Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

2014 - Η χρονιά του Αλόγου!

Φέτος, κάθε αλογομούρης και αλογολάτρης άνθρωπος στον πλανήτη, ξέρει οτι είναι η χρονιά του Αλόγου, σύμφωνα με το Κινέζικο Ωροσκόπιο.
Η αλήθεια είναι πως η Δυτική ερμηνεία και χαρά για το οτι είναι "Η χρονιά του Αλόγου" δεν έχει καμία σχέση με την Κινέζικη ερμηνεία του αλόγου στο ωροσκόπιό τους, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει από το να χαζοχαιρόμαστε και να σκεφτόμαστε οτι φέτος είναι η χρονιά μας, και πως όλα μας τα ιππικά θέματα, θα πάνε καλά ή καλύτερα!
Εντάξει, λίγη αισιοδοξία την χρειαζόμαστε, οπότε, καλύτερα έτσι :)

Για μένα, η χρονιά του Αλόγου ξεκίνησε με το επιμορφωτικό σεμινάριο προπονητών που διοργανώνει μέσω της ΕΟΙ η FEI, η παγκόσμια ομοσπονδία ιππασίας.
Αν και έστελνα τα χαρτιά μου τα τελευταία 2-3 χρόνια, δεν περίμενα να με δεχτούν και έτσι ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν διάβασα ένα μεηλ, να με συγχαίρει για την επιλογή μου και να με ενημερώνει για τις υποχρεώσεις μου. Η δε χαρά μου, ακόμα μεγαλύτερη!
Χαρά, και αμέσως μετά, άγχος. Αν οι γνώσεις μου φτάνουν για να αντεπεξέλθω στο σεμινάριο αυτό. Και με ποιους θα είμαι μαζί? Γιατί αλλιώς είναι να μην ξέρεις κανέναν, και αλλιώς να έχεις έναν άνθρωπο να πεις μια κουβέντα.
Τελικά, τζάμπα η ανησυχία... Όχι μόνο γνώρισα επιτέλους τον Φιοράκη Νίκο από την Κω, που παραλίγο να πηγαίναμε μαζί έναν αγώνα πέρυσι, αλλά ξαναείδα μετά από πόσο καιρό την φίλη μου την Στεφανία Καραγιάννη, που ιππεύαμε μαζί στην Λάρισα! Και τον Κρίτωνα και τον Ασημάκη, και κάπου εκεί, τέλος με τους γνωστούς μου. Μέχρι να φύγω όμως, τους είχα μάθει όλους :)
Εντάξει, το FEI Coach level 1 που παρακολούθησα, δεν ξέρω για τα προηγούμενα, αλλά ήταν τέλειο. Πολύ καλά δομημένο, με σφιχτούς χρόνους, καλά παραδείγματα και χρόνο για εξάσκηση. Δεν το περίμενα οτι θα μάθαινα τόσο πολλά πράγματα, και πόσο χρήσιμα θα μου ήταν, τόσο κάτω όσο και πάνω στην σέλα. Σίγουρα άξιζε η εμπειρία.
Το σεμινάριο τελείωσε με στήσιμο και περπάτημα διαδρομής, από 1.10 μέχρι 1.20, με τα... πειραματόζωά μας να πηδάνε και μπαράζ! Όπως βλέπετε, χαμόγελα, όλοι μας !!!
Και το κερασάκι στην τούρτα, ήρθε την τελευταία μέρα, αφού είχε γίνει η απονομή των διπλωμάτων... Κάπου μεταξύ κρασιού και κουβέντας, είχα χάσει τον Νίκο. Πού είναι, ρε πού να'ναι, τελικά ήταν έξω και χάζευε το άλογο του κυρίου Κόρσολου, ένα λευκό Λιπιτσάνερ, που ιππευόταν. Όπως μου ομολόγησε, περίμενε στωικά μέσα στο κρύο γιατί ήταν υπέροχο θέαμα αυτό το άλογο αλλά και γιατί περίμενε να το καβαλήσει κι αυτός. 
Από δίπλα κι εγώ λοιπόν, έκατσα και χάζευα. Ούτε που νοιώθαμε το κρύο...
Κάποια στιγμή λοιπόν, ήρθε και η σειρά μου !!!

Άλλη αίσθηση, άλλο κάθισμα, άλλη εμπειρία, γενικά τα πάντα ήταν... ΑΛΛΟΥ !!! Μοναδική εμπειρία, και όχι μόνο συνεργάσιμο άλογο αλλά και έμπειρο. Όπου έκανα εγώ λάθος, ξεκίναγε αμέσως την δική μου λάθος εντολή, με αποτέλεσμα να μου πάρει λίγη ώρα να αναθεωρήσω το πώς βάζω τα πόδια μου στο σώμα του...



Και στις αρχές του 2ου μήνα της χρονιάς του αλόγου, είχαμε εξετάσεις για την ΑΙΑ. Δυστυχώς, ο Δημήτρης δεν έχει επανέλθει ακόμα πλήρως από το πέσιμο και έτσι έδωσε μόνο ο Νίκος. Λόγω καιρού, δεν πρόλαβε να προετοιμαστεί για τα εμπόδια, και έτσι έδωσε την θεωρία, την ιπποκομία και την επίπεδη. 
Και εδώ έγινε η μεγάλη έκπληξη. Η φοραδούλα μας, αν και πηγαίνει αρκετά καλύτερα, δεν είναι φυσικά ακόμα έτοιμη για ίππευση - και ακόμα κι αν ήταν, δεν θα την δουλεύαμε για λισάνς. 
Ο Γκέηζερ, καθότι γκαζιάρικο πλάσμα και ολίγον στραβό, είπαμε να μην δεινοπαθήσει ο μικρός πάνω του, ο δε Λαλάκης έχει από καιρό βγάλει εαυτόν από την ιδέα της επίπεδης. Έτσι, το φίδι από την τρύπα κλήθηκε να βγάλει ο Ριγκολέτος μας. 
Αντίθετα από την πρώτη του φορά στο ΟΚΙΜ, που πήγε με κίτρινες βούλες πάνω μιας και δεν καθάριζαν με τίποτα, πετσί και κόκκαλο αδυνατισμένος και έβγαλε την ψυχή στην Βίκυ για να κάνει μια σωστή είσοδο και αλτ, αυτή τη φορά, μας έκλεισε στόματα.

Ο Ρίγγο και το... χαρέμι του!

Ο Νίκος και ο Ριγγολέτο, με εξαίρεση τον Δημήτρη, είχαν ένα χαρέμι να τους ετοιμάζει για την λισάνς. Μαρίνα, Βίκυ, Ήβη, εγώ και η μαμά του Νίκου, όλες οι γυναίκες εκεί!

Ο φοβερός Νικόλας πέρασε με επιτυχία και αξιοπρέπεια όλες τις εξετάσεις, ιππεύοντας ένα μεγαλόσωμο άλογο, αντί για τα υπερκουρδισμένα πόνυ. Χωρίς μάρτιγκαλ, σάιντ ρέινς ή οτιδήποτε άλλο, που φορούσαν οι άλλοι.
Πραγματικά, τόσο δέσιμο και λουρί που έπεφτε, θα έλεγε κανείς πως δεν ήταν εξετάσεις λισάνς, αλλά η προθέρμανση για κανένα Γκραν Πρι του 1.50 !!! Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κρατάνε μερικά πράγματα απλά...

Άντε λοιπόν και σε λίγους μήνες με το καλό θα δώσει και ο Δημήτρης, αλλά και ο Νίκος τα εμπόδια !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου