Όλα τα 'χε η Μαριωρή...

ο φερετζές της έλειπε!

Γνωστό το γνωμικό και νομίζω πως ταιριάζει τέλεια στη σημερινή ανάρτηση - και εξηγώ:

Πέρυσι ήμουν ΠΟΛΥ στριμωγμένη οικονομικά, για διάφορους λόγους. Μαζί με εμένα, και οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες φυσικά, αλλά αυτό δεν με περιόριζε λιγότερο. Κάποια στιγμή το καλοκαίρι, σαν να πήραν μια μικρή ανάσα τα οικονομικά μου. 

Και σε συνδυασμό με μια ιδέα που συζητιόταν αρκετά, έκλεισα εισιτήρια για Παρίσι (μιας και τον Αύγουστο, αν έκλεινες για Δεκέμβρη σε εκτός Χριστουγέννων μέρες, ήταν πολύ φτηνά) για 4 μέρες, Παρασκευή με Δευτέρα.

Πάντα ήμουν της γνώμης οτι το να παρακολουθώ αγώνες ιππασίας υψηλού επιπέδου και κατα προτίμηση, όχι μόνο από Ελλάδα, με βοηθάει και μου ανοίγει το μυαλό, με κάνει να παρατηρώ λεπτομέρειες που ναι μεν δεν με αφορούν, αλλά έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πώς ιππεύουν οι επαγγελματίες, συν του οτι είναι εκπληκτικό θέαμα από μόνο του!

Έτσι λοιπόν, έκλεισα εισιτήρια για να παρακολουθήσω το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε (7-8/12/13) το Gucci Paris Masters Grand Slam Indoors. 

Δεν θα γράψω λεπτομέρειες, γιατί αν ξεκινήσω, δεν ξέρω πού και πότε θα τελειώσω. Θα πω μόνο τα εξής:

Την Παρασκευή, δυο εξαιρετικοί κύριοι μας λυπήθηκαν, δυο κοριτσάκια να ξεροσταλιάζαμε στο κολλέκτινγκ, κοιτώντας σαν ξερολούκουμα τα άλογα και τον χώρο γύρω, και μας παραχώρησαν δωρεάν τα εισιτήρια τους και παρακολουθήσαμε τον τελικό του Longines Speed Challenge !!!

Συγκλονιστική η εμπιστοσύνη μεταξύ αναβατών και αλόγων, όταν σε τέτοια ύψη βλέπαμε κοφτές ανάποδες στροφές, άνοιγμα καλπασμού και ανασήκωμα είτε από μακριά, είτε από κοντά, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό από άλογα ή αναβάτες! 

Το Σάββατο, στον αγώνα με τα κοστούμια, την παράσταση έκλεψε ένας εξαιρετικός αναβάτης,  ο Thierry Rozier ντυμένος Freddy Mercury στο "I want to break free", με την Ηλέκτρα Νιάρχου να είναι το ζευγάρι του.

Ναι, έκανε άπταιστη με τακούνια, ζαρτιέρες, ψεύτικο στήθος ΚΑΙ χαιρετώντας τον κόσμο πηδώντας τα όξερ. Υπέροχος!

Τα-τααααα !!!

Ένας πειρατής και ένας ιππότης, συζητάνε έναν Φρέντυ Μέρκιουρι...

Το επόμενο αγώνισμα ήταν η Μάχη των Φύλων. 

Γυναικεία ομάδα vs Αντρική ομάδα.

Οι γυναίκες ίππευσαν πολύ προσεκτικά και γρηγορότερα από τους άντρες, κατακτώντας έτσι την νίκη - και με έναν αποκλεισμό παρακαλώ, μιας και μια αμαζόνα έπεσε μαζί με το άλογό της μέσα σε όξερ, ευτυχώς χωρίς να χτυπήσουν. 

Την πρώτη θέση όμως στο ατομικό, το πήρε άντρας. Άντε καλά, του χαριστήκαμε. 

Προσωπικά, από γυναίκες - αν και ΦΥΣΙΚΑ ήταν όλες εξαιρετικές, μου άρεσαν περισσότεροι η Πορτογαλέζα Luciana Diniz (τέταρτη από αριστερά), η Jessica Springsteen και η Αμερικάνα Reed Kessler (τρίτη από αριστερά). Όλες ήταν εξαιρετικές, απλά με αυτές τις τρεις, χάζευα... Για να μην αναφέρω φυσικά και την νούμερο ένα, Edwina Tops-Alexander (τρίτη από δεξιά), η οποία κοντραριζόταν στα ίσια με τους άντρες σε όλα τα αγωνίσματα - σε αναμμένα κάρβουνα κάθονταν οι πρώτοι όσο έτρεχε η Εντουίνα...

Την Κυριακή νοιώσαμε δέος κοιτάζοντας το ύψος (και φάρδος παρακαλώ) των εμποδίων στο Grand Prix 5*, όπου ξεχώρισε το πανέμορφο άλογο του Σκώτου Scott Brash, η Ursula XII, που παρά την δεύτερη θέση του, πιστεύω ήταν το πρόσωπο της διοργάνωσης, μιας και όλες του οι εμφανίσεις ήταν εξαιρετικές και πολύ αποφασιστικές για την πρωτιά. Παρά τις νίκες τους τις άλλες μέρες όμως, νικητής την Κυριακή βγήκε ο Γάλλος Kevin Staut, με την Silvana ενώ τρίτος ο Ολλανδός (με το όνομα γλωσσοδέτη) Gerco Schroder με τον εκπληκτικό London (ναι ναι, το φανταστικό άλογο των Ολυμπιακών Αγώνων 2012).

Με το τέλος των αγώνων υπερπήδησης, μείναμε για να χαζέψουμε λίγο, μιας και είχε επίδειξη indoors polo, με ζευγάρια παικτών, Αγγλία - Γαλλία. Παρά την παράδοση των Άγγλων, το ματς του έληξε υπέρ των Γάλλων, αν και για να είμαι ειλικρινής, οι Άγγλοι έπαιζαν με στυλ, οι Γάλλοι τα μισά τα έβαλαν στην τύχη και όπως να'ναι. 

Στα αναμνηστικά και "τρόπαια" του Σαββατοκύριακου, βάζω τις φωτογραφίες με τους αναβάτες. Ντρεπόμασταν για να είμαι ειλικρινής, να τους ζητήσουμε να φωτογραφηθούμε, αλλά σκέφτηκα το εξής.

Είναι η πρώτη και πολύ πιθανόν η τελευταία φορά που βρίσκομαι ΤΟΣΟ κοντά σε ΤΕΤΟΙΑ ονόματα, αν δεν το κάνω τώρα, θα μετανιώνω για πάντα. Και έτσι, το τόλμησα και πολύ χάρηκα που μαζί με ένα κορδόνι για πάσο, που γράφει Gucci, το οποίο διεκδίκησα εις την άπταιστην γαλλικήν* (στα αγγλικά δεν με καταλάβαιναν τι ήθελα) από έναν ευγενέστατο - τζέντλεμαν κύριο της FEI, στα αναμνηστικά μου είναι η φωτογραφία με τον χρυσό Ολυμπιονίκη του 2004 (Rodrigo Pessoa), τον αργυρό Ολυμπιονίκη του 2012 (Gerco Schroder) και τον νικητή του Gucci Masters Grand Prix 2013 (Kevin Staut).

 *έλα μην ακούω γέλια...

Καθότι είμαι λίγο της απληστίας, θα ήθελα και μια φωτογραφία με τον φανταστικό (και μικρό σε ηλικία) Scott Brash, αλλά δεν τον είδα κάπου. Δεν πειράζει. Είμαι υπερ-χαρούμενη με όσα είδα σε 3 μέρες !

Είδα όμως από κοντά Άλβαρο και Αθηνούλα. Όσο να'ναι, κι αυτή είναι δύσκολο θέαμα να το πετύχεις από κοντά, χαχαχαχα.

Θα ήθελα να πω "και του χρόνου" ή "και στον επόμενο", αλλά όπως είπα στην αρχή, όλα τα 'χε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε. Δεν είμαι για άλλα τέτοια "ανοίγματα" πλέον, οπότε θα μείνω με τις υπέροχες αναμνήσεις, να τις φέρνω ξανά και ξανά στο μυαλό μου και να περπατάω νοερά όλους τους δρόμους που περπατήσαμε, όλα τα μαγαζιά που κάτσαμε να φάμε, τα κρασιά που ήπιαμε και τις διαδρομές που είδαμε...

Ήταν φανταστικά !!!

Φυσικά, κάναμε και την ΙΠΠΑΣΙΑ μας !!!
Και όπως διαπιστώσαμε, ΠΑΝΤΟΥ υπάρχει ένας Νέρο...