Προφέρεται "παναντόλ κόλντενφλου", ή "παναντόλ κολντ εντ φλου", ή "δώσε μια ρε, ένα χάπι".
Το εικονιζόμενο κουτάκι χρησιμοποιήθηκε από εμένα για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της Σχολής, όταν από το πολύ άγχος που είχα, μου πρήστηκε ο αριστερός λεμφαδένας. Αρχικά νόμιζα οτι με πόναγε δόντι, μέχρι που ο πόνος έπιανε από το αυτή ως την βάση του λαιμού. Και επειδή ο πόνος ήταν ανυπόφορος σε βαθμό που ανέβαζα θερμοκρασία, έκανε την θαυματουργή κίνηση ο Βασίλης, να μου δώσει από τα μαγικά του παυσίπονα, που είχε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου.
Αυτό ήταν, γίναμε οι καλύτεροι φίλοι με το παναντόλ !
Πέρασε το κεφάλι, πέρασε ο λαιμός, πέρασε ο πόνος, ένοιωθα άνθρωπος πάλι, όχι καημένο ορφανό σκυλί παρατημένο σε δρόμο μια νύχτα βροχερή!
Μπορώ να πω οτι το συγκεκριμένο κουτάκι έδωσε λύσεις και σε μένα, και στον Δημήτρη, και στον Βασίλη και δεν θυμάμαι αν μπουκώσαμε και κανέναν άλλον με αυτά. Αλλά το θέμα είναι οτι τελικά ξέμεινε στο δικό μου ντουλαπάκι αυτοκινήτου, και σήμερα, 5η μέρα με εναλλασσόμενο πυρετό και υποθερμία, το βρήκα τυχαία, και φυσικά, το άνοιξα όοοοοοολο χαρά, και πήρα ένα.
Και χαμογέλασα, ολίγον νοσταλγικά, καθώς θυμήθηκα όλες τις παραπάνω φορές που ψαχνόμασταν μεταξύ μας να δούμε ποιος τα έχει, για να στανιάρουμε :)
Βασίλη, έχουν μείνει μερικά ακόμα αν τα θες !!! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου