Μετά από δέκα ημέρες αναμονής και σταδιακής - για άλλη μια φορά, προετοιμασίας του Νέρο, σήμερα ήταν η μέρα που θα κάναμε την εισαγωγή στην ίππευση... Κοινώς, ξεκινήσαμε τα 20λεπτα ιππασίας!
Αρχικά βέβαια τον κράτησα λίγο στον συραγωγέα, καλού κακού. Γιατί περιμένοντας τον κοντό να ξαναγυμναστεί λίγο λίγο κάθε μέρα, έφτασα να χαλαρώσω εγώ, πράγμα απολύτως εκμεταλλεύσιμο από τον κοντό. Αν μπορεί να με ρίξει όταν βαρεθεί, θα με ρίξει...
Αν και στην αρχή ίππευα τραγικά, και αυτό λόγω άγχους (θα τρομάξει? να κρατάω κοντά τα ηνία καλού κακού? να τα αφήνω λίγο πιο μακριά για να μην τον στρεσάρω? να κάθομαι πιο πίσω? να κάθομαι πιο μπροστά? σκύβω πολύ? τα χέρια μου είναι σταθερά? τα πόδια μου? θα με ρίξει σήμερα?) προς το τέλος, σαν να χαλάρωσα λίγο και το απόλαυσα...
(το βιντεάκι, από αύριο... προς το παρόν φαίνεται οτι υπάρχει πρόβλημα μεταφόρτωσης...)
Με το χαρακτηριστικό σταθερό και κοφτό βηματάκι του, που σου βαράει λίγο στα νεφρά μέχρι να το συνηθίσεις, και με την απολύτως καλοπροαίρετη συμπεριφορά του, καταφέραμε και κάναμε ήρεμα τους γύρους μας σε τροχαδάκι.
Καλπασμό, από Πέμπτη μάλλον...
Και φυσικά, μετά το τέλος της ίππευσης και πριν το αποχαιρετιστήριο αχλάδι, βρήκαμε ευκαιρία να μασουλήσουμε λίγο χαμαίμηλο... Είναι μαλακτικό και χαλαρωτικό ως γνωστόν άλλωστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου