Ξ, όπως ΞΙΝΗ...

Χθες ήταν μια από αυτές τις μέρες που για κάποιο λόγο, τίποτα δεν μου καθόταν καλά.

Είχα την καλύτερη πρόθεση και διάθεση, αλλά ήξερα πριν καν ανέβω στο άλογο, οτι θα με παιδέψει, και θα το παιδέψω. 

Στο μάθημα ήμασταν δυο, καθότι μοιραζόμουν την Νέλλη στις ασκήσεις με την Καλυψώ και τον Θούκη - και νομίζω οτι βρήκα και γαμώ της συμμαθήτριες !

Πέραν αυτού, όμως, η προπόνηση ξεκίνησε όπως είχα προβλέψει... Δεν έφταιγε ο Boy, η ξινίλα μου έφταιγε. Πόναγε η μέση μου, είχα καιρό να καβαλήσω, δεν πάταγα σωστά, πέθαινα από την ζέστη, γενικά μου έφταιγα στα πάντα. 

Είχα και τον Αντώνη από δίπλα να με δουλεύει - ξύπνησε ο Στρατηγός μέσα μου και τον κυνηγούσα εφίππως με το μαστίγιο - χεζμεντέν ο ίππος μου - και το έκοψα πριν μου βάλει κανείς χέρι οτι αυτά τα καουμποϋλίκια μανδάμ, να τα κάνετε αλλού. 

Με έβλεπε η Νέλλη, μου έλεγε δεν σε βλέπω να περνάς καλά, της έλεγα κι εγώ οτι μωρέ, καλά περνάω, απλά είμαι σε φάση να μ'αρχίσω στα χαστούκια (για την ακρίβεια, πρέπει να είχα την φάτσα που στο παρελθόν είχε κάνει πολλές φορές τον Στράτο να μου λέει πως όταν με βλέπει με ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΥΤΡΑ, θέλει να μου δώσει καμιά ανάποδη να στρώσω. Και δεν τον αδικούσα - μ έχω δει στραβωμένη και δεν μ'άρεσα καθόλου...).

Και πρόσθετα οτι καλύτερα να συνεχίσουμε και να μου βάλει να κάνω άσκηση, να συγκεντρωθώ σε κάτι πέρα από τα νεύρα μου και την αχρηστία μου.

Κάναμε λοιπόν τον πλάγιο βηματισμό μας - επιτυχώς από C σε Β, άστα να πάνε από C σε Ε, αλλά εν πάση περιπτώση, το κάναμε. Συνεχίσαμε και με travers όπου ο δόλιος ο Boy, τα σταύρωνε τα πίσω του, αλλά είχαμε μια αμηχανία με το κεφάλι - για την ακρίβεια είχα την αίσθηση οτι αντί να βάζει προς τα μέσα τα πίσω του πόδια, απλά έβγαζε έξω το κεφάλι του. 

Και πάλι, η ξινίλα μου έφταιγε γι'αυτή την εντύπωση, μιας και ο καημένος την έκανε σωστά την άσκηση, απλώς εγώ δεν ένοιωθα. 

Το μόνο παρήγορο ήταν πως παρά τον πόνο στην μέση, δεν μου επηρέασε το κάθισμα, όπως φοβόμουν. 

Συζήτηση επί τεχνικών θεμάτων ανάμεσα σε Θούκη και Μπόυ.
Εμείς απλά κάνουμε τις ωραίες...

Αγάπες στα τελειώματα

Αγάπη ωλ όβερ

Τελειώσαμε κάποια στιγμή την προπόνηση, και πήρα το 

αγοράκι μου για ξεσέλωμα και beaute. Το καλύτερο κομμάτι της ημέρας - όταν τον κάνω μπάνιο και του πιτσιλάω τα μούτρα, κι αυτός σηκώνει την μουσούδα και παίζει με το λάστιχο, σαν να πίνει από ψύκτη. Θα μπορούσα να το κάνω με τις ώρες, αλλά είπα να το παίξω ενήλικη και σοβαρή. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο,τι κι αν έχω, με αυτή την βλακεία, πάντα γελάω και μου φτιάχνει την διάθεση :)

Ξινή φάτσα

"Έτοιμος για μπανάκι?"