου Πόνυ, αυτό είναι μια σειρά από περιπέτειες, όχι συνδεδεμένες μεταξύ τους, αλλά σε επεισόδια.
Επειδή έχουν βγει αρκετά επεισόδια με ΤΜΜΠ, σας παραθέτω την λίστα με τα πρώτα (παλιά) επεισόδια που βρήκα στο youtube.
Προσωπικά, μου άρεσε πάντα περισσότερο η παλιά σχεδίαση, αν και τα καινούργια σχέδια έχουν κι αυτά την πλάκα τους.
Βίντεο εδώ

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να έχω ξεχάσει τις περιπέτειες της Μαύρης Καλλονής ?!?!?
The Adventures of Black Beauty

Οι περιπέτειες του αλόγου με το όνομα Μαύρη Καλλονή και της οικογένειας που τον αγόρασε, στο τέλος της ιστορίας του βιβλίου. Παλιότερα είχε προβληθεί για αρκετό καιρό στην ελληνική τηλεόραση.
Βίντεο εδώ

Αυτά επί του παρόντος από εμένα :)
Ελπίζω αυτή η ανάρτηση να βοηθήσει αρκετές βαρετές βραδιές και βροχερές ημέρες, μουντά απογεύματα ή συναχωμένα πρωινά!
Και το καλύτερο είναι, να έχετε μια κούπα με πηχτή σοκολάτα από κοντά, ή μαύρο καφέ με σοκολάτα. Όχι σαν κι εμένα τώρα, που δεν έχω τίποτα εκτός από μια λιγούρα για κάτι γλυκό! :)

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Μισαρχοντιά!

Καθώς η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά (δεν θυμάμαι τι είναι η άλλη μισή αλλά σίγουρα όχι η βρωμιά - νομίζω είναι οι καλοί τρόποι), η σελαρία μας και οι ιπποσκευή μας είχε πάψει να είναι και πολύ... αρχοντική.
Για την ακρίβεια, οι σέλες και τα ηνία είχαν να περαστούν με σαπούνι και λίπος από τον Μάιο μάλλον, τα υποσάγματα ήταν τα ίδια εδώ και μήνες, τα μπαντάζ με τις λάσπες είχαν γίνει όλα "άσπρα" και επιπλέον, φτάσαμε να έχουμε 7 σέλες και όχι αρκετά ντουλάπια - δεν ξέρω πώς έγινε αυτό, αλλά σίγουρα περίσσευε πάντα μια σέλα.
Δώσαμε ραντεβού με την Ήβη την Τετάρτη το απόγευμα και φτάνοντας στον στάβλο, είδα και έναν πανευτυχή Δημήτρη να κουρεύει τον υπόλοιπο Ρινάλντο με μια μηχανή που επι τέλους δούλευε !!!

Έτοιμος κι μπαρμπέρης - Δημήτρης, πλαισιωμένος από Νέρο και Πέντυ
Μέχρι να έρθει η Ήβη, βρήκα ένα επιπλέον ντουλάπι, το άδειασα, το καθάρισα και το μετέφερα στην σελαρία. Μετακίνησα λίγο και τις μεγάλες ντουλάπες ώστε να μην μπλέκονται οι πόρτες όταν ανοίγουν, πήρα τα πράγματα της φοράδας που ήταν αχρησιμοποίητα και τα τακτοποίησα στο μπαουλάκι της, σετάρισα σε κάθε ντουλάπα σέλα/ηνία/υπόσαγμα/γκέτες και κάπου εκεί, είχε έρθει και η Ήβη, με το καινούργιο σαπούνι. 

Εργασία και χαρά για την Ήβη :)


Πιάσαμε αμέσως δουλειά. Η Ήβη σταθερά καθάριζε σέλες και ηνία, εγώ κι ο Δημήτρης εναλλάξ, καθαρίζαμε σελοηνία ή καθαρίζαμε και τακτοποιούσαμε - το κατά δύναμη, τον χώρο. 
Είπαμε να αλλάξουμε και υποσάγματα, οπότε γι'αυτή τη σαιζόν, όλα πλην της φοράδας, έχουν χρεωθεί με ένα μαύρο. Το κορίτσι θα φοράει γκρι/άσπρο (ντουμπλφας).

Συζητάγαμε για άλλη μια φορά πόσο κρίμα είναι να αφήνονται τα πράγματα, και με κάποιο τρόπο θα πρέπει να καθιερώσουμε μια φορά τον μήνα να τα φροντίζουμε, αλλιώς θα χρειαστεί να αγοράσουμε καινούργια. Και είναι αμαρτία τόσο καλές σέλες να μένουν αφρόντιστες. 

Μετά από 2 ώρες, οι 3 μας είχαμε πάνω μας όλη την σκόνη του σταύλου, αλλά η σελαρία ήταν τακτοποιημένη και τα πράγματα καθαρά και το καθένα στην σωστή του θέση. 

Μετά το How clean is your house, η νέα ομάδα του How clean is your barn
Το μόνο που χρειάζεται από όλους μας, είναι να δίνουμε κάθε φορά ένα χεράκι στον σταβλίτη, και όταν ξεσελώνουμε τα άλογα, να επιστρέφουμε στις σωστές ντουλάπες όλο τον εξοπλισμό. Και αν οι γκέτες είναι βρώμικες, να τις καθαρίζουμε λίγο, αν τα υποσάγματα είναι βρεγμένα από τον ιδρώτα, να τα βγάζουμε από την σέλα και να τα κρεμάμε στην πόρτα της ντουλάπας. 
Αφήνοντας την σέλα ΜΕ το υπόσαγμα επάνω της έξω από την ντουλάπα, δεν βοηθάει να στεγνώσει. Παρατώντας ένα απ'όλα τα μαύρα υποσάγματα, ή και περισσότερα, μόνα τους κάπου, μας μπλέκει μετά να βρούμε ποιο λείπει από ποια σέλα. Οπότε, λίγο τακτικοί να είμαστε μεταξύ μας και θέλω να ελπίζω πως θα μπορέσουμε να κρατήσουμε σε καλή κατάσταση την σελαρία και τον εξοπλισμό μας.

Ολόκληρη η ομάδα δράσης, χαρούμενοι για τα αποτελέσματά μας!
(νομίζω φαίνεται ποιος πήγε κατευθείαν από το γραφείο στον σταύλο για φασίνα...)

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Geyzer: going up n going down

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, είχα προπόνηση και τις 2 μέρες με τον Πιρπιρή. 
Το Σάββατο δουλέψαμε εγώ με τον κύριο και η Νατάσα με τον κοντό σε επίπεδη. Στην αρχή ήταν καλά, αλλά μόλις οι ασκήσεις έγιναν ελάχιστα πιο τεχνικές, ο κυρ-Γκέηζερ φάνηκε να ξεβολεύεται.

Αρχικά, είχαμε τις μικρές διαγωνίους σε τροχάδην, και μετά, σερπαντίνες με 3 καμπύλες. Ως εδώ καλά. Μετά όμως έπρεπε να κάνουμε μικρές διαγωνίους σε καλπασμό, με την αντίστοιχη αλλαγή ποδιού. Εκεί το έχανε διαρκώς. Τον άφηνα να τροχάσει 1-2 βήματα για να αλλάξει τον καλπασμό του,  μέχρι να συνηθίσει στην ιδέα της άσκησης και να "νοιώσει" και μόνος του οτι πρώτα πάμε αριστερά, και στην διαγώνιο, θα πρέπει να αλλάξουμε, να πάμε δεξιά. Και επειδή δεν μας βολεύει αυτό το καλπασμός-τροτ-καλπασμός, ας αλλάξουμε πόδι. 
Θα το πω. Προς το τέλος της άσκησης, είχε πάρει γραμμή τι του ζήταγα και άλλαζε πόδι. Όχι ακριβώς εκεί που ήθελα, λίγο αργότερα και πιο κοντά στην γωνία του στίβου, αλλά το θέμα είναι οτι άλλαζε. Γιέεεεεεεεειιιι !!!
Τα δύσκολα τώρα, ήταν στην σερπαντίντα. Δεν του άρεσε καθόλου. Άλλαζε στα μισά, στα άλλα μισά όχι. Και ο στίβος μας ήταν ο μισός, οπότε του έπεφταν στενά. Εμ, ας είχε το μυαλό του, να μην ξεβολευόταν.
Στο τέλος, κάναμε ένα μικρό τεστάκι ντρεσσάζ που μας έδωσε η Μαρίνα. Εκεί τον καμάρωσα. Το έκανε όλο σωστά - μιας και δεν είχε αλλαγές ποδιού στον καλπασμό, και τα αλτ του ήταν - επιτέλους -  ορθογώνια. Τι καλά :)

* Εδώ να εκφράσω μια απορία που έχω. Δεν καταλαβαίνω τι μανία πιάνει αρκετό κόσμο, αντί να μάθει να δουλεύει σωστά τα βασικά, να θέλει πάει κατευθείαν στα "δύσκολα". Είτε η δυσκολία είναι το είδος της ίππευσης, είτε η επιλογή αλόγου, είτε η αποχή από εξωτερικά βοηθήματα, δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν. 
Αφού τα βασικά δεν τα κάνουν σωστά, γιατί ζητάνε να κάνουν περισσότερα - με λάθος τρόπο, και βασιζόμενοι αποκλειστικά στην υπομονή του αλόγου και του εκάστοτε προπονητή.
Δεν λέω οτι τα κάνω όλα σωστά εγώ, αλλά αν αύριο ο προπονητής μου δώσει το πιο βαρετό άλογο που υπάρχει και μου πει, βγάλε αναβολείς και φτιάξε την στάση σου, δεν θα πω "μα εγώ θέλω το Χ άλογο ή μα εγώ θέλω εμπόδια ή το οτιδήποτε". Θα το βουλώσω, και θα κάνω ο,τι μου πει αυτός που εγώ προσωπικά έχω αποδεχτεί να είναι ο προπονητής μου. Αν για κάποιο λόγο δεν τον/την εμπιστεύομαι ή γουστάρω, πηγαίνω κάπου που να εμπιστεύομαι την κρίση, αντί να προσπαθώ να περάσω την δική μου. Πράγμα άλλωστε, το οποίο έχω κάνει. Και εγώ και πόσοι άλλοι αθλητές και ιππείς κάθε χρόνο - λέγε με μεταγραφή λόγω αλλαγής προπονητή.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τουλάχιστον 3 άτομα απ'όταν ήρθε η Μαρίνα, που το ένα ζήταγε συγκεκριμένο άλογο πιο πάνω από την ιππευτική ικανότητα, το άλλο ζήταγε να πηδήξει εμπόδια, επίσης πάνω από την ιππευτική ικανότητα, και το τρίτο, λέγοντας ψέματα, ζήτησε επίσης να πηδήξει εμπόδια, με συγκεκριμένο άλογο.
Και οι 3 έκαναν αυτό που ήθελαν. Και οι 3 δεν διόρθωσαν τίποτα, δεν έμαθαν τίποτα και έστω και για 45 λεπτά, "χάλασαν" ένα άλογο, βασιζόμενοι στην πρόθεσή του να κάνει ή να μην κάνει κάτι. Οπότε τι? Μάλλον απλώς κάλυψαν την δική τους ματαιοδοξία, βάζοντας σε μια παρένθεση την προπονήτρια, την εμπειρία της, της γνώσεις της, το πρόγραμμά της και τον λόγο για τον οποίο αυτή είναι εκεί.

Και μου κάνει εντύπωση, γιατί δεν το έχω πετύχει ποτέ και πουθενά αυτό το πράγμα. Ούτε σε άλλες Σχολές, ούτε σε αθλητές με τροφεία, ούτε σε αθλητές με ιδιόκτητα δεν έτυχε να πετύχω άτομα να "απαιτούν" να κάνουν κάτι από τον προπονητή, όταν ο ίδιος ο προπονητής διαφωνεί. 
Τέλος πάντων. Κλείνω εδώ.

Την Κυριακή, μου έτυχε πάλι ο Γκέιζερ, μιας και τον Νέρο τον είχε πάρει ο Αλέξης, τον Λαστ η Γαλάτεια, τον Ρίγγο ένας άλλος πενταθλητής και την φοράδα η Άρτεμις.

Οι ασκήσεις πήγαιναν πολύ καλά και αρχίσαμε με τον Αλέξη να πηδάμε. Ο Νέρο ήταν σε περίεργη διάθεση και τον ταλαιπωρούσε λίγο - ένα ροντέο σε μια γωνία, μια απουσία συγκέντρωσης όσο κάναμε επίπεδη, οι γνωστές Νεριές. Ο Γκέιζερ, κύριος. 

"Μαυράκη! Τους ώμους!", νομίζω η Μαρίνα έχει βαρεθεί να μου το λέει. Κάποια στιγμή απλά μου έλεγε "Γκρρμμμμμμμμ" και συνενοούμασταν....



Περάσαμε ένα Χ από πάνω προς τα κάτω και τούμπαλιν - το κάτω προς τα πάνω είχε μια μικρή δυσκολία γιατί ήταν πολύ κοντά στην στροφή, αλλά κανένα πρόβλημα.
Σύντομα το Χ έγινε κάθετο και το κάθετο ψήλωσε. Θα έφτασε 1μ και κάτι ψηλά κάποια στιγμή, και τα δυο μας αστέρια, Νέρο και Γκέιζερ, το περνάγαν αέρα!
Προσπάθεια βελτίωσης της καμπούρας... :)

Ο Αλέξης ψιλογκρίνιαζε για τον Νέρο, τον περίμενε να του κάνει καμιά μαλακία στην ευθεία του εμποδίου και προσπαθούσε όσο μπορούσε να είναι συγκεντρωμένος και να τον πηγαίνει σωστά. Προσπάθεια που ανταμείφθηκε από τα ωραία άλματα του Νέρο.
Εμείς είχαμε βρει τον ρυθμό μας και δεν είχαμε προβλήματα, όσο κι αν ψήλωνε, το είχαμε βρει πώς θα προσεγγίζαμε. 



Μέχρι που η Μαρίνα, πρόσθεσε άλλο ένα κάθετο, στο ίδιο ύψος με το πρώτο, δημιουργώντας έτσι ένα διπλό / λαγουδάκι. 
Το βλέπει ο Αλέξης, και τον ακούω:
-Ωχ !
-Τι?
-Ωωωωωωχ
-Τι ρε? (γνωστή κότα εγώ)
- Καλά, πρόσεχε μην πέσεις, γιατί φρικάρει με τα διπλά αυτός!
-Όχι ρε, φάε την γλώσσα σου! (φοράω και το παντελόνι που γλιστράει, μην ακούω τέτοια, ΜΗΝ ΑΚΟΥΩ ΤΕΤΟΙΑ)
- Καλά, εγώ σου λέω για να ξέρεις, έχε το νου, μην σηκώνεσαι πολύ ανέμελα στο δεύτερο άλμα...
-Μ'έχεις δει να είμαι πολύ ανέμελη μ'αυτά που ακούω?
-ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ ΚΑΙ ΕΛΑΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ !!! (βροντερή παρέμβαση της προπονήτριας - να 'ναι καλά οι Halls).

Ξεκινάει ο Αλέξης, πηγαίνει ο Νέρο, μπαίνει στην ευθεία, ανοίγει βήμα, τσουπ άλμα - πάτημα - άλμα, DIX POINTS στο ζεύγος Αλεξονέρο !
Ξεκινάω κι εγώ, τον βλέπω τον Πιρπιρή να κιοτεύει στην ευθεία, βάζω πόδι, ανοίγει βήμα, πάμε μέχρι το πρώτο. 
Και με αδειάζει με τον γνωστό τρόπο φρενάρω ΚΑΙ φεύγω αριστερά.
Φεύγω κι εγώ πάνω στο εμπόδιο, πόδια στην βαλβίδα, πλάτη στον ορθοστάτη, πέφτω και κάτω. Και επειδή δεν του άφηνα να ηνία (σιγά μην του χαριστώ), με πήγε και λίγο παραπέρα σέρνοντας. Έκτακτα. Σηκώνομαι, του σκάω μια φάπα του βλάκα, ξανακαβαλάω. 
Προσπαθήσαμε άλλες δύο φορές. Την τελευταία φορά με ξαναέριξε ακριβώς όπως περιέργαψα παραπάνω. Ε είπα να κάνω την υπέρβαση και να πάρω το μαστιγιάκι. Έφαγε 1-2 ψιλές στο καπούλι, για μάλωμα, γιατί είχα αρχίσει να κουράζομαι αυτό το ανέβα κατέβα, και τέλος πάντων, σαν ύψος, το είχε, το μυαλό του έπρεπε να ξεκολλήσει.

Παίρνουμε την στροφή, μπαίνουμε στην ευθεία, κοντά ηνία, η κεφάλα του ψηλά, πιο αργά η προσέγγιση, και ΧΟΠ πήδηξε το πρώτο, προσγείωσΜΠΑΑΑΑΑΜ !
Τον έχασα. Πότε προσγείωσε 4 πόδια και σηκώθηκε για το επόμενο, ούτε που τον πήρα είδηση. Και με κάποιο τρόπο, έσκασε τα κοκαλάκια του λαιμού του στα μούτρα μου, κατά την απογείωση. 
Από την λαιμομετωπική λοιπόν, που μου έπρηξε μύτη, χείλη και ούλα, μαύρισαν τα πάντα για 2-3 δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή κράτησε το άλμα και ένα δυο καλπαστικά. 
Πλην όμως, αυτός δεν έκανε άρνηση, εγώ κατάφερα και δεν έπεσα, και έτσι όλα καλά !!!

Ο Αλέξης συνέχισε την άσκηση, περνώντας ένα ψιλούτσικο όξερ με τον Νέρο. Εμείς κάναμε λίγο τροτάκι, να βρει πάλι την καρδιά του ο Γκέιζερ και την όρασή μου εγώ, και ξαναπεράσαμε μερικές φορές το διπλό, αυτή τη φορά λίγο πιο χαμηλό, ώστε να μην τρομάζει. 
Εντάξει, ξεπέρασε τους δισταγμούς του και αφού πέρασε αξιοπρεπέστατα και τις δύο φορές, κάναμε το λυτρωτικό βάδην της αποθεραπείας.

Στο μποξ, αφού τον ξεσέλωσα και του έκανα όλο το μποτέ για το τρίχωμά του ώστε να ξεϊδρώσει (πρέπει να τον κουρέψω), τον κέρασα την ζαχαρίτσα και το μηλαράκι που είχε κερδίσει, του έξυσα τ'αυτάκι, και πήγα να πεθάνω στον πόνο σπίτι μου, καθώς οι μύες είχα αρχίσει να κρυώνουν και από τα χτυπήματα των πτώσεων, είχα αρχίσει να γίνομαι μονοκόματη σαν τον Ρόμποκοπ. 

Άντε και στην επόμενη προπόνηση !!!

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Ισορροπία (Gayzer/ Πιρπιρίκος)

Την Παρασκευή πήγα λίγο νωρίτερα από την ώρα μου, θέλοντας να προλάβω να σελώσω τον Πιρπιρή μας. Όταν έφτασα όμως, είδα οτι ήταν ήδη έξω για μάθημα, οπότε πήγα να χαζέψω λίγο.
Όπως παρακολουθούσα, παρατήρησα κάτι περίεργο. 
Εντάξει, σαν άλογάκι έχει τυπικό βηματισμό βούλγαρου, γρήγορο και κορφτό και είναι ολίγον παπατρέχας, αλλά δεν περίμενα να δω να ιππεύεται από κάποιον που πηδάει εμπόδια τόσο περίεργα. Απλά έβλεπα άλογο και αναβάτη να πηγαίνουν γύρω γύρω τον στίβο, πότε σε γρήγορο τροτ, πότε σε καλπασμό, εκτός ισορροπίας. Ούτε κάμψη, ούτε κύκλους, ούτε σερπαντίνες, τίποτα. Στίβο και μόνο. Και φυσικά, αυτό δεν βόλευε κανέναν από τους δύο, μάλλον τους κούραζε και τους ταλαιπωρούσε αμφότερους τολμώ να πω. Και το ακόμα πιο περίεργο ήταν οτι δεν σταμάταγαν, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. 
Θυμήθηκα λίγο τον Φουξ, που πριν φτάσει να γίνει το συνεργάσιμο αλογάκι που έπαιρναν όλοι, ήταν ένα δυνατό άλογο που έκανε αρκετές φορές τους αναβάτες τους να πηδήξουν από πάνω του όσο κάλπαζε, επειδή δεν σταματούσε, δεν έστριβε και σε κάθε καλπασμό, άνοιγε το βήμα του. Ευτυχώς, ο Πιρπιρής ούτε τόσο δυνατός είναι, ούτε τόσο τρομακτικός, που να κάνει κάποιον να πηδήξει από πάνω του, αλλά σίγουρα χρειάζεται κάποιον να του θυμίζει να σταματάει.
Όταν ήρθε η σειρά μου να ανέβω, είπα να ξανασυστηθώ.
-Γεια, Ελένη-Δανάη. ΔΕΝ τρεχαλίζεις μαζί μου.
Η απάντηση του ήταν άμεση.
-Γεια, Γκέιζερ. Κράτα με λίγο γιατί θα τα 'φτύσω.

Τελικά, η προπόνηση ήταν αρκετά αποκαλυπτική για τις ανάγκες του, και πολύ ευχάριστη για εμένα. Παρά τα διάφορα μικροπροβληματάκια, εκτελούσε όλες τις ασκήσεις που του ζητούσα, και όταν από ένα σημείο κι έπειτα χαλάρωσε, ήταν αρκετά ευχάριστος. 
Πηδήξαμε κιόλας, αλλά νομίζω ήταν λίγο κουρασμένος. Στην αρχή είχαμε κάτι φρίκες βλέποντας το Χ και το κάθετο, αλλά μετά από πρόταση της Μαρίνας, του σήκωσα το κεφάλι και τα πέρασε αρκετά καλά.

Η δική μου πρόταση για όποιον πρόκειται να τον ιππεύσει, είναι να τον βοηθάει να ισορροπεί. Αντί να τον αφήνει να φεύγει μπροστά και να τρεχαλίζει, αντί να του τραβολογάει το στόμα για να τον κόβει, θα πρέπει όποιος τον ιππεύει να τον κόβει περισσότερο με τα πόδια του και το σώμα του και να απαιτεί από τον Πιρπιρή να φέρνει πίσω το βάρος του. Το να αφήνεται ένα άλογο να φεύγει μπροστά εκτός ισορροπίας, είναι ο,τι πιο εύκολο και λάθος.
Μόλις δουλευτεί λίγο για να δυναμώσει το σώμα του και ισορροπήσει καλύτερα, θα είναι ακόμα πιο ευχάριστος στην ίππευση. 
Ήδη ένα πιτσιρίκι, ο Νίκος, που τον είχε ιππεύσει, τον είχε πάει πολύ καλά, που σημαίνει οτι δεν χρειάζεται όποιος τον ιππεύει να είναι δυνατός ή υπερ-τεχνικός. Απλά να έχει ισορροπία στην ίππευσή του, υπομονή και επιμονή να μην του επιτρέπει να χαζοτρέχει και σταθερό ηνίο με μαλακό χέρι για να μην τον τραβάει. 

Αν και μου λείπει ο Λαλάκης μου - που σαν άλογο είναι ακριβώς το αντίθετο από τον Gayzer, ο Πιρπιρής είναι ένα μουσούδι που σε προκαλεί να δουλέψεις μαζί του για να σου ανταποδώσει τα μέγιστα.
Νομίζω σε 1 μήνα από τώρα, αν δουλευτεί συστηματικά, θα κλείνει στόματα και θα γίνει από τις αγαπημένα άλογα για μάθημα.

Ανυπομονώ για την επόμενη προπόνηση λοιπόν, και παρόλο που δεν έχω αντίρρηση ο,τι άλογο κι αν πάρω, θα ήθελα να ξαναπάρω τον Πιρπιρή :)


Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Παραλίγο Πιρπιρίκος, εν τέλη, Ριγκολέτος...

Χθες είχα κανονίσει με την Μαρίνα να πηδήξω λίγο... μετά από σπέσιαλ ρηκουέστ δηλαδή, οτι "ρε κόουτς, πες μου μια μέρα και ώρα να έρθω, γιατί θέλω να πηδήξω, κοντεύω να ξεχάσω όσα ξέρω!", γιατί καλοί οι "χοροί" που έχουμε πλέον κάθε Παρασκευή, καλές και οι επίπεδες, αλλά ένα αλματάκι ρε παιδί μου, το πεθύμησα !
Πέμπτη λοιπόν, στις 6. Στον στάβλο από τις 5 η δική σας. Σαν τότε που ήμουν πιτσιρίκι και είχα μάθημα ιππασίας στις 10 και ξύπναγα τον δόλιο πατέρα μου από τις 7 για να είμαστε νωρίτερα εκεί. 
Ψυχολογικά, ετοιμαζόμουν να βγάλω τον Τζιτζιφρίγκο - Πιρπιρίκο - Γκέηζερ. Αν και έχει αρχίσει να απλώνει η φήμη οτι αν δεν τον πας σωστά, πατάει κάτι φρένα που φτάνεις στ'αυτιά του - και ακόμα παραπέρα, τολμώ να πω οτι - τουλάχιστον στην επίπεδη, δεν είχαμε θέματα, οπότε ήμουν κάπως αισιόδοξη και για τα εμπόδια.
Πλην όμως, δεν υπολόγισα τον άγνωστο Χ, που είχε μάθημα με τον Ριγκολέτο, αλλά στα 10 πρώτα λεπτά, αποφάσισε οτι δεν μπορεί, αγχώνεται, φοβάται, δεν ξέρω τι. Οπότε, κατέβηκε αυτός, ανέβηκα εγώ. 
Χωρίς μπότες - αφού χαζολογούσα ως εκείνη την ώρα. Και χωρίς κράνος, αφού όπως είχα, χαζολογούσα εκείνη την ώρα. Νόμιζα οτι θα του έκανα ένα ζεσταματάκι για να πάρει μπρος και να ακούει τον τύπο, αλλά εμφανίστηκε εντός πενταλέπτου η Μαρίνα με το κράνος μου. Πήρα και ένα κλαδάκι (και γαμώ τα μαστίγια, έχουμε κουρέψει όλους τους θάμνους!) και ήμουν λέμε, ρέισινγκ!

Εντάξει το ζέσταμα, εντάξει οι κάμψεις, εντάξει και οι ασκήσεις να σηκώνει τα πίσω πόδια. Παράλληλα, ο Δημήτρης είχε βάλει τον Ρινάλντο να κάνει ασκήσεις σε βαλβίδες, πότε δεξιά, πότε αριστερά, τροτ και καλπασμό, και ενώ στην αρχή ο μπέμπης το έπαιζε κοτούλα, μέχρι τέλος της προπόνησης είχε πάρει γραμμή τι του ζητούσαν και το έκανε πολύ ωραία. 

Μόλις τελείωσε ο Δημήτρης, συμμαζεύτηκαν σε ένα Χ οι βαλβίδες και το πέρασα σε καλπασμό. Εδώ να θυμήσω οτι ο Ριγκολέτο κάνει επίθεση στα εμπόδια και βουτιά πάνω από αυτά. Εγώ είχα μείνει στον Λαστ ή τον Νέρο, που κάνουν πιο όρθια προσέγγιση,  και ανασηκώνονται πιο κάθετα, οπότε με το που ξεκίναγε ο μεσιέ να κάνει ντου στο καημένο το Χ, νόμιζα πως όφειλα να τον "κόψω" λίγο.
Φανταστείτε ευθεία όπου το άλογο ξεκινάει επίθεση, κάπου στα μισά την κόβει, φτάνει στο Χ, δεν βολεύεται, πηδάει.
Με το που έγινε από Χ κάθετο, βολευτήκαμε και οι δυο μας. Δεν τον έκοβα, απλά του κράταγα το κεφάλι πιο ψηλά και πίσω και ο γλυκούλης πήδαγε υπέροχα. Το περάσαμε 2-3 φορές, το ψήλωσε λίγο ακόμα η Μαρίνα, το ξαναπεράσαμε 2 φορές και εντάξει. Εγώ πανευτυχής, με ένα χαμόγελο ΝΑ. 
Ο Ριγκολέτος να απορεί "Τι έγινε ρε παιδιά? Μας την πέσανε πάλι? Γιατί πηδάω μέτρο? Πάμε αγώνες?" μιας και είχε καιρό κι αυτός να πηδήξει κάτι τέτοιο. Αξιοπρεπέστατος πάντως! Μπορεί να "έγλυφε" λίγο την βαλβίδα, σφιγγόταν όμως και δεν την έριχνε. 
Για ντεφορμέ που ήμασταν και οι δυο μας, νομίζω καλά περάσαμε και δεν κάναμε βλακείες. Όχι οτι δεν υπάρχει τεράστιο περιθώριο βελτίωσης για εμένα, αλλά ο μουσούδος ήταν εξαιρετικός. 

Φεύγοντας από τον στάβλο, έδωσα ζαχαρίτσα στον Πιρπιρίκο και του υποσχέθηκα να είμαι η ντάμα του στον Παρασκευιάτικο καθιερωμένο χορό μας.