Γόβες vs. Πέταλα

Λόγω δουλειάς, από την Τετάρτη μέχρι τη Παρασκευή, φόραγα συνέχεια γόβες. Τακουνάκι κ'ετς... Είχαμε συνέδριο, είχαμε δείπνα, είχαμε ξεναγήσεις, είχαμε διαδρομές πάνω κάτω στα λιθόστρωτα της Πλάκας, ε όσο να'ναι, στραβοπάταγα... Με άμεση συνέπεια, την Παρασκευή το πρωί να έχω έναν τρελό πόνο στα πόδια μου, στους τένοντες που βρίσκονται στην εξωτερική πλευρά του καλαμιού μου (επιστημονική ονομασία ε?). Του τύπου, δεν μπορώ να περπατήσω.

Μέχρι το Σάββατο το πρωί, και αφού είχα απαρνηθεί τις μαλακογόβες μου για κάτι εσπαντρίγιες, ο πόνος είχε περιοριστεί μόνο όταν σηκωνόμουν στις μύτες των ποδιών μου ή όταν κατέβαζα τις φτέρνες μου. Σχετικά καλύτερα...

Σάββατο πρωί και αφού έριχνε καρέκλες, ξεκίνησα για τους σταύλους, να δω τον κοντό μου και να τον βγάλω για ίππευση, αφού έχει ακόμα πέταλα, αφού πρώτα σβαρνίζαμε. Άλλες μέρες δεν υπήρχε περίπτωση να ιππεύαμε, μιας και το ιπποδρόμιο γίνεται λίμνη, αλλά επειδή το είχαμε πατήσει καλά την προηγούμενη φορά, ήταν σε καλή κατάσταση μετά την μπόρα και απλώς το περάσαμε στα γρήγορα μια φορά με την παλέτα.

Ήταν μια φανταστική μέρα. Χαλαρή ίππευση, ο κοντός καλή συμπεριφορά, ΜΕ ΑΛΛΑ 3 άλογα στον στίβο παρακαλώ, ένα τέλεια σβαρνισμένο ιπποδρόμιο και καλή παρέα. Δοκιμάσαμε και μερικούς γύρους σε καλπασμό και ο Νέρο επέδειξε άψογο χαρακτήρα (μια φορά μόνο πήγε να κάνει την παπαριά του αλλά νταξ, το σώσαμε) και ως το τέλος της ίππευσης, δεν είχαμε ούτε δράματα, ούτε κουτσά πόδια.

Μόνο κουτσό αναβάτη... Διότι από ένα σημείο και μετά, τα πόδια μου με πέθαιναν στον πόνο και δεν ήξερα τι διατατική να πρωτοκάνω ή να μην κάνει για να σταματήσει ο πόνος. Ουσιαστικά λοιπόν, από ένα σημείο και μετά δεν ίππευα τον Νέρο, απλώς με κουβάλαγε με διακριτική ευγένεια. Να'ναι καλά το χρυσό μ'...

ΣΤΑ ΜΕΤΑ της ίππευσης... Και αφού όλοι (πλην εμού της κουτσής) είχαν πηδήξει πολύ καλά 3 εμπόδια, και τα άλογα είχαν χαλαρώσει επαρκώς, μπει στα μποξ και μασούλαγαν ευτυχή τον σανό τους, μας έπιασε μια κρίση οργάνωσης και φασίνας!

Καθαρίστηκαν τα ηνία όλων των αλόγων. Βρήκαμε σέλες για τα πόνυ. Καθαρίσαμε την σελαρία. Καθαρίσαμε το μποξ που βαφτίσαμε "σαλόνι" και φτιάξαμε χώρο να ακουμπάμε τσάντες, παπούτσια, καμιά κούπα καφέ κλπ.

Οργανωθήκαμε κοινώς και καθαρίσαμε. Και θέλαμε κι άλλο, αλλά ευτυχώς επικράτησε η αίσθηση της κοινής λογικής, οτι δηλαδή Σάββατο μεσημέρι έχουμε και δουλειές να κάνουμε και σπίτια να πάμε και τέλος πάντων, δεν θα φύγουν οι σταύλοι από την θέση τους, συνεχίζουμε τις δουλειές την επόμενη φορά.

Κοινό αίσθημα ικανοποίησης λοιπόν, οτι ιππεύουμε μαζί, και κάνουμε δουλειές μαζί, για όφελος δικό μας και των αλόγων.

Επόμενη συνάντηση και ίππευση λοιπόν, την Τετάρτη (καιρού και απεργιών επιτρέποντος...)