Άλλος ένας αγώνας φέτος στον ΙΟΒ. Τείνω να πιστέψω οτι θα καταλήξει να γίνει "αδελφός - όμιλος", όπως γίνονται οι αδελφοί - Δήμοι, ανά την Ευρώπη!
Το πολύ καλό με αυτό, είναι πως πλέον έχουμε μάθει τον χώρο και τους ανθρώπους, και το ίδιο ισχύει και για τα άλογα. Πλέον δεν σοκάρονται τόσο με τον "γίγαντα" πόνυ που βολτάρει στο πάντοκ δίπλα στο μανέζ της προθέρμανσης.
Σε αυτόν τον αγώνα, δεν είχα λόγο να τρέξω, μιας και δεν είχα κάνει καθόλου προετοιμασία. Η Μαρίνα μου είπε πως αν ήθελα, μπορούσα να τρέξω, αλλά η αλήθεια είναι πως αν και ήξερα πως θα έκανα κανονικά την διαδρομή, επί της ουσίας, δεν θα κέρδιζα κάτι περισσότερο, δεν θα πήγαινα προετοιμασμένη να δοκιμάσω κάτι που θα με βελτίωνε.
Έτσι, πήγα να κάνω το σαπόρτ. Από τα αγαπημένα μου πράγματα, όταν δεν τρέχω :)
Αφού τέλειωσα τα γραφειοκρατικά των συμμετοχών, της μεταφοράς κλπ κλπ, ετοιμάσαμε με Νατάσα και Μωχάμεντ τα πράγματα και τα άλογα για την Κυριακή.
Κυριακή πρωί, τα άλογα μασουλούσαν άνετα και χαλαρά το χορταράκι τους, ενώ η Μαρίνα εξηγούσε την διαδρομή σε Νατάσα και Αλέξη.
Η πρώτη διαδρομή αγώνων για τον Αλέξη και μάλλον πιο πολύ άγχος είχα εγώ για το αν θα τα πάει καλά, παρά ο ίδιος.
Λίγο αργότερα και αφού ανακοινώθηκε η σειρά του αγώνα, σέλωσα τον Last και τον έβαλα για ζέσταμα.
Ο Αλέξης δεν είχε πηδήξει ποτέ πιο πριν διαδρομή με τον Λαλάκη, και είχε υπολογιστεί να συμμετείχε με τον Rigo, αλλά μιας και 1-2 μέρες πριν τον αγώνα, του γύρισαν τα μυαλά του ασπρούλη μας, ο Λαλάκης έπρεπε να δώσει λύση.
Και για να μην ρισκάρουμε - μιας και δεν παίρνει πάντα εύκολα μπροστά στους αγώνες, και για να μην γίνει άδικα καμιά στραβή στον Αλέξη, είπαμε να τον ζεστάνω εγώ, να τον βγάλω λίγο μπροστά, να τον μαζέψω κλπ. Είχαμε πηδήξει και το Σάββατο 3-4 φορές και ήταν μια χαρά ο καλός μου.
Έτσι, όταν κατέβηκα και ανέβηκε ο Αλέξης για να μπει στο μανέζ προθέρμανσης με τα εμπόδια, ο Λαστ ήταν απλά υπέροχος.
Στον αγώνα, πήγε ο χαμένος να μας κάνει λαδιά με 2 αρνήσεις στο 3ο εμπόδιο, αλλά ο Αλέξης τον έβαλε να πάει την τρίτη φορά με ξεκάθαρες προθέσεις. Ή περνάς από πάνω, ή περνάς από μέσα. Ευτυχώς για όλους, ο Λαστ πέρασε από πάνω. Και όχι μόνο! Ο χρόνος του ήταν πραγματικά πολύ καλός - καλύτερος από την προηγούμενη φορά! Θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα πηδήξει μια διαδρομή - έστω στους 0,80 πόντους με καλό χρόνο, και θα δούμε τον αγοράκι μας στην βράβευση, να φοράει περήφανος την ροζέτα του - που σίγουρα του αξίζει !!!
Εχμ.
Τι έλεγα? Α ναι, για τον Αλέξη, τι καλά που ολοκλήρωσε την διαδρομή του...
Στα καπάκια, είχα να ετοιμάσω τον κυρ-Νέρο - λέγε με "Γλυκούλη" για το 1μ. Και μέχρι να περπατήσει η Νατάσα την διαδρομή, τον έκανα λίγο συραγωγέα. Εντάξει. Αυτό το άλογο, είναι γεννημένος καραγκιοζάκος! Έτσι όπως έκανε καλπασμό, πέρασε ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ένα σκυλί δίπλα του. Και ο βλάκας τρόμαξε, πήγε να κάνει το κλασσικό τρέχω-τρέχω-κλωτσάω, αλλά δεν του έκατσε. Γιατί γλίστρησε με τα πίσω και βρέθηκε με την κοιλιά κάτω, να κάθεται σαν κυρία και να απορεί πότε και πώς βρέθηκε εκεί. Από τις πιο αστείες εκφράσεις που έχω δει σε άλογο...
Τον σήκωσα, τσεκάραμε με την Βίκυ που ήταν εκεί πως ήταν οκ, τον καθαρίσαμε από το χώμα και τον ανέλαβε η Νατάσα.
Όσο καλός ήταν στην προθέρμανση, τόσο απογοητευτικός ήταν στο αγώνα. Στο πρώτο εμπόδιο, με 2 αρνήσεις, στο δεύτερο εμπόδιο κύριος, στο τρίτο εμπόδιο, την έκανε την Νεριά του. Τρεις αρνήσεις. Εντάξει, δεν πήγαινε με πολύ φόρα είναι αλήθεια. Αλλά τέλος πάντων. Την επόμενη φορά, η Νατάσα ορκίστηκε πως θα λιώσουν να δουλεύουν τα όξερ, ώστε να μην τον σταματήσει τίποτα!
Όταν τελείωσαν όλοι, ξεκίνησα για τον σταύλο για να κάνουμε παραλαβή και ίσα που γλίτωσαν τα αλογάκια μας την χαλαζοβροχή!
Δυστυχώς, ένα από τα άσχημα της ημέρας ήταν αυτό που έγινε στον Last.
Ως τώρα, όταν φορτώναμε στο φορτηγό τα άλογα, φόραγαν κουβέρτες. Τώρα όμως, επειδή έκανε πολύ ζέστη, δεν τους είχαμε φορέσει, με αποτέλεσμα ο Λαστ στα δρομολόγια να κολλάει τον πισινό του στο πλάι του φορτηγού και έτσι να τρίβεται η ουρίτσα του.
Και το πρόβλημα είναι πως όχι μόνο μάδησε ψηλά, αλλά του μάτωσε και λίγο. Ντάξει, ο Νέρο κύριος, αλλά ρε γαμώτο, μάλλον έτρεχε λίιιιιγο ο κύριος οδηγός, μάλλον ο Λαστ έβαζε κόντρα με το σώμα του κάνοντας προς τα πίσω, και έγινε αυτό.
Εντάξει, δεν έγινε κάτι το τραγικό, ανεπανόρθωτο και σοβαρό. Αλλά είναι κρίμα. Μου χάλασε την διάθεση. Από δω και πέρα, όλα τα άλογα θα φορτώνονται με μπανταζαρισμένες ουρίτσες...
Άντε και στον επόμενο αγώνα - μάλλον 9 Ιουνίου, ντρεσσάζ στον ΕΙΟ...
Χμμμμ και επίσης... μιας και άρχισε να μπαίνει σιγά σιγά το καλοκαίρι, έχω 2 ιδέες κατά νου για τους σταύλους.
Η μια αφορά τον κόσμο που έρχεται για μαθήματα
Και η άλλη, αφορά το σενιάρισμα των εγκαταστάσεων.
2-3 πράγματα που πρέπει να πάρω, λίγο συντονισμό με Μαρίνα και τα παιδιά και θα ξαναγίνει ωραίο το μέρος :)
Και ίσως να φυτέψουμε και τίποτα πικροδάφνες, να βλέπουμε και λίγο χρώμα ρε παιδί μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου