Από το Μηδέν...

Επειδή ο κάλος στον εγκέφαλο είναι ένα πράγμα που δύσκολα φεύγει, όπως επίσης και η βλακεία, χθες πήγα ξανά στους σταύλους στο ΚΕΙΠΠ. Μου είχε λείψει ο κοντός μου πολύ. Δεν πήγα να ιππεύσω, πήγα βόλτα, να δω τι κάνει, πώς είναι, να του δώσω να μασουλήσει τίποτα.

Περίμενα να μην φοράει πέταλα, ή να φοράει αλλά να είναι στα τελευταία τους, να είναι γεματούλης, ως συνήθως, αφού μόνο τρώει και δεν δουλεύει, ε και να θέλει χάδια. Δεν περίμενα ούτε να με θυμάται, ούτε να αντιδράσει κάπως.

 Μπαίνοντας στους σταύλους, με το που του είπα το συνθηματικό μας "κοντέεεεεεεεεεεεε?!?!" έσκασε μούρη και με τσέκαρε. Μου έκανε και κάτι σαν χλιμίντρισμα. Κατασυγκινήθηκα λέμε... πήγα, τον πήρα αγκαλιά, του έτριψα την μουσούδα - έφαγε και την φάπα του που πήγε να με δαγκώσει, του έξυσα την κεφάλα και τον έβγαλα έξω να τον καθαρίσω λίγο, να του κάνω χαδάκια και άλλα τέτοια σαχλά που κάνουμε εμείς τα κορίτσια. Του έδωσα και ένα σύκο, το οποίο καταβρόχθισε πανευτυχής.

Με το που τον βγάζω έξω, αρχίζω και νοιώθω λίγο αμήχανα... Δεν ήταν αυτό το άλογο που είχα αφήσει... Καλά, ο βλακοχαρακτήρας του ήταν ο ίδιος ακριβώς, αλλά το σώμα του είχε αλλάξει.

Είχε αδυνατίσει πολύ, φαινόντουσαν τα πλευρά του, φαινόταν η σπονδυλική του στήλη και η λεκάνη του! Ο λαιμός του είχε γίνει ένα στενόμακρο πράγμα και η ακρωμία του ξεχώριζε σαν ένα λοφάκι πάνω στο σωρό από τα κόκαλα του ώμου.

Πάγωσα. 

πατήστε πάνω στις φωτό για να δείτε καλύτερα...

Γυρίζω και βλέπω τον Μωχάμεντ, που με κοίταζε. "Τι έγινε εδώ" του λέω, "τι έπαθε ο Νέρο"?

Δεν έπαθε τίποτα μου λέει. Απλά είναι καλοκαίρι και δεν έτρωγε πολύ. Τον κοίταζα... 

"Βρε Μωχάμεντ, ο ΝΕΡΟ δεν τρώει πολύ"? Μιλάμε, ο Νέρο μπορεί να φάει 2 φορές το βάρος του από λαιμαργία...

Είπα να αλλάξω λίγο θέμα, μην φανεί οτι ακόμα δεν πάτησα το πόδι μου και γκρινιάζω. Μου είχε πει παλιότερα οτι η κοπέλα που κάνει εκεί τα μαθήματα, τον έβγαζε με συραγωγέα για να γυμνάζεται λίγο.

"Κάνει συραγωγέα καθόλου"? ρώτησα, και βλέποντας ταυτόχρονα οτι δεν υπήρχαν μύες πάνω στο ζώο. 

Με κοίταζε ο Μωχάμεντ. Όχι λέει, δεν κάνει συραγωγέα. Δεν κάνει δουλειά, μόνο ελεύθερος τα πρωινά, στο πάντοκ.

Δεν μου καθόταν καλά όλο αυτό. Το ζώο δεν δούλευε, οκ, αλλά όσο λίγη όρεξη και να είχε, ποτέ δεν ήταν έτσι.

Πάντως, θα πρέπει να έχει λεφτά τώρα η Ομοσπονδία, αφού βλέπω οτι φοράει καλά πέταλα! Αυτά τα είπα χαμογελαστά και καλοπροαίρετα, αφού το θέμα του πεταλώματος πάντα ήταν πρόβλημα.

Όοοοοοοχι, όχι, αποφασίζει να μου εξηγήσει. Βάλανε πέταλα σε όλα, όταν έφτασαν να πέφτουν από όλα τα άλογα τα πέταλα! Δεν έχουν λεφτά, γι'αυτό και δεν έχει φαγητό.

Και μου εξήγησε. Έχει τελειώσει ο καρπός και εδώ και πόσο καιρό, τα ταϊζει μόνο τσαΐρι. Και γι'αυτό δεν κάνει συραγωγέα τον Νέρο, να μην τον κουράζει τσάμπα. Γι'αυτό το ζώο είχε μείνει πετσί και κόκαλο.

Και φυσικά, σαν θύμα που είμαι, αποφάσισα να πάω να αγοράσω εγώ κανα σακί καρπό για τα άλογα, μέχρι να πάρει η Ομοσπονδία ή μέχρι να τελειώσει και να πάρω κι άλλο.

Και μόλις πάρει λίγο το πάνω του, θα αρχίσω πάλι από το μηδέν. Όπως την πρώτη φορά που ξεκίνησα να κάνω μαζί του κάτι. Πάλι συραγωγέα να δυναμώσει λίγο. Πάλι βάδην και τροτ για λίγη ώρα, να στρώσει η πλάτη του με το βάρος μου από πάνω. Αλλά αυτή τη φορά θα έχω να διαβάζω τις παλιότερες αναρτήσεις μου εδώ, να κάνω τις συγκρίσεις και να ξέρω περίπου τι να περιμένω. Τώρα τον ξέρω σαν χαρακτήρα, ξέρω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω και έχω να διαβάζω και βιβλία για να βελτιώνομαι.

Σκέφτομαι να πηγαίνω για ιππασία στον ΑΙΟΒΑ, μέχρι να στρώσει ο Νέρο κάπως, ώστε να έχω βρει την φόρμα μου όταν αρχίσω να τον ιππεύω και να δουλεύουμε μαζί όπως πριν από 1 χρόνο...


υγ. παρά την στεναχώρια και την γκρίνια μου, χάρηκα πολύ που ξανάδα αυτή την σκατόφατσα... και ο ίδιος μου έκανε αγάπες, αλλά μάλλον φταίει το σύκο για αυτό... ;)

Οι παλιές αγάπες δεν πάνε πάντα στον Παράδεισο... μερικές φορές, ξεμένουν λίγο παραδίπλα, μέχρι να το πάρουμε απόφαση οτι δεν είναι και τόσο... παλιές!