Μετά από 2+ χρόνια που κάθομαι στην σέλα...

Είναι πόσος καιρός τώρα που προσπαθώ να μάθω ντρεσσάζ. Τα απλά και βασικά... πώς να κάθομαι σωστά, πώς να κινούμαι σωστά  κλπ... Για την ακρίβεια, δεν έχω μπει σε διαδικασία να πηδάω εμπόδια, από το 2009. Μπορεί περιστασιακά να έχω πηδήξει μερικές φορές κάποιο κάθετο, αλλά αυτές οι φορές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μία φορά όσο ίππευα στον ιππικό μου όμιλο, και δύο φορές με τον Rigo, όσο είμαι σ'αυτές τις εγκαταστάσεις. Ουάου... 3 φορές μέσα σε τρία χρόνια, είναι σοκαριστική εμπειρία.

Ή μάλλον, το σοκ σαν εμπειρία, το νοιώθεις όταν αρχίζεις να πλησιάζεις το εμπόδιο και αντιλαμβάνεσαι οτι είσαι πάλι στο σημείο 0, μετά από όσους αγώνες και αν έχεις τρέξει πριν από αυτή την τριετία. Δεν μπορώ να δω βήματα, δεν μπορώ να προβλέψω αντίδραση και δεν μπορώ να μην κάνω αυτή τη ρημάδα την καμπούρα! Και το χειρότερο, επειδή τα σκέφτομαι όλα μαζί ταυτόχρονα και δεν συγκεντρώνομαι, χάνω και την σωστή στάση που τόσο καιρό δούλευα στο φλατ...Το μόνο που προσπάθησα - ανεπιτυχώς - ήταν ένας συνδυασμός "κοντά σχετικά ηνία μπας και έχουμε επαφή, αλλά αρκετά μακριά ώστε να μην τον πειράζω στο στόμα αφού δεν είμαι σε θέση να κάνω κρατήματα για μέτρημα καλπαστικών". Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν πως όλες τις φορές πηδήξαμε επειδή ο Νέρο ήταν πολύ καλός και δεχόταν να με κουβαλάει. Ειλικρινά...

Θα μου πείτε τώρα - και με το δίκιο σας, αφού μαντάμ είναι τόσο καλός ο Νέρο, γιατί δεν πήδαγες τόσο καιρό μαζί του? Η απάντηση είναι οτι όσες φορές δοκίμαζα να τον βάλω να περάσει βαλβίδες και να μετράμε καλπαστικές αποστάσεις μεταξύ τους, ήταν τέτοια η αντίδρασή του (ναι, μου έκανε άρνηση σε βαλβίδα) και ο πανικός του (ανόρθωση για να μην πάμε σε 2 βαλβίδες... έλεος...) που σκεφτόμουν οτι μάλλον δεν ήμουν έτοιμη να δοκιμάσω να τον πάω σε εμπόδιο. Αν προσθέσει κανείς οτι ανα περιόδους κούτσαινε και οτι δεν ήθελα να κάνω τίποτα που να τον ζορίσει επιπλέον...

Αυτή τη φορά όμως ήταν τελείως διαφορετικά. Πιστεύω πως έχουμε δεθεί πολύ περισσότερο απ'ότι παλιά, και το γεγονός πως έχω πάρει απόφαση να ακολουθήσω συμβουλές φίλων και να χαλαρώσω τα ηνία και το σώμα μου - ψιλορισκάροντας ίσως μερικές φορές, με τον χαρακτήρα που έχει ο κοντός, μου έχει ανταποδώσει σε μονάδες εμπιστοσύνης  και συνεργασίας από μέρους του.

Όπως φαίνεται και στο βίντεο (που δεν ανεβαίνει με τίποτα προς το παρόν), έχω να διορθώσω πολλά λάθη. Όποιος έχει να μου προτείνει από πού να ξεκινήσω είναι απολύτως ευπρόσδεκτος! Σκέφτομαι αύριο να κάνω αυτή την άσκηση, αλλά να είμαι σε διαρκή στάση ισσοροπίας, ώστε να δυναμώσουν οι ραχιαίοι μου και να μην κάνω καμπούρα πάνω στο εμπόδιο, καθώς επίσης και για να βρω την σωστή επαφή με τα ηνία. Πιστεύω πως το γεγονός οτι πρόκειται για ένα τόσο χαμηλό εμπόδιο δεν θα είναι πρόβλημα στην προσέγγισή του σε ισσοροπία.

έχουμε και τις άτσαλες στιγμές μας, πώς να το κάνουμε δηλαδής...