Μικρά προοδευτικά βηματάκια!

Θυμάται κανείς πώς ήταν η ίππευσή μου πριν από μερικούς μήνες? 

τραγική...

Αν εξαιρέσει κανείς οτι έχω ίσια πλάτη, τα πόδια μου θα μπορούσαν να είναι πόδια τζόκεϋ και τα ηνία του κοντού, απλά δεν μπορούσα να τα πιάσω πιο κοντά!

Ο δε κοντός, με κοφτό βηματάκι και το κεφάλι ψηλά, έδινε μια εικόνα μάλλον άβολη.

(από ανάρτηση 15 Οκτωβρίου 2010)

Κοιτώντας λίγο τις φωτογραφίες από την Βραζιλιάνικη σαπουνόπερα, είδα τα εξής πολύ ευχάριστα.

Για αρχή, οτι δίνω μακρύτερα ηνία... ΑΥΤΟ δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται, δεδομένου οτι ο καλός μου ανα πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να φρικάρει και να αρχίσει να χτυπιέται και να τρέχει, με ή χωρίς εμένα από πάνω του. Είχα λοιπόν κοντά ηνία, σαν δικλείδα ασφαλείς. Από τότε όμως που έστρωσα κώλο και δούλεψα με τον Λαλάκη (Last) και έμαθα να δουλεύω καλύτερα όλο το σώμα μου, ένοιωσα αρκετή ασφάλεια ώστε να αφήσω περιθώριο στον Νέρο μακρύτερων ηνίων. 

Χθες για παράδειγμα, την έκανε την λαδιά του και πάνω που άρχισε να κλωτσάει, μπορώ να πω οτι περισσότερο τον κλείδωσα με τα γόνατα παρά με τα χέρια.

Σε συνέπεια αυτής της επιλογής μου, ο κοντός πλέον μπόρεσε να χαλαρώσει το σβέρκο του και η κεφάλα του αν και δεν είναι στις θεωρητικά άψογες 90 μοίρες, είναι αρκετά κάθετη προς το έδαφος.

Και το ακόμα καλύτερο?

Άνοιξε το βήμα του!

Έχω βέβαια να δουλέψω ΠΑΛΙ την δική μου στάση, κοινώς την πλάτη μου που όποτε βρίσκει ευκαιρία καμποριάζει και λίγο τα πόδια μου, που με αυτή την σέλα που έχει ο κοντός, δεν ξέρω... κλειδώνουν σε περίεργη θέση, σαν να φεύγουν πολύ μπροστά.

Αισιοδοξία λοιπόν, μπήκε η Άνοιξης, πουλάκια κελαηδούν, μας κούρεψαν και το γρασίδι δίπλα, οπότε όταν είμαστε έτοιμοι, μπορούμε να δοκιμάσουμε και τις ασκήσεις μας σε 40x60 στίβο ^_^

23 μέρες έμειναν ;)