Ο αγαπημένος γίγαντας των πιτσιρικιών, ο "στρατηγός" Πέντυ, κοιμήθηκε χθες με ένεση ευθανασίας. Όχι από κολικό, αλλά δεν γνωρίζω από τι αρρώστησε.
Το μόνο παρήγορο σε αυτόν τον θάνατο, είναι πως δεν πρόλαβε το άλογο να γηροκομηθεί, να πάει δηλαδή σε άλλο μέρος.
Σαν σκέψη υπήρχε αρκετό καιρό, να βρούμε κάπου να τον στείλουμε, με λιβάδι, που απλώς να βόσκει όλη μέρα, να βγει σε σύνταξη δηλαδή. Αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε κάτι και έτσι έμενε στον στάβλο.
Δεν πέρναγε κι άσχημα βέβαια... Όλη μέρα βόσκαγε στο ιπποδρόμιο με το γρασίδι, στον στάβλο ήταν με τους φίλους του έναν γύρω, στην βοσκή του έκαναν παρέα ο Γκέηζερ κι ο Λαστ, τα πιτσιρίκια τον έψαχναν για να του δώσουν λιχουδιές και χάδια.
Γι'αυτό είναι (τουλάχιστον για εμένα) παρήγορο, να ξέρω πως πέθανε σε μέρος που ένοιωθε δικό του, με ανθρώπους που ήξερε και εμπιστευόταν γύρο του, και με τους φίλους του κοντά.
Αλλά το κενό που μας αφήνει ο κάθε φίλος που πεθαίνει, μεγαλώνει και αφήνει ένα μούδιασμα, σαν νοβοκαΐνη στον οδοντίατρο.
Θα μας λείψεις στρατηγέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου