Κοιτάζω πότε έκανα την τελευταία μου δημοσίευση. Μάλιστα... πριν 4 μέρες, την Δευτέρα. Από την Δευτέρα λοιπόν, που δήλωσα επίσημα την πρόθεσή μου να πάω το Σάββατο κάπου που έχει εχμμμ την λέξη από "Α", έχουν γίνει τα εξής:
1. έχει ανοίξει ο ουρανός και όσο νερό δεν έχει ρίξει αυτό τον μήνα, τον έριξε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη.
2. έχω ανεβάσει πυρετό και
3. είχα την φαεινή ιδέα, να μην πάω τελικά, για λόγους οικονομικού στριμώγματος.
Και εκεί που ξύπνησα το πρωί της Τετάρτης και προσπαθούσα να το πάρω απόφαση, οτι τέλος πάντων, αυτό ήταν, τέλος, δεν θα πάω πουθενά το Σάββατο γιατί δεν θέλω να πειράξω τα λεφτά της καβάτζας, και στράφι τόσα πρωινά με την Μαρίνα, στράφι και η φοράδα που όχι μόνο δεν κουτσαίνει αλλά κάθε μέρα κάνει και καλύτερα το τεστ, στράφι και η άδεια που πήρα για να προετοιμαστώ για τους αγώνες, γενικά, στράφι πάνε όλα, αποφασίζω να πω την ιδέα μου στον Γιώργο, για να μου συμπαρασταθεί και να μου πει πόσο δίκιο έχω.
Και εκεί ήρθε η έκπληξη. Γιατί όχι μόνο δεν με άφησε να μιζεριάσω, αλλά επέμεινε οτι πρέπει να πάω, αφού τέλος πάντων έχω προσπαθήσει, και αφού έχω τα λεφτά τώρα, έστω και αν είναι από την καβάτζα, με το επιχείρημα οτι "πήγαινε τώρα, κι ας μην ξαναπάς ποτέ μέχρι να μαζέψεις αρκετά χρήματα για να νοιώσεις άνετα".
Η αλήθεια είναι πως η κίνησή του μου αναπτέρωσε το ηθικό πολύ περισσότερο από τα επιχειρήματά του. Ε ναι λοιπόν, θα τρέξω. Και θα περάσω και καλά, θα το διασκεδάσω, γιατί επιτέλους, θα πάω με ένα υγιές και καλό άλογο, συνεργάσιμο. Και ξέροντας οτι ανεβαίνουμε κατηγορία, μπορεί να μην έχω καμία ελπίδα να πιάσω καλό βαθμό, αλλά ειλικρινά, το τεστ φαίνεται πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο από αυτό του Α3, ίσως επειδή το άλλο το είχα ψιλοβαρεθεί ομολογώ...
Οι στόχοι λοιπόν για το Σάββατο είναι οι εξής:
1. να κάνουμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση με την φοράδα, ακόμα κι αν δεν πετύχουμε σωστά όλες τις ασκήσεις
2. να μην αφήσω τίποτα να μου χαλάσει την διάθεση. Παίζει να χαμογελάω περισσότερο και από την Λω!
3. να περάσουμε όλοι καλά. Και όταν λέω "όλοι, εννοώ όοοοοοοοοοοολοι". Και εγώ και η φοράδα και η Μαρίνα και ο Γιώργος και όποιος άλλος έρθει για παρέα ή κερκίδα!
______________________
Ένα θέμα που με απασχολούσε αυτές τις μέρες ήταν το leg yield. Σε δύο σημεία στο τεστ, ζητάει από ένα σημείο στο άλλο, να γίνει χρήση αυτού του βοηθήματος. Όλως παραδόξως, καταλάβαινα τι ζήταγε, αλλά ήθελα να δω την εικόνα και να διαβάσω το κείμενο, για να σιγουρευτώ οτι καταλάβαινα σωστά και οτι δεν το έμπλεκα με άλλες ασκήσεις.
Οι περισσότεροι μπλέκουν το leg yield (απόδοση ποδιού ?!?!!) με το half pass. Ε εγώ επειδή είμαι στόκος, το έμπλεκα λίγο με τον ώμο εντός.
Ναι ξέρω, σαν να μπλέκω μπανάνες με πορτοκάλια. Αλλά ο δικός μου εγκέφαλος εκεί είχε κολλήσει και τι να γίνει ρε παιδιά.
Οπότε, έκατσα, πήρα την Βίβλο της Ιππικής Δεξιοτεχνίας - λέγε με The complete training of horse and rider" by Alois Podhajsky, τσέκαρα και μερικά λινκς όπως αυτό, αυτό και αυτό, και επιτέλους, οι αμφιβολίες διαλύθηκαν ωσάν αφράτα συννεφάκια.
Εν κατακλείδι λοιπόν, " In the leg-yield, the horse is fairly straight or looking slightly away from the direction of travel"
Και περνάμε στο δεύτερο ζόρι του τεστ. Σε δυο σημεία πάλι, ζητάει counter canter, κοινώς αντικαλπασμό. Αυτό που όταν καλπάζουμε με λάθος πόδι και ακούμε συνήθως καντήλια από τον προπονητή, μέχρι να βγει το αλογάκι μας σωστό πόδι καλπασμό? Ε, το αντίθετο.
Στον αντικαλπασμό, το πόδι που πετάγεται μπροστά (3o πάτημα) είναι το εξωτερικό, αντίθετα με τον κλασσικά σωστό καλπασμό, που είναι το εσωτερικό. Αυτό είναι ένα επιπλέον ζόρι, καθώς είναι εξαιρετικά άβολο, αν δεν ιππεύσεις ένα πολύ καλά ισσοροπημένο άλογο. Σαν να σου λένε, τρέχε σε κύκλο δεξιόστροφα, αλλά κοίταζε αριστερά. Προσωπικά, δεν το έχω καθόλου.
Η φοραδάρα όμως, μια φορά δεν της βγήκε, δυο φορές δεν της βγήκε, ε την τρίτη, τα καταφέραμε! Από την μια πλευρά όμως. Φαίνεται πως ο αριστερός αντικαλπασμός δεν είναι πολύ του γούστου της και για να τον πετύχουμε, πρέπει να χρησιμοποιώ πολύ έντονα την λεκάνη μου, να φαίνεται δηλαδή το μετατόπισμα του βάρους μου. Πράγμα που αφ'ενός δεν είναι ωραίο οπτικά, αφ'ετέρου, είναι και λίγο μαλακία. Γιατί αναγκάζομαι να ψιλοβγαίνω εκτός σέλας, και νοιώθω σαν να χάνω το άλογο από κάτω μου.
Οπότε, έριξα ένα σχετικό ψάξιμο και απ'όσα είδα, κατάλαβα οτι το κυρίως λάθος μου είναι οτι θέλω το άλογο να καλπάζει μεν δεξιά (παράδειγμα) αλλά να κάμπτεται ελαφρώς αριστερά. Μαλακία μου. Το άλογο, στο επίπεδο που είμαι εγώ σαν ιππέας, καλό θα ήταν ΑΝ κάμπτει προς τα κάπου το σώμα του στον καλπασμό, να είναι προς την πλευρά που ακουμπάει στο 3ο πάτημα. Το ακόμα καλύτερο θα ήταν αν απλώς μπορούσα να το κρατάω σε κάποια ευθεία.
ΕΠΙΣΗΣ, η σουσού η κυραφοράδα, κάνει το εξής. Κάνουμε καλπασμό στον στίβο, όλα οκ. Ξεκινάμε ημικύκλιο στο τέλος της μεγάλης πλευράς - πάντα σε καλπασμό, όλα οκ. Στα μισά του κύκλου, σαν να κάναμε υποστροφή, πηγαίνουμε πάλι πίσω στον στίβο, χωρίς να αλλάξουμε πόδι - επίσης όλα οκ. Με το που παίρνει γραμμή οτι πάμε στον στίβο, αλλάζει από μόνη της πόδι. Πανέξυπνη? Τεμπέλα? Έχει μάθει να κάνει πράγματα αυτόματα, χωρίς να της το ζητούν? Δεν βολεύεται? Δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω, είναι οτι σιγά σιγά το κόβουμε αυτό το πράγμα, και περιμένει εμένα να της πω να κάνει την αλλαγή, από αντικαλπασμό σε βάδην και μετά πάλι σε καλπασμό.
Από αριστερά, το έχουμε. Από δεξιά πάσχουμε λίγο, αλλά εντάξει μωρέ. Θα το βρούμε κι αυτό. Ελπίζω δηλαδή, γιατί αύριο είναι η τελευταία προπόνηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου