New entry!

Καινούργιο μουσούδι στους στάβλους!

Απέναντι από τον Πέντυ, ένα πανέμορφο αλογάκι μασάει το τριφυλλάκι του αυτές τις μέρες. Πρόκειται για τον μεσιέ Rinaldo (box name: Παρασκευάς?!?!) έναν πιτσιρικά βαρβατάκο από τον ιππόδρομο, που ανήκει στον Δημήτρη. 

Πολύ ήρεμος, με γλυκό χαρακτήρα και αγαπησιάρης, μένει να δουλέψει λίγο με τον καινούργιο του "μπαμπά" για να δείξει σε όλους τι μπορεί να κάνει ένα ιπποδρομιακό, εκτός ιπποδρόμου!
Ο Δημήτρης, προσπαθεί να παραμείνει ψύχραιμος, αλλά ως νέος πατήρ, το άγχος, η χαρά και η περηφάνια του για το όμορφο αγόρι του, είναι ολοφάνερα σε όλους! Και μιας και είναι ήρεμος αναβάτης, με καλό χέρι και μυαλό - στην προπόνηση τουλάχιστον (μουαχαχαχαχα), η εκπαίδευση του Παρασκευά / Rinaldinio προβλέπεται ενδιαφέρουσα, δύσκολη ίσως μερικές φορές, αλλά σίγουρα έχουμε να περιμένουμε πολύ καλά αποτελέσματα και από τους δύο!
Καλή αρχή :)

Και πιθανόν, αναμένουμε άφιξη ακόμη ενός αλόγου, αυτή τη φορά όμως μιλάμε για έναν έμπειρο γίγαντα, που θα μπορεί να βοηθήσει από αρχάριους και παιδάκια μέχρι και όσους θέλουν να πάρουν λισάνς ή να πάνε σε αγώνα, να μάθουν πιο τεχνικά πράγματα στην ίππευσή τους. 

Την Τετάρτη  (11.9) ίππευσα για πρώτη φορά μετά το καλοκαίρι και ομολογώ πως ενθουσιάστηκα από ένα πράγμα και μόνο - δεν πιάστηκα, ούτε σε πόδια, ούτε σε πλάτη!

Αρχικά η ιδέα ήταν να έβγαζα τον Nero , αλλά μιας και είχα ξεχάσει το κράνος μου σπίτι και ο κοντός ήταν φρεσκοπεταλωμένος, ίππευσα έναν καταϊδρωμένο Ρίγκο. 

Αφού ήμουν το τελευταίο του μάθημα για την ημέρα, και είχα ανέβει χωρίς σπιρούνι ή μαστίγιο, συν του οτι ήταν η δική μου πρώτη μέρα από καιρό, φορώντας καινούργιες μπότες, σκέφτηκα απλώς να τον δουλέψω λίγο ώστε να έρθει λίγο πίσω.

Κάτι που γίνεται και σε βάδην και που δεν κουράζει πολύ το άλογο.

Εντάξει, η αλήθεια είναι πως ο Rigolleto δεν χρειάζεται ούτε σπιρούνι ούτε μαστίγιο για να πάει μπροστά, ή σε εμπόδιο, και γενικά, μόνο όταν χρειάζεται κάτι πιο τεχνικό ή συγκεκριμένο έχει νόημα να ακουμπάει κανείς σπιρούνι πάνω του. Πράγμα που φροντίζει άλλωστε να μου το υπενθυμίζει και ο ίδιος. 

Όσες φορές στο παρελθόν τον είχα ιππεύσει, τύχαινε και φόραγα σπιρούνι. Δεν τον ακούμπαγα όμως, και μόνο με την φτέρνα και την πίεση άκουγε. Αν όμως έκανα καμιά άτσαλη κίνηση και τον τσίμπαγα χωρίς λόγο, έβλεπα επιτόπου το αυτί πίσω από την τσαντίλα. 

Την Τετάρτη λοιπόν, η απόκρισή του στα βασικά βοηθήματα (πόδια, χέρια, λεκάνη) αν και στην αρχή αργούσε, προς το τέλος ήταν σχεδόν άμεση. Άτσα ο κύριος, έτοιμος για μια ακόμα σχολική χρονιά ?!?!

Ο Last από την άλλη, αυτό τον καιρό είναι μόνο για βάδην, γιατί έχει ακόμα κάτι πληγές στα πόδια, με επιδέσμους. Και γενικά φέτος, είπαμε να τον ξεκουράσουμε και να τον έχουμε για πιο easy καταστάσεις, ίσως περισσότερο δουλειά με αρχάριους. Ιδιαίτερα αν έρθει ο ψηλός από την Μαίρη, θα είναι μεγάλη βοήθεια για όλα τα άλογα, μιας και θα μοιραστεί καλύτερα ο όγκος δουλειάς τους.

Βέβαια, η αγάπες και η αδυναμίες δεν κρύβονται...........

Give me some love...

Ελα δω mon amour...

Ναιιι... κι εγώ σ'αγαπώ...

Καλά εντάξει, τέρμα τα μέλια.