Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Magie NERE: risolto

Ο τίτλος μου μπορεί να είναι τραγικά λάθος ως γραμματική και σύνταξη - καθ'ότι δεν έχω ιδέα από ιταλικά, αλλά ήθελα να βάλω μέσα τη λέξη "μαύρος" [nero].
Αυτό που θα ήθελα λοιπόν να λέει ο τίτλος είναι οτι λύθηκαν τα *μαύρα* ξόρκια. Έτσι, για να το κάνω πιο μελοδραματικό ΚΑΙ για να βάλω κάτι μαύρο στην φράση. 

Στο επι τούτου τώρα.......
(ακολουθούν παραπομπές σε προηγούμενα ποστ με σχετικό περιεχόμενο: εγώ, ο Νέρο και ένα καβαλέτι)
Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013
Η μέρα που καβάλησα Νέρο, κάναμε ασκησούλες φλατ, περάσαμε ένα Χ 2-3 φορές και μετά μας το σήκωσε η Μαρίνα σε χαμηλό (να είναι 80 πόντοι?) καθετάκι και πηδήξαμε !!!
Και παλιότερα είχα δοκιμάσει να πηδήξω, αλλά καμία σχέση. Μόνο χαμηλά Χ και αυτά ήταν ένα δράμα πιστεύω, καθότι πήγαινα με πολύ μακριούς αναβολείς, ο Νέρο σνόμπαρε τα καβαλέτι και γενικά ήμασταν αστείο θέαμα... Δεν θα ξαναμιλήσω για όλες τις άλλες φορές που με διάφορους τρόπους τσάκιζε ψυχολογία και ηθικό το κατα τ'άλλα αξιαγάπητο αυτό αλογάκι - μασκώτ του στάβλου.

Αυτή τη φορά ήταν υπέροχα. Αν και για κάποιο λόγο τον ένοιωθα αρκετά πίσω μέχρι να μπούμε στην ευθεία του εμποδίου, και τις πρώτες φορές στο Χ τον ένοιωθα να πηγαίνει... επιτόπου, όταν ψήλωσε λίγο το εμπόδιο και του έβαλα πόδι, άνοιξε επιτέλους και αυτός κάπως το βήμα του και πήγε πολύ όμορφα!
Μου έκανε εντύπωση το πόσο περίμενε να τον κρατήσω στην ευθεία, και πώς έκανε "επίθεση" μόλις έβλεπε οτι αντί να τον κρατήσω, τον άνοιγα. Εμ βέβαια, έχουμε και στο επιθετικό στυλ, τι νομίζατε?
Εκεί που πάμε με το κεφάλι χαμηλά, όταν μπούμε στην ευθεία του εμποδίου, σηκώνουμε αυτιά, σηκώνουμε κεφάλι, και πάμε να πάρουμε την Πόλη! Με ψάρωσε την πρώτη φορά, λέω "ρε μπας και πάει να κάνει Νεριά πάλι?" αλλά είδα πως αν κατέβαζα λίγο τα χέρια μου και το κεφάλι του, έκοβε πολύ, και είπα να προσπαθήσω να τον ακολουθήσω απλώς - με την προϋπόθεση οτι δεν θα έκανε μαλακία.



Τελικά, δεν έκανε μαλακία. Ήταν υπέροχος - αν και στο βιντεάκι σάλταρε από λίγο πιο μακριά και με κουβάλησε σαν σακί πατάτες, όλες τις προηγούμενες φορές ήταν απολύτως υπέροχος και σωστός. 
Κατέβηκα με ένα χαμόγελο από το ένα αυτί ως το άλλο. Έβλεπα αστράκια, καρδούλες, πεταλουδίτσες, ουράνια τόξα, αρκουδάκια αγάπης και άλλα τέτοια...

Αφού έγινε ΚΑΙ αυτό, πιστεύω πως και το τελευταίο πράγμα που με "στοίχειωνε", η φοβία μου δηλαδή με τον κοντό, έχει περάσει. Από εδώ και πέρα, νοιώθω οτι έχω περάσει στο επόμενο προσωπικό μου στάδιο, αυτό που μου είναι εξ ίσου ευχάριστη η ίππευση με οποιοδήποτε άλογο στον στάβλο. Κάτι σαν ένα pre-level νιρβάνας!

Αυτό κάποια μέρα θα μπει σε κορνίζα!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου