Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Jane Austen: Χορός και νέες γνωριμίες

Χορός
Την περασμένη Παρασκευή (18/11/13) πραγματοποιήθηκε στην κεντρική σάλα του ιπποδρομίου μας, Χορός.
Περιμένοντας τον καβαλιέρο μου...

Χωρισμένοι σε ζεύγη, και έχοντας την τύχη να έχω για καβαλιέρο τον εξαίρετο Κόμη του Λαστ, χορέψαμε κάτι σε Φουρλάνα ίσως . Τα άλλα ζευγάρια στην σάλα ήταν ο κύριος Δημήτρης με τον Δούκα του Νέρο, η νεαρή Ήβη με τον ιπποκόμη Ριγγολέτο και οι αξιαγάπητες δεσποινίδες Μαρίνα και Ladybird.
Εμάς μας συνόδεψε το ζευγάρι Δημήτρη/Νέρο, ενώ η Ήβη και ο Ριγγολέτο έκαναν ομάδα με το ζευγάρι Μαρίνα Ladybird.
Αν και η χορογραφία μας..... ενθουσίασε (τίποτα το ιδιαίτερο, σε τροτ πρώτα και μετά σε καλπασμό, με αντίθετη ίππευση, μέχρι το κέντρο της μικρής πλευράς, όπου συναντιόμαστε και καλπάζουμε παράλληλα και κρατώντας χέρι-χέρι, μέχρι την απέναντι μικρή πλευρά), οι καβαλιέροι μας δεν φάνηκε να εκτιμούν τις προσπάθειές μας. 
Ο Νέρο την μια κώλωνε, την άλλη γκάζωνε, ο Λαστ την μια έπεφτε πάνω στον Νέρο, την άλλη τραβιόταν μακριά του. 
Τέλος πάντων, καλά περάσαμε, γελάσαμε πολύ και στο τέλος κάτι καταφέραμε! Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη Παρασκευή - αναμένεται λοιπόν σε λίγες μέρες το δεύτερο μέρος του χορού μας!

Νέες γνωριμίες
Την Κυριακή, γινόταν ο χαμός. Κυριολεκτικά. Ο χαμός από πιτσιρίκια και φασαρία, έκανα ένα κεφάλι καζάνι με το που πάτησα πόδι στον στίβο. Είδα και την Μαρίνα με το βλέμμα "φέρτε μου ο,τι ντεπόν έχετε" και δεν είπα κουβέντα... Μέχρι να πάω να φορέσω μπότες, κράνος και λοιπά, ακούω ένα χλιμίντρισμα να έρχεται από τον δρόμο. 
Είχαν φτάσει!
Η Μαίρη από τον Ίφιτο, έχοντας ξεκινήσει ξημερώματα, είχε φτάσει Αθήνα κατά τις 12.30 έχοντας μαζί της τον -όχι και τόσο γίγαντα τελικά - Geyzer. Τον οποίο και μας παραχώρησε προς φιλοξενία και ίππευση, με την υπόσχεση οτι θα έρχεται συχνά και η ίδια να τον βλέπει, να τον ιππεύει και να τον τρέχει. 
Εντάξει, το "συχνά" είναι σχετικό σαν έννοια. Ας πούμε οτι θα ανεβαίνει συχνότερα Αθήνα απ'ότι παλιά. Και πάλι, καλά είναι :)


Ο κύριος Geyzer, φάνηκε από την αρχή τι εξαίρετους τρόπους είχε - καθώς και όλα τα άλογα που έχουν περάσει λίγο καιρό στον Ιππικό Όμιλο Ίφιτος. Ούτε τσαλίμια, ούτε υστερίες. Τον καβάλησε και η Μαίρη για λίγο, να του δείξει τον στίβο. Εξαίρετος! Τον καβάλησα λίγο κι εγώ, και ήταν φανταστικός! Μαζευόταν, απλωνόταν, άνοιγε βήμα, έκοβε βήμα, τέλειος! Εδραίο δεν πρόλαβα να κάτσω γιατί τέλος πάντων, από ταξίδι ήταν, να ξεμουδιάσει και να δει τον χώρο θέλαμε, όχι να τον λιώσουμε.

Μετρήστε χαμόγελα...

Τις επόμενες μέρες απ'όσο τον είδα, ήταν πολύ καλός με τα μαθήματα, αν και ολίγον τι γκαζιάρης ίσως μέχρι να κατεβάσει το κεφαλάκι του. Κουκλάκος, λίγο να πάρει μερικά κιλάκια και θα μοιάζει σαν ξαδελφάκι του Νέρο!




Χθες πάλι, μετά από πολύ καιρό καβάλησα την κυρα-φοράδα. Για αρχή να πω οτι στο σέλωμα πήγε να μου κάνει και καλά οτι δαγκώνει και παρεξηγηθήκαμε. Γιατί πήγε να δαγκώσει, πήγα να της σκάσω και εγώ φάπα, έκανε αυτή τα δήθεν της οτι τραβιέται να κλωτσήσει, της κόλλησα και εγώ δίπλα, και τέλος πάντων, σελώθηκε, αλλά μου έκανε μούτρα. Σιγά. Ξύδι.
Μέσα στον στίβο, την καβάλησα χωρίς σπιρούνια και στο βάδην φαινόταν να ακούει μια χαρά το πόδι μου. Όταν της ζήτησα τροχαδάκι, έκανε αυτά τα δήθεν πάλι σπαστικά της, οτι και καλά κάτι μας την σπάει, αυτιά πίσω, επιτόπου ΑΝΑΠΟΔΟΣ καλπασμός και τέτοια.
-Κυρία μου, της λέω, τέτοια θες? Τέτοια θα'χεις! και της έριξα ελαφριά 1-2 στον πισινό με το κλαδί, ίσα να αρχίζει να καλπάζει.
Και κάλπαζε το χαζό με κόντρα πόδι για μισό γύρο, όπου την έκοψα, την έριξα σε τροχάδην και από εκεί και πέρα, όλα καλά, υπέροχα και φανταστικά.
Και μπροστά πήγαινε, και μαζευόταν, και τα πάντα. Εντάξει, στις στροφές και τις καμπύλες ήταν λίγο σαν αγγουράκι, αλλά τίποτα το δραματικό. Είχα εντυπωσιαστεί από το γεγονός οτι αντίθετα με άλλες φορές, άκουγε τόσο καλά το πόδι, στην φάση του μαζέματος.
Τι να πω, θα 'χε κέφια...

Στα τελειώματα, της έδωσα μια ζαχαρίτσα που ήταν τόσο καλό κορίτσι και όσο την ξεσέλωνα και της βούρτσιζα την πλάτη, δεν έκανε τα σαχλά της. Μόνο όταν της έτριψα την κοιλιά κάπου που την γαργάλαγε, αλλά εντάξει, τι να γίνει, όλοι έχουμε τα μην-ακουμπάς-εκεί σημεία μας...

Οπότε μένει τώρα να περιμένω την Παρασκευή :)
Τι καλά, μετά από τόσο καιρό που δεν μπορούσα να ιππεύσω, να βρίσκομαι πάλι πάνω στην σέλα !!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου