Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Καλοκαίρι 2011 : στην μαγική Ξ...

Αυτό το καλοκαίρι, βρέθηκα από την μιζέρια του "δεν ιππεύω", στην μαγεία μιας παρέας που γνωριζόμαστε χρόνια, αλλά όχι από κοντά, να μένουμε 7 άτομα και 5 άλογα μαζί. Και να μιλάμε μέχρι τελικής πτώσης για ιππασία, ιππική, οπλές, τόξα, βέλη, έφιππη τοξοβολία, ντρεσσάζ και ο,τι άλλο έπεφτε στο τραπέζι. Όπως για παράδειγμα, μουσικές του κόσμου, παράδοση, λαϊκές τέχνες, Game of Thrones. Και να τρώμε μετα μανίας μερέντα με βιτάμ για πρωινό, να πίνουμε αϊράνι αντί για νερό (μιλάμε για λίτρα όμως... στερέψανε και τα αποθέματα στα μαγαζιά!), και να μαγειρεύουν φανταστικά φαγητά οι άντρες της παρέας! Φυσικά, από το πρόγραμμα δεν έλλειπε η ιππασία.

Τις πρώτες μέρες ήμασταν τυπικότατοι. Κράνος, σέλα, ηνία --> βόλτα έξω!
Τις επόμενες μέρες όμως ακολουθήσαμε πιο άμεσες διαδικασίες: καπίστρι ή ηνία και χοπ στην πλάτη.
Μετά τόξων παρακαλώ... Αν και μόνο 3 είχαν ξαναπιάσει τόξο και εξασκήσει κάπως την τοξοβολία τους, μέχρι να φύγουμε από εκεί, είχαμε ρίξει όλοι άπειρα βέλη από τις πλάτες των αλόγων. Αρκετά από αυτές τις βολές ευθύνονται για το νέο σύστημα εξαερισμού του σταύλου...

Κάναμε και τις κοντρίτσες μας. Ποιος θα ρίξει σε μια ευθεία τις περισσότερες βολές. Ποιος θα ρίξει πιο εύστοχα σε τροτ ή σε καλπασμό. Ποιος θα ρίξει με το μεγάλο τόξο. Ποιος θα πάρει τα περισσότερα βέλη (από 10 έμειναν... 6 νομίζω). Ποιος θα ρίξει τον άλλον από το άλογο... και άλλα τέτοια ώριμα παιχνίδια ενηλίκων!

Το ωραιότερο για μένα πάντως, ήταν οτι γνώρισα 5 άλογα με 5 ξεκάθαρα διαφορετικές προσωπικότητες και εκφραστικά μουσούδια!

Η Μάγια, η λευκή ντόπια φοραδίτσα του χωραφιού, που αν και όλοι την ποθούσαν, τις πρώτες μέρες παρέμενε πιστή στον Κωσταντή της. Μετά, δεν άντεξε και υπέκυψε στο επίμονο φλερτ του Μούργου...
Η Μάγια

Ο Κωσταντής, ο άσπρος πλαγιοτροχαστής μας, που τέλος πάντων τα κάνει όλα και συμφέρει. Βαδίζει, πλαγιοβαδίζει, τροχάζει, πλαγιοτροχάζει και αν του δείξεις την ευθεία των βολών, μπαίνει αυτόματα σε ήρεμο καλπασμό...

Κωσταντής και Μούργος
δείτε από τα αυτιά τους την έχθρα που είχαν για την ωραία Μάγια...

Ο Μούργος, ο μαύρος στρουμπουλός ντόπιος κύριος, με την διπλή του χαίτη και την μεγάλη του αγάπη για χάδια, καθώς επίσης και το επίμονο τροτάκι - αν έτσι μπορεί να αποφύγει τον καλπασμό. Άπαξ όμως και καλπάσει, δεν τον πιάνει κανείς. Από την πρώτη μέρα έκανε τα γλυκά μάτια στην Μάγια και παρά τις πρώτες χυλόπιτες, επέμενε διακριτικά, ώσπου στο τέλος, κατάφερε τον σκοπό του και η αγέρωχη φοραδίτσα γλύκανε λίγο το βλέμμα της - έξαλλος ο Κωσταντής!
Ο Τσιτσίκος, ή αλλιώς, ο γκριζοπός ανδραβιδέος τραμπούκος. Τίποτα δεν γινόταν στο χωράφι αν δεν το είχε τσεκάρει και εγκρίνει ο Τσιτσίκος. Κανείς δεν έβοσκε ή δεν έτρεχε, ή δεν τσακωνόταν ή δεν τον χάιδευαν, αν δεν είχε ενημερωθεί ο Τσιτσίκος... Ερχόταν και απαιτούσε ποσοστά από χάδια και προσοχή από όλους - και επίσης, έκανε μακράν τις πιο αστείες γκριμάτσες!

Μαμάκης και Τσιτσίκος

Ο Μαμάκης, το Ολλανδικό τσιράκι του Τσιτσίκου. Όπου ο Τσιτσίκος, από κάτω η σκιά του και από δίπλα ένας τεράστιος καφετί όγκος, ο Μαμάκης. Ο οποίος σνόμπαρε απίστευτα τις διαστάσεις του χωραφιού και δεν τρόχαζε ή κάλπαζε πρόθυμα, γιατί καθάριζε με μερικά βήματα τις ευθείες... Ο απόλυτος ίππος - τρένο, ο περνάω και πατάω και ο θέλω-τα-πέλετς-μου-στον-σταύλο-μου-και-πουθενά-αλλού!

1 σχόλιο: