Εδώ και αρκετό καιρό, έχω υποβάλλει τον εαυτό μου στο πείραμα του e-training. Πώς έχουμε πτυχία και εξετάσεις από απόσταση, μέσω ίντερνετ? Ε, γιατί να μην έχω και προπόνηση? Ανεβάζω βιντεάκια (όοοοοοοοοταν μου κάνει ο φίλος ο γιουτούμπης την τιμή) και φωτογραφίες, και εισπράττω σχόλια και οδηγίες για το πώς να λύσω προβλήματα και λάθη μου.
Αρχικά ήμουν δύσπιστη. ΠΟΛΥ δύσπιστη. Έλεγα, δεν ξέρουν το άλογο, δεν τον έχουν δει όταν τρώει φρίκες πώς φέρεται, δεν ξέρουν τι παίζει με το πόδι του, δεν ξέρουν σε τι χάλια είναι το ιπποδρόμιο κλπ κλπ κλπ. Και μετά, αποφάσισα οτι ξέρουν δεν ξέρουν αυτές τις λεπτομέρειες, όσοι μπαίνουν στον κόπο να μου εξηγήσουν 5 πράγματα, δεν μου λένε τι λάθος κάνει το άλογο ή τι πρόβλημα έχει το ιπποδρόμιο. Μου λένε μόνο ΤΙ ΛΑΘΗ ΚΑΝΩ ΕΓΩ. Και αυτό, όσο και αν έτσουζε εγωισμό, εγωπάθεια και ιδέα για τον εαυτό μου, είχε το μεγάλο πλεονέκτημα οτι μπορούσα να το διορθώσω!
Αν είναι μία φορά δύσκολο να ρίξεις την μύτη σου και να ζητήσεις βοήθεια, είναι 3 φορές πιο δύσκολο να δεχτείς την κριτική και άλλες τόσες να εφαρμόσεις αυτά που σου προτείνουν για να βελτιωθείς. Το είχα πάρει όμως απόφαση οτι δεν γινόταν να προχωρήσω αλλιώς.
Και έτσι, στύβοντας τις γνώσεις και τις πληροφορίες που πήρα από το Hippos Forum έστρωσα τον κώλο μου κάτω και δούλεψα το κάθισμά μου στην ιππική δεξιοτεχνία. Με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Θα ήταν πιο εντυπωσιακά αν τα συνόδευα με βαθμολογία από τεστ αγώνων, αλλά και μόνο που είδα διαφορά στο πώς κάθομαι, πώς φέρεται το άλογο και πώς κινούμαστε σαν ζευγάρι, με έπεισε για το δίκιο που είχα να εμπιστευτώ την προπόνησή μου σε φίλους όπως ο Μιχάλης και ο Χρήστος. Το αστείο είναι πως κανέναν από τους δύο δεν έχω συναντήσει ποτέ από κοντά...
Έτσι, τώρα που αποφάσισα να ασχοληθώ με τα εμπόδια (ξανά), δεν δίστασα να υποβάλλω τον εαυτό μου για... αξιολόγηση, άλλη μία φορά. Με ανταπόκριση άμεση τολμώ να πω.
Με ασκήσεις για να βελτιωθεί το κράτημα του ποδιού μου καθώς και στήριξης όλου του κορμού μου και ασκήσεις για να προσεγγίζει ο κοντός πιο σωστά το εμπόδιο που μου φάνηκαν πιο χρήσιμες και εξειδικευμένες στην περίπτωσή μου απ'ότι όλα τα βίντεο του youtube μαζί.
Ως τώρα έχω δοκιμάσει να τα εφαρμόσω στις τελευταίες 4 ιππεύσεις μου, με εμφανή αποτελέσματα - ξανά!
Το εμπόδιο είναι σταθερό, το ύψος είναι 50 εκατοστά για αρχή, οι καλπαστικές βαλβίδες έχουν στερεωθεί ως καβαλέττι και ο Νέρο πατάει κάπως πιο σίγουρα όταν προσεγγίζουμε το εμπόδιο. Τα πόδια μου παραμένουν σταθερά χωρίς να φεύγουν πίσω (καλά, ίσως μερικές φορές να μου φεύγουν ακόμα), τα χέρια μου δεν ανοίγουν σαν να είμαι καμιά στάμνα και όλα γενικά πήγαιναν καλά...
Δυστυχώς, ο Νέρο άρχισε να κουτσαίνει πάλι. Όχι πολύ, αλλά έχω μάθει οτι έστω και λίγο να "φυλάει" το πόδι του, καλά θα είναι να τον αφήνω να ξεκουράζεται. Ξέρω οτι δεν τον ζόριζα πολύ από την δεξιά πλευρά, και πολύ φοβάμαι πως την ευαισθησία στο πόδι του την επιδεινώνει το ιπποδρόμιο, το οποίο είναι ΧΑΛΙΑ.
Ο υπεύθυνος (ανευθυνοϋπεύθυνος μάλλον) για το σβάρνισμα δεν το έχει σβαρνίσει ποτέ. Το μόνο που γίνεται είναι να παίρνω φτυάρι και τσουγκράνα για να το σβαρνίζω με το χέρι, αλλά πείτε μου ειλικρινά, πόσες φορές μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο? Όχι πολλές... Αν δούλευα σε ιππικό όμιλο δεν θα είχα πρόβλημα να το έκανα και κάθε δεύτερη μέρα, αλλά εργάζομαι σε γραφείο και στους σταύλους πηγαίνω μετά από 8άωρο εργασίας, ήδη μισοκουρασμένη. Δεν έχω δα και τρελές αντοχές (πάααααααει γεράσαμε...) για να φτυαρίζω, να σβαρνίζω, να σελώνω και να ιππεύω μόνη μου.
Και πλέον είναι σε τέτοια χάλια ο στίβος που έχει βγάλει χαλίκι! Δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν ιππεύω τον κοντό 2-3 μέρες τώρα, μέχρι να στρώσει το ποδαράκι του και να δουλέψουμε πάλι λίγο επίπεδη, αλλά αν φταίει ο στίβος για τον τωρινό του πόνο, αυτό σημαίνει πως αν δεν τον φτιάξουν, δεν θα μπορέσω να ξαναπηδήξω μαζί του. Με τον Rigo ίσως, μιας και δεν έχει ευαισθησίες, αλλά όπως και να το κάνω... είναι ξενέρωμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου