Είχα φαγωθεί να τρέξω στην Ε του ντρεσσάζ αυτό το μήνα. Και τον προηγούμενο. Και δεν μου καθόταν, την μία γιατί το άλογο δεν ήταν έτοιμο, την άλλη γιατί εγώ μιζέριαζα κλπ κλπ κλπ... Και εν τέλη, πολύ αποφασιστικά, δήλωσα σε μένα και τον κοντό, ότι όχι, ΔΕΝ θα τρέξουμε σε αγώνα ντρεσσάζ. Δεν θα τρέξουμε μαζί σε κανέναν αγώνα μέχρι τον Σεπτέμβρη. Θα κάνουμε το κέφι και την πλάκα μας... Κάνει που κάνει ζέστη, άσε ρε παιδί μου αν βαριόμαστε και λίγο λάσκα το σκοινί, όχι να πρέπει κάθε μέρα εργασία και προπόνηση κλπ κλπ...
Και στα πλαίσια λοιπόν του "κάνουμε ο,τι μας αρέσει", έστησα ένα καβαλέτι χιαστί, με προοπτικές να το ανεβάσω σε χαμηλό κάθετο και μετέπειτα, σε εμπόδιο του μέτρου, κάθετο και όξερ. Και μόλις φτάσουμε να προσεγγίζουμε και να πηδάμε το 1μ. με ηρεμία και όχι με την άναρχη και αλλοπρόσαλλη προσέγγιση του κοντού *, θα αρχίσουμε τις ασκήσεις με διπλά ή/και με διαδρομή.
* Η προσέγγιση του κοντού: την πρώτη φορά που θα τον πάω στο εμπόδιο ΔΕΝ θα το δει. Θα το δει μόλις φτάσει μπροστά του, θα σταματήσει σχεδόν, θα το κοιτάξει και θα πηδήξει με τα 4 πόδια στον αέρα συγχρόνως, ωσάν κατσίκι. Δεν το βλέπει, γιατί ποτέ δεν κοιτάει πού πάει...
Την επόμενη φορά, και μόνο που θα στρίψει για να μπει στην ευθεία του εμποδίου, θα σηκώσει κεφάλι και θα επιτεθεί στο δόλιο εμπόδιο. Και ξανά τα ίδια... Αν τύχει δε και χτυπήσει την βαλβίδα με τα πίσω πόδια, δέστε ζώνες για την απογείωση...
Την νιοστή φορά όμως, θα πάει ήρεμος, συγκεντρωμένος και θα πηδήξει ήρεμα ήρεμα και με αξιοπρέπεια τους 40 πόντους...
Ποντάρουμε λοιπόν και σταυρώνουμε τα δάχτυλα γι'αυτό !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου