Αυτή την εβδομάδα, έχουμε το προνόμιο και την χαρά της παραχώρησης μιας συνέντευξης από έναν εξαιρετικό ίππο του στάβλου, τον κύριο Last Minute. Ή απλά για τους φίλους, "Λαστ".
Μας υποδέχθηκε στους κήπους του, με χαλαρό βλέμμα και διάθεση. Θέμα συζήτησης, μέσα σ'όλα, και η υπερπήδηση εμποδίων.
ToMavrogato: Καλησπέρα! Ευχαριστούμε πολύ - και εκ μέρους των αναγνωστών, για τον χρόνο που θα μας διαθέσετε! Μιλήστε μας λίγο για εσάς, για να σας γνωρίσουν καλύτερα και οι αναγνώστες...
Last Minute: Για αρχή, να πω οτι πραγματικά χαίρομαι και εγώ που θα κάνουμε αυτή την κουβέντα, γιατί πιστεύω πως ο κόσμος πρέπει να καταλάβει λίγο το πώς σκέφτονται τα άλογα. Για παράδειγμα εμένα με έχουν παρεξηγήσει αρκετά, αλλά θα σας το αναλύσω πιο μετά. Λίγα λόγια για μένα? χμμμμ... τι να πω... Γενικά, σαν χαρακτήρας, μου αρέσουν τα εμπόδια, αλλά θέλω να τα προσεγγίζω με τον δικό μου τρόπο, ρυθμό και στυλ. Ξέρετε, είναι πολύ σημαντικό για κάθε εμποδιστή ίππο, να έχει στυλ στα εμπόδια. Τώρα, η επίπεδη, είναι ένα κομμάτι που αποκαλώ "απαραίτητο κακό". Προσωπικά, αν μπορούσα να την παρακάμψω εντελώς, θα το έκανα, αλλά δεν πάντα στο πέταλό μου κάτι τέτοιες αποφάσεις. Εντάξει, δεν είμαι δα και πρώτο νιάτο, αλλά πιστεύω κρατιέμαι αρκετά καλά και μπορώ ακόμα να κάνω το κομμάτι μου σε καμιά φοραδούλα.
TM: Όταν λέτε οτι είστε παρεξηγημένος, εννοείτε από τον κόσμο που κάνει μαζί σας μάθημα? Γιατί γενικά, έχετε μια φήμη οτι είστε βαρύς, οτι δεν μαζεύεστε εύκολα και οτι γενικά, ταλαιπωρείτε τους ιππείς σας.
LM: χμμμμμμμμμ κοιτάξτε να δείτε. Προσωπικά, δεν έχω κανέναν πρόβλημα με κανέναν που θα έρθει να με ιππεύσει. Είμαι επαγγελματίας, και ως τέτοιος ξέρω να φέρομαι, με την προϋπόθεση όμως οτι και ο άλλος θα ξέρει να φέρεται. Φυσικά και είμαι "βαρύς", αν ο άλλος δεν ξέρει να δώσει σωστά μια εντολή, δεν νοιώθω καμία υποχρέωση να πηγαίνω σαν τον χαζό γύρο γύρο μέχρι να αποφασίσει τι θέλει. Λέτε οτι δεν μαζεύομαι? Μα φυσικά και δεν μαζεύομαι! Αγαπητή μου, για να μαζευτώ θέλω προτίστως πόδι και δευτερευόντως χέρι, και λυπούμαι που το λέω, αλλά οι πιο πολλοί, περισσότερο μου τραβάνε το στόμα, παρά με παρακινούν με το πόδι τους. Το είπα και το ξαναλέω. Είμαι επαγγελματίας ίππος, με σοβαρό παρελθόν και εμπειρίες σε διαδρομές, αλλά έχω και εγώ απαίτηση από τους ιππείς μου. Αν με ταλαιπωρούν, τους ταλαιπωρώ.
TM: καλά, ας το αφήσουμε αυτό το θέμα, δεν χρειάζεται να εκνευρίζεστε, κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός οτι είστε ένας εξαίρετος ίππος. Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για το στυλ του εμποδιστή που αναφέρατε προηγουμένως?
LM: Βεβαίως! Όπως ανέφερα ήδη, κάθε σοβαρός εμποδιστής ίππος, οφείλει στον εαυτό του να έχει ένα ξεχωριστό στυλ. Τόσο για να ξεχωρίζει από τους άλλους, όσο και για να αναγκάζει τον ιππέα του να αναγνωρίζει την ανάγκη για ειδική ίππευση στα εμπόδια. Όχι σαν αυτές τις βλακείες τα άλογα-προσομοιωτές που το μόνο που κάνουν είναι να κουνάνε όποιον ανέβει πάνω τους. Το στυλ είναι το Α και Ω ενός εμποδιστή! Άλλα άλογα έχουν καλό μπασκούλ, άλλα πρέπει να σημαδεύεις ακριβώς στο κέντρο, υπάρχουν και κάτι θύματα που όπου τα πας, όπως τα πας, πηδάνε. Υπάρχει το στυλ "πλανζόν" που δυστυχώς δεν έχει πολύ απήχηση γιατί συνήθως συνοδεύεται με ρίψη βαλβίδας, το οποίο όμως εκτελεί εξαιρετικά ο συνάδελφος Rigoletto. Το δικό μου στυλ θα έλεγα οτι είναι το στατικό. Προσεγγίζω δηλαδή ένα εμπόδιο και το τελευταίο πάτημα πριν το ανασήκωμα, έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα που καταλήγει σε στάση. Για την ακρίβεια, στυλώνω τα μπροστινά, δημιουργώντας την αίσθηση στους ιππείς οτι θα αρνηθώ να πηδήξω. Αν ο αναβάτης μου το πιστέψει οτι κάνω άρνηση, αν φύγει από την σέλα και πέσει μπροστά, τότε δεν έχω κανένα λόγο να πηδήξω. Αν αυτός δεν πιστεύει σε εμένα, εγώ γιατί να πιστέψω σ'αυτόν? Αν όμως ο αναβάτης μου έχει σφίξει τα πόδια, και με παροτρύνει με σταθερή πίεση και σωστή στάση σώματος, τότε του αναγνωρίζω και εγώ την αποφασιστικότητα και προχωράω σε άλμα. Αυτή η τεχνική πιάνει εξαιρετικά μέχρι και στο 1μ που ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, όσες φορές έχουμε ανεβάσει παραπάνω τις βαλβίδες, είμαι υποχρεωμένος να αφήνω το στυλ μου, καθότι το 1.20 όπως θα γνωρίζετε, δεν μπορεί να περαστεί από στάση. Τέλος, ιδιαίτερη τεχνική θέλει το άλμα ενός όξερ.
TM: εννοείτε πως η στατική τεχνική σας μπορεί να εφαρμοσθεί και σε όξερ?
LM: Φυσικά! Απλά, στην προσέγγιση ενός όξερ το μυστικό είναι να έχεις καλό ρυθμό και φόρα, ώστε να μην δημιουργηθούν εγκαίρως αμφιβολίες στον αναβάτη. Περί το ένα καλπαστικό πριν το σήκωμα, αρχίζω να φρενάρω. Μπορώ να καυχηθώ μάλιστα οτι έχω αφήσει γραμμές φρεναρίσματος με τα πέταλά μου, που θα ζήλευαν και φρένα αυτοκινήτου. Και πάλι, αν ο ιππεάς μου παραμείνει σταθερός και ψύχραιμος, θα πηδήξω. Αν όμως τον νοιώσω να φεύγει από την σέλα, λυπάμαι, αλλά χάρες δεν κάνω. Είπαμε, επαγγελματίας.
TM: ναι ναι, το έχουμε πει αυτό. Και για πείτε μου, σε άσκηση με μετρημένα βήματα, πώς θα εφαρμόζατε την τεχνική σας?
LM: Κοιτάξτε. Το μυστικό είναι στην προσέγγιση. Να, χθες για παράδειγμα, είχα μια πολύ απλή άσκηση. Τρεις βαλβίδες με ένα καλπαστικό ανάμεσά τους, όπου η τρίτη εξελίχθηκε σε κάθετο. Εκεί, το όλο παιχνίδι το κερδίζεις από την εισαγωγή στην άσκηση. Δεν χρειάζεται να περιμένεις να φτάσεις στο κάθετο. Αν προσέξεις να μπεις λάθος στην πρώτη βαλβίδα, τότε όλα τα βήματα μέχρι και το εμπόδιο είναι ένα τεστάρισμα της ισορροπίας του αναβάτη σου. Φυσικά, το άλμα θα χρειαστεί να γίνει ψηλοκρεμαστό, γιατί δεν βγαίνει αλλιώς η απόσταση, και δεν θέλω να με περάσουν για χαζό, οτι δεν μπορώ να περάσω ένα καθετάκι επειδή βγαίνει κοντή ή μακρινή η απόσταση.
TM: πώς δηλαδή θα μπαίνατε λάθος σε μια άσκηση?
LM: Α αυτό, είναι πολύ εύκολο! Πας κανονικά, με ρυθμό και τα λοιπά, και μόλις φτάσεις στο ύψος της πρώτης βαλβίδας, κόβεις το καλπαστικό σου σαν να φρενάρεις, οπότε την περνάς είτε πιο κοντά είτε πιο μακριά απ'ότι είναι υπελογισμένο. Το μυστικό είναι να το εφαρμόζεις πάντα, είτε σε βάλουν από μακριά, είτε από κοντά. Εγγυημένη επιτυχία.
TM: Μάλιστα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας, και ελπίζουμε να σας δούμε σύντομα σε κάποια διαδρομή.
LM: Η ευχαρίστηση ήταν όλη δική μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου