Αφού λοιπόν εγώ έχω ξεμείνει εκτός σέλας και ο κοντός επέδειξε απαράδεκτη συμπεριφορά, άλλαξα ριζικά το πρόγραμμά μας!
Μιας και ούτως ή άλλως δεν θα τον ιππεύω για λίγες ακόμα μέρες, ο συραγωγέας μπήκε -ξανά- στη ζωή μας.
Την Τρίτη, ξεκίνησα συραγωγέα μόνο με ηνία και του έβαλα να περνάει σε τροτ και καλπασμό μια βαλβίδα. Στην αρχή, ούτε που την πρόσεχε, σκόνταφτε πάνω της, την πήδαγε, την πάταγε, γενικά, αποσυντονιζόταν. Όταν άρχισε να την περνάει σωστά, την σήκωσα σε ένα πολύ χαμηλό εμπόδιο (στο ύψος που είναι το γόνατό μου). Αυτό ήταν, έπαθε σοκ. Αρχικά, καθώς έστριβε για να πάει στο εμπόδιο, χαμήλωνε καπούλια, άνοιγε βήμα και πήδαγε είτε από ένα καλπαστικό πιο μακριά, είτε από ένα πιο κοντά. Γενικά, δεν την πήδαγε τόσο, όσο της επιτίθετο.
Φυσικά, κουράστηκε κάποια στιγμή, βαρέθηκε, δεν ξέρω τι, και άρχισε να με ακούει και να ηρεμεί με την φωνή. Την πλησίαζε λοιπόν ήρεμα σε τροχάδην και σε καλπασμό, σήκωνε τα ρημάδια τα ποδαράκια του και πήδαγε πολύ όμορφα.
Αλλάξαμε φορά, από αριστερή, σε δεξιά. Ξανά-μανά πανικός! Πάει, σκεφτόμουν, είναι χαζός. Η ίδια ακριβώς βαλβδίδα, στο χώμα πρώτα και μετά σε εμπόδιο, οι ίδιες ακριβώς αντιδράσεις... Μόνο που μας πήρε λιγότερο χρόνο τώρα για να την συνηθίσει. ΕΥΤΥΧΩΣ !
Σκέφτομαι να του το καθιερώσω για λίγο καιρό, κάθε φορά που θα κάνουμε συραγωγέα να του βάζω βαλβίδες, και μια φορά την εβδομάδα, να του βάζω 1 - 2 χαμηλά εμπόδια να περνάει, ώστε να αρχίσει πάλι να τα συνηθίζει και να χαλαρώνει και όχι να είναι τόσο τσίτα άγχος.
Με μόνη διαφορά πως όταν θα τον δουλεύω πλέον σε φλατ, θα του φοράω side reins, δεμένα όχι στο πλάι αλλά στην κοιλιά, για να σταματήσει να σηκώνει την χαζοκεφάλα του και να χαζεύει δεξιά και αριστερά (με ΑΜΕΣΟ αποτέλεσμα να σκοντάφτει στις βαλβίδες, αφού ο βλάκας δεν τις έχει δει....)!
Μόλις γίνω εντελώς καλά, θα εξακολουθώ να τον κάνω συραγωγέα, και στην συνέχεια θα τον ιππεύω και σε ασκήσεις. Έτσι, θα ζεσταίνει την πλάτη του χωρίς βάρος, θα εκτονώνεται όσο χρειάζεται χωρίς να χαροπαλεύω, και -ελπίζω- θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ρομάντζο μας ^_^
Όσο για τα εμπόδια, ακόμα δεν έχω αποφασίσει πώς θα συνεχίσουμε, θέλω πρώτα να τον δω πως θα τα προσεγγίζει και πώς πρέπει να τον προετοιμάζω εγώ.
Δυστυχώς, το μόνο σίγουρο είναι πως μου λείπει κάποιος να μου επισημαίνει τα λάθη μου. Σίγουρα κάνω, και σίγουρα θα μπορούσα κάπως να διορθώσω τον κοντό αν δεν τα έκανα, αλλά έχω μόνο φωτογραφίες και βίντεο για να βλέπω τι κάνω, και αυτά όχι πολύ συχνά.
Μιας και ούτως ή άλλως δεν θα τον ιππεύω για λίγες ακόμα μέρες, ο συραγωγέας μπήκε -ξανά- στη ζωή μας.
Την Τρίτη, ξεκίνησα συραγωγέα μόνο με ηνία και του έβαλα να περνάει σε τροτ και καλπασμό μια βαλβίδα. Στην αρχή, ούτε που την πρόσεχε, σκόνταφτε πάνω της, την πήδαγε, την πάταγε, γενικά, αποσυντονιζόταν. Όταν άρχισε να την περνάει σωστά, την σήκωσα σε ένα πολύ χαμηλό εμπόδιο (στο ύψος που είναι το γόνατό μου). Αυτό ήταν, έπαθε σοκ. Αρχικά, καθώς έστριβε για να πάει στο εμπόδιο, χαμήλωνε καπούλια, άνοιγε βήμα και πήδαγε είτε από ένα καλπαστικό πιο μακριά, είτε από ένα πιο κοντά. Γενικά, δεν την πήδαγε τόσο, όσο της επιτίθετο.
Φυσικά, κουράστηκε κάποια στιγμή, βαρέθηκε, δεν ξέρω τι, και άρχισε να με ακούει και να ηρεμεί με την φωνή. Την πλησίαζε λοιπόν ήρεμα σε τροχάδην και σε καλπασμό, σήκωνε τα ρημάδια τα ποδαράκια του και πήδαγε πολύ όμορφα.
Αλλάξαμε φορά, από αριστερή, σε δεξιά. Ξανά-μανά πανικός! Πάει, σκεφτόμουν, είναι χαζός. Η ίδια ακριβώς βαλβδίδα, στο χώμα πρώτα και μετά σε εμπόδιο, οι ίδιες ακριβώς αντιδράσεις... Μόνο που μας πήρε λιγότερο χρόνο τώρα για να την συνηθίσει. ΕΥΤΥΧΩΣ !
Σκέφτομαι να του το καθιερώσω για λίγο καιρό, κάθε φορά που θα κάνουμε συραγωγέα να του βάζω βαλβίδες, και μια φορά την εβδομάδα, να του βάζω 1 - 2 χαμηλά εμπόδια να περνάει, ώστε να αρχίσει πάλι να τα συνηθίζει και να χαλαρώνει και όχι να είναι τόσο τσίτα άγχος.
Με μόνη διαφορά πως όταν θα τον δουλεύω πλέον σε φλατ, θα του φοράω side reins, δεμένα όχι στο πλάι αλλά στην κοιλιά, για να σταματήσει να σηκώνει την χαζοκεφάλα του και να χαζεύει δεξιά και αριστερά (με ΑΜΕΣΟ αποτέλεσμα να σκοντάφτει στις βαλβίδες, αφού ο βλάκας δεν τις έχει δει....)!
Μόλις γίνω εντελώς καλά, θα εξακολουθώ να τον κάνω συραγωγέα, και στην συνέχεια θα τον ιππεύω και σε ασκήσεις. Έτσι, θα ζεσταίνει την πλάτη του χωρίς βάρος, θα εκτονώνεται όσο χρειάζεται χωρίς να χαροπαλεύω, και -ελπίζω- θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ρομάντζο μας ^_^
Όσο για τα εμπόδια, ακόμα δεν έχω αποφασίσει πώς θα συνεχίσουμε, θέλω πρώτα να τον δω πως θα τα προσεγγίζει και πώς πρέπει να τον προετοιμάζω εγώ.
Δυστυχώς, το μόνο σίγουρο είναι πως μου λείπει κάποιος να μου επισημαίνει τα λάθη μου. Σίγουρα κάνω, και σίγουρα θα μπορούσα κάπως να διορθώσω τον κοντό αν δεν τα έκανα, αλλά έχω μόνο φωτογραφίες και βίντεο για να βλέπω τι κάνω, και αυτά όχι πολύ συχνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου