Σε έναν στάβλο μακριά από εδώ, ήταν ένα πόνυ. Όχι από αυτά τα πολύ κοντά και χοντρούλια, που κάνουν βόλτες μικρά παιδάκια. Αυτό το πόνυ είχε λεπτά ποδαράκια και ωραία σιλουέτα, άσπρο πεντακάθαρο τρίχωμα και ένα καμπυλωτό μουσούδι. Την έλεγαν Φλόσσυ.
Η Φλόσσυ ήταν πολύ περήφανη για το όμορφο προφίλ του κεφαλιού της, και κάθε φορά που την παίνευαν οτι έμοιαζε με αραβική ράτσα, γύριζε στο πλάι για να τους δείξει το καλό της προφίλ.
Η οικογένεια που είχε την Φλόσσυ ήταν ένα ζευγάρι με δύο δίδυμα κοριτσάκια. Την λάτρευαν όλοι μα περισσότερο τα κορίτσια, που πέρναγαν τις μέρες τους στις διακοπές πλέκοντας την ουρά της και την χαίτη της σε κοτσίδες, βουρτσίζοντας το ήδη πεντακάθαρο και γυαλιστερό της τρίχωμα, και πηγαίνοντας μικρούς περιπάτους στο δάσος.
Μερικά απογεύματα, τα κορίτσια έκαναν πικνικ στο δάσος και κάθονται και οι τρεις κάτω, η Φλόσσυ, η Μαίρη και η Άννα, και μοιράζονταν τα φρούτα και τα μπισκότα που είχαν στην τσάντα. Μετά, τα κορίτσια διάβαζαν το βιβλίο τους ή εβγαζαν φωτογραφίες και η Φλόσσυ έτρωγε χορταράκι.
Τον χειμώνα, εκτός από τα μαθήματα ιππασίας που έκαναν, πηγαίναν συχνά σε διαγωνισμούς. Η Φλόσσυ είχε εντυπωσιάσει τους κριτές πολλές φορές με το ωραίο της στήσιμο, το ανοιχτό και στρωτό της τροχαδάκι και την ανάλαφρη κίνηση που είχε στις ασκήσεις.
Χωρίς να θέλει να το παινευτεί, ήξερε πως στο σπίτι μέσα, οι περισσότερες φωτογραφίες έδειχναν αυτή, με τις δίδυμες ή με όλη την οικογένεια, και τις διάφορες ροζέτες που κέρδιζε κατα καιρούς.
Ήταν το στολίδι του σπιτιού και γι'αυτό ήταν πολύ περήφανη!
Ένα καλοκαίρι, έτσι όπως κάθονταν στο πικνίκ, τα κορίτσια έδωσαν στην Φλόσσυ να φάει λίγες φράουλες.
Τι γεύση που είχαν, τι γλύκα! Πάντα της άρεσαν οι ζαχαρίτσες και τα μπισκότα που της έδιναν οι μικρές, αλλά αυτό το φρούτο ήταν το κάτι άλλο!
Από εκείνη τη μέρα, η Φλόσσυ ζήταγε μόνο φράουλες. Τίποτα άλλο δεν κέρδιζε την προσοχή της και την καλή της διάθεση, όσο ένα μικρό κόκκινο φρούτο.
Το έλιωνε με την γλώσσα της στον ουρανίσκο της και άφηνε το ζουμί να πάει σε όλο της το στόμα... Αν ένοιωθε οτι θα της ξέφευγε λίγο, σκουπιζόταν στον τοίχο και μετά τον έγλυφε, για να σιγουρευτεί πως ούτε μια σταγόνα από τον χυμό της φράουλας δεν θα πήγαινε χαμένη.
Τα κορίτσια παρατήρησαν αυτή την αλλαγή και την προτίμηση, και θέλησαν να της κάνουν έκπληξη. Έτσι, μια μέρα, αφού την καθάρισαν καλά, της έδειξαν το καινούριο σετ για τις προπονήσεις. Ήταν υπέροχο! Ροζ φραουλί υπόσαγμα, και ροζ φραουλί γκέτες, και ροζ φραουλί επιδέσμους!
Η Φλόσσυ χλιμίντρισε από ενθουσιασμό, και αφού τα μύρισε λίγο, ρουθούνισε για να δείξει την ευχαρίστησή της.
Ήταν το πιο περήφανο πόνυ στο ιπποδρόμιο εκείνη την μέρα, φορώντας τα φραουλένια ρούχα της, και ονειρευόταν τις φράουλες που θα έτρωγε μετά το μάθημα.
Το φθινόπωρο είχε φτάσει, και τα κορίτσια με την Φλόσσυ ετοιμάζονταν για την πρώτη επίδειξη της χειμερινής περιόδου.
Ασκήσεις, ασκήσεις, ασκήσεις... Η Φλόσσυ τα ήξερε αυτά να τα κάνει τόσο καλά, που καμιά φορά σκεφτόταν με περηφάνια, πως και μόνη της να την άφηναν, ήξερε πού να πάει και τι να κάνει, απ'έξω! Ήξερε ακόμα και πώς να στηθεί σωστά, αλλά να φαίνεται το καλό της προφίλ, πού την έπαιρνε να κάνει κάποιο νάζι για χαριτωμενιά στους κριτές και τι δυσκόλευε τις μικρές, για να τις διευκολύνει.
Κρίμα που δεν επιτρέπονταν τα φραουλιά ρούχα σε αγώνες και επιδείξεις...
Η παραμονή της επίδειξης είχε φτάσει. Όλα της τα πράγματα είχαν καθαριστεί και γυαλιστεί επιμελώς, και τα κορίτσια της είχαν κάνει την δεύτερη έκπληξη. Την έπλυναν με ένα ειδικό σαμπουάν, με άρωμα φράουλας!
Η Φλόσσυ ήταν πανευτυχής. Έκατσε ήσυχη σε όλο το μπάνιο, ακόμα και όταν της έπλυναν το κεφάλι - πόσο δεν της άρεσε το νερό στα μάτια, και απολάμβανε την σαπουνάδα με άρωμα φράουλας.
Κάποια στιγμή, δοκίμασε και λίγο από τον αφρό, αλλά το μετάνιωσε αμέσως. Αυτό το άσπρο πράγμα μπορεί να μύριζε σαν φράουλα, αλλά ήταν πολύ πικρό.
Το βράδυ, μύριζε φράουλα και γυάλιζε ως και η πιο μικρή της τρίχα, ενώ οι οπλές της είχαν φροντιστεί και αυτές ιδιαιτέρως και ενυδατωμένες από το λαδάκι, έλαμπαν και αυτές. Η Φλόσσυ, λίγο πριν βυθιστεί σε φραουλένια όνειρα επιτυχίας, έδιωξε με την ουρά της μια μύγα.
Ξημέρωσε η μεγάλη μέρα! Τα κορίτσια είχαν ξυπνήσει από νωρίς, και η αγουροξυπνημένη Μαμά με έναν κεφάτο αλλά σίγουρα νυσταγμένο Μπαμπά, φόρτωσαν την Φλόσσυ στο φορτηγό και τα κορίτσια στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το μέρος των επιδείξεων.
Όταν έφτασαν και τακτοποιήθηκαν, η Μαμά πήρε τα κορίτσια να τα ντύσει και ο Μπαμπάς πήγε να πληρώσει για τις συμμετοχές.
Η Φλόσσυ έμεινε να μασουλάει λίγο χόρτο, διώχνοντας μύγες από πάνω της.
"Μα τι έπαθαν αυτές οι μύγες", αναρωτήθηκε. "Ποτέ πριν δεν με ενοχλούσαν, ιδιαίτερα τώρα που τελειώνει και το καλοκαίρι".
Μετά από λίγη ώρα, είδε πως τα διπλανά της άλογα, την κοίταζαν περίεργα. Δεν τους έδωσε φυσικά σημασία, γιατί ένα καλοαναθρεμμένο πόνυ δεν πιάνει κουβέντες με αγνώστους. Αλλά μετά από λίγο, σαν να τους άκουγε να γελάνε.
"Μα... γελάνε? Μαζί μου? Τι τους έκανα? Τι συμβαίνει" αναρωτήθηκε ανήσυχα η Φλόσσυ.
Εκνευρισμένη, έδιωξε πάλι κάποιες μύγες από πάνω της. Είχαν αρχίσει να γίνονται αφόρητες είναι η αλήθεια, και της προκαλούσαν φοβερή φαγούρα!
"Ψιτ δεσποινίς", ακούστηκε μια κοροϊδευτική φωνή κοντά της.
Γύρισε στεναχωρημένη το κεφάλι της και είδε ένα δεμένο κοκκινωπό πόνυ, καλογυαλισμένο και με σφιχτά δεμένη την χαίτη του.
"Γιατί μυρίζεις φράουλα?" την ρώτησε, γελώντας λίγο αλλά μάλλον όχι με κακή πρόθεση.
"Επειδή μ'αρέσουν πολύ οι φράουλες", απάντησε εκνευρισμένη η Φλόσσυ. "Και αν θες να ξέρεις, τα κορίτσια μου είναι πανέξυπνα και σκέφτηκαν να με κάνουν μπάνιο με σαμπουάν που μυρίζει φράουλα, για να με καλοπιάσουν για σήμερα! Ξέρεις, είμαι πολύ καλή στις επιδείξεις και πάντα τις πηγαίνω στις πρώτες θέσεις!".
Έξυσε λίγο με το πόδι της κάτω, εκνευρισμένη. Όχι με τον νέο της φίλο, αλλά με τις μύγες. Την κούραζαν πάρα πολύ και είχε τόσο πολύ φαγούρα...
"Χα, σιγά τις έξυπνες!" χαχάνισε το πόνυ.
"Δεν τις ξέρεις, γι'αυτό μιλάς έτσι" του απάντησε η Φλόσσυ, και σαν να θυμήθηκε τους τρόπους της, πρόσθεσε, "και δεν σου μιλάω άλλο, μιας και δεν σε ξέρω".
"Α να με συγχωρείτε μεγαλειότατη και ωραία μου δεσποσύνη. Ονομάζομαι Τσίπεντεηλ. Για τους φίλους, Τσίπης. Έχω και εγώ ξέρετε μερικές επιτυχίες στο παρελθόν μου, και αρκετές ροζέτες στον τοίχο μου. Και αν σας απηύθυνα τον λόγο, δεν το έκανα για να σας συγχύσω, αλλά επειδή σαν βλέπω που ταλαιπωρείστε τόση ώρα με τις μύγες"!
Όλο αυτό το είπε με σοβαρό ύφος, αλλά τα μάτια του κοίταζαν την Φλόσσυ με μια σκανδαλιάρικη και παιχνιδιάρικη διάθεση.
"Ναι, η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι έχουν πάθει. Συνήθως δεν με απασχολούν οι μύγες, ο στάβλος μας ξέρεις είναι πεντακάθαρος και εμένα με ξυστρίζουν δυό φορές την μέρα. Αλλά σήμερα, το κακό έχει παραγίνει, έχω τρελαθεί στην φαγούρα, και μερικές με τσιμπάνε και με πονάνε".
Ο Τσίπης ρουθούνισε έντονα, δείχνοντας με την μύτη του το σώμα της.
"Μα δεν καταλαβαίνεις? Όπως μυρίζεις εσύ την φράουλα και την μυρίζω και εγώ, έτσι την μυρίζουν και οι μύγες! Και μπορεί ένα τσίμπημα σε φράουλα να είναι πιο ωραίο απ'ότι ένα τσίμπημα σε μια καλοαναθρεμμένη φοράδα σαν κι εσένα, αλλά δεν παύεις να έχεις καλή γεύση γι'αυτές. Και απ'ότι βλέπω, δεν πρόκειται να φύγουν από πάνω σου, ούτε την ώρα της επίδειξης"!
Ακούγοντας αυτά, την έπιασε τρόμος την Φλόσσυ.
Θα έμπαινε στην επίδειξη με ένα σμάρι από μύγες πάνω και γύρω της! Θα γινόταν ο περίγελος των πόνυ, των κριτών και των άλλων παιδιών! Θα γελούσαν όλοι πίσω από την πλάτη της και θα την έλεγαν βρωμιάρα, παρά το λευκό της τρίχωμα, το ζωηρό της τρόχασμα και την ανάλαφρη κίνηση. Οι κριτές θα κοίταζαν περισσότερο όλες αυτές τις μύγες γύρω της παρά το καλό της προφίλ και τα κοντά αυτιά της που τόσο καλά ήξερε να κρατά ορθωμένα σε όλες τις ασκήσεις.
"Τι θα κάνω τώρα? Δεν μπορώ να εμφανιστώ έτσι, κάτι πρέπει να κάνω" χλιμίντρισε απελπισμένα.
"Καλά, μην σκας" της είπε ο Τσίπης, "θα σου λύσω το σκοινί σου - σιγά μην κάνεις έτσι, δεν θα κάνω έγκλημα! λοιπόν, όπως σου είπα, θα σου λύσω το σκοινί σου και πήγαινε να τριφτείς στο χορτάρι εκεί πέρα, για να φύγει η μυρωδιά από φράουλα από πάνω σου"!
Η Φλόσσυ έμεινε να κοιτάζει τον Τσίπη να της λύνει το σκοινί. Δεν έκανε να φύγει όμως. Δεν την είχαν μάθει να κάνει τέτοια κόλπα. Φυσικά και της άρεσε ένα καλό κύλισμα στο χόρτο όταν ήταν ελεύθερη στο λιβάδι, αλλά ανήμερα της επίδειξης, αυτό θα ήταν απαράδεκτο! Τόσο καθάρισμα, τόση περιποίηση θα πήγαιναν χαμένα, μπορεί να χάλαγαν και τα κοτσιδάκια της...
Ο Τσίπης την κοίταζε με περιέργεια.
"Άντε ντε, τράβα πριν γυρίσουν και σε ξαναδέσουν. Θες να σε βλέπουν όλοι και να γελάνε?", την ρώτησε.
Η Φλόσσυ ντρεπόταν να φύγει, αλλά μια μύγα που την τσίμπησε ψηλά στο πίσω πόδι, την έκανε να αποφασίσει. Ούτε καν τις ασκήσεις δεν θα μπορούσε να κάνει σωστά με τόσες μύγες!
Έφυγε τρέχοντας προς ένα άνοιγμα που είχε γρασίδι. Γονάτισε και κατάλαβε αμέσως πως δεν ήταν στεγνό, αντίθετα είχε κρατήσει αρκετή από την πρωινή υγρασία.
"Τόσο το καλύτερο" σκέφτηκε, "να ξεπλυθώ όσο γίνεται από την φράουλα"!
Μισή ώρα αργότερα, όταν ο Μπαμπάς γύρισε στην Φλόσσυ για να την σελώσει, έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
Το πεντακάθαρο λευκό πόνυ των κοριτσιών, είχε γίνει... πράσινο με καφέ βούλες. Κοίταξε το λυμένο της σκοινί, κοίταξε και τα τσιμπήματα από της μύγες, κοίταξε και το γεμάτο ενοχές και ντροπή για την εμφάνισή της μουσούδι της Φλόσσυ.
"Αχ καλή μου, δεν φταις εσύ", της είπε, καθώς έπιασε μια βούρτσα και άρχισε να την τρίβει. "Το είπα στα κορίτσια οτι δεν ήταν καλή η ιδέα τους, αλλά ήταν τόσο ενθουσιασμένα και σίγουρα οτι θα σου άρεσε, που δεν με άκουγαν. Καημενούλα μου, σε έπιασε φαγούρα και σε ενοχλούσαν οι μύγες ε? Δεν πειράζει, τουλάχιστον τώρα δεν ταλαιπωρείσαι. Μην στεναχωριέσαι, θα στα φτιάξω κάπως τα κοτσιδάκια σου".
Και μιλώντας της, της έτριβε από πάνω της το γρασίδι και την λάσπη. Πρέπει να ξέρετε οτι ο Μπαμπάς είχε μάθει όχι μόνο να καθαρίζει την Φλόσσυ, αλλά και να της πλέκει κοτσιδάκια, να την φορτώνει στο τρέηλερ, να της κάνει ενέσεις και να την πιάνει τα απογεύματα που είχε καλό καιρό και δεν ήθελε να μπει στον στάβλο. Όλες τις δύσκολες δουλειές δηλαδή!
Όταν ήρθαν τα κορίτσια με την Μαμά, η Φλόσσυ δεν ήταν άσπρη. Είχε αποχρώσεις του πράσινου, και οι καφέ βούλες είχαν αφήσει ένα υποκίτρινο χρώμα στο τρίχωμά της. Πριν πουν οτιδήποτε, τους είπε ο Μπαμπάς οτι μπορεί να μην ιππεύει, αλλά μερικές φορές να τον ακούνε κι αυτόν όταν τους μιλάει, και οτι άλλη φορά μπάνιο την Φλόσσυ θα την κάνουν μόνο με απλό σαπούνι και όχι με αρώματα και ανοησίες.
Όλη αυτή την ώρα, ο Τσίπης μασουλούσε δήθεν αδιάφορα το χόρτο του, αλλά έβλεπε την οικογένεια με την άκρη του ματιού του.
"Πφφφφ, σαχλοκόριτσα" σκεφτόταν μέσα του, "κάτι τέτοια κουτορνίθια παραλίγο να με σκοτώσουν, όταν με είχαν αφήσει ατάιστο δυο μέρες και μετά με μπούκωσαν με καλαμπόκι".
Η ώρα της επίδειξης είχε φτάσει και ήταν η σειρά της Μαίρης να δείξει πρώτα και μετά να ιππεύσει την Φλόσσυ.
Αν και το έκπληκτο βλέμμα των κριτών κόμπλαρε το ζευγάρι, είχαν κάνει πολλές ώρες εξάσκηση και έτσι τα πήγαν πολύ καλά και εκτέλεσαν όλες τις ασκήσεις ολόσωστα.
Η Φλόσσυ από συνήθεια, όταν στάθηκε, έδειξε την καλή της πόζα στους κριτές, ορθώνοντας τα αυτιά και ανασηκώνοντας λίγο την κίτρινοκαφέ πλέον, ουρά της.
Στο τέλος της επίδειξης, άκουσαν έκπληκτες, Φλόσσυ, Μαμά και κορίτσια, να φωνάζουν από τα μεγάφωνα τα ονόματα όσων είχαν πάρει θέση. Η Φλόσσυ με την Μαίρη, είχαν βγει έκτες!
Γυρίζοντας στην δέστρα της, με την μωβ ροζέτα κάτω από το αυτί της, η Φλόσσυ παραδέχτηκε στον εαυτό της πως της στοίχισε πολύ που δεν πήρε καλύτερη θέση, λόγω εμφάνισης, όπως είπαν οι κριτές. Από την άλλη βέβαια, χίλιες φορές αυτό, παρά να εμφανιζόταν με τις μύγες!
Τα κορίτσια, ήταν σε κατάσταση ευτυχίας. Τελικά, δεν ενθουσιάζονταν μόνο με τις πρώτες θέσεις...
Ο Τσίπης τις έβλεπε να ξυστρίζουν την Φλόσσυ, να της φέρνουν τον κουβά με το νερό - χύνοντας το μισό στην διαδρομή, να την παινεύουν, να της λύνουν τα κοτσιδάκια, να της φοράνε την κουβέρτα και να την περιποιούνται.
"Χμμμμ, ίσως δεν είναι και τόσο χαζά αυτά τα παιδιά" είπε. "Εντάξει, ένα λάθος έκαναν, αλλά δείχνουν να ενδιαφέρονται για εμάς".
Ο Τσίπης είχε συμμετάσχει σε άλλη κατηγορία και είχε βγει δεύτερος, χωρίς να κοπιάσει. Η Φλόσσυ έριξε μια ματιά όλο ενδιαφέρον στην μπλε του ροζέτα, και θέλησε να του χλιμιντρίσει για τα συγχαρητήρια, αλλά αυτός είχε ντραπεί και για να μην τον πάρει για ψωροπερήφανο, αποφάσισε να τριφτεί στον φράχτη με τον πιο άγαρμπο και άξεστο τρόπο. Όσο κι αν δεν το παραδεχόταν, του καλάρεσε που μια τόσο ωραία φοράδα σαν την Φλόσσυ τον κοίταζε με θαυμασμό, και ακόμα καλύτερα, που ακολουθώντας τις συμβουλές του (που δεν ήταν πάντα οι πιο σωστές, το γνώριζε), δεν δίστασε να κάνει τούμπες στο γρασίδι και την λάσπη.
Το βράδυ εκείνης της μέρας, βρήκε την Φλόσσυ στον στάβλο της, μπανιαρισμένη με απλό σαπούνι αυτή τη φορά, καθαρή, με την φραουλένια κουβέρτα της και τις φραουλολιχουδιές της, να κάθεται στο παχύ στρώμα από ροκανίδι και ενώ αποκοιμιζόταν, άκουγε τα κορίτσια που την χάιδευαν και την παίνευαν, για το πόσο καλή ήταν, πόσο όμορφη, που ακόμα και βρώμικη κατάφερε να κερδίσει τους κριτές, και τι έξυπνη που ήταν που έδιωξε τις μύγες με το γρασίδι και διάφορα άλλα και ωραία πράγματα που μπορούν να πουν δυο κοριτσάκια στην αγαπημένη τους φοράδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου