Μια πασχαλίτσα στην Α3...

Και ξημέρωσε το πρωί της Κυριακής που η φοβερή ομάδα, μαζεύτηκε για να συνοδέψει την φοράδα στον αγώνα της.

Μαρίνα, Νατάσα, εγώ και φυσικά, ο Θάνος. Φορτώσαμε την πριγκίπισσα στο φορτηγό, αφού πρώτα μας κέρασε όλους ένα εγκεφαλικό... Το Σάββατο, επί 2 ώρες προσπαθούσαμε να αλλάξουμε ένα κιτρινομπέζ άλογο σε ασπρογκρί. Μα με τίποτα... Τι σαμπουάν δοκιμάσαμε ειδικά για λεύκανση, τι σαπούνι για πιάτα, τι σόδα με λεμόνι, τίποτα. Στο τέλος, το μόνο που καταφέραμε, ήταν να έχουμε ένα υποκίτρινο άλογο. Έστω... κάναμε τον σταυρό μας, σταυρώσαμε και δάχτυλα και φύγαμε.

Κυριακή πρωί λοιπόν, της βγάζουμε την κουβέρτα και τι βλέπουμε? Ένα κιτρινοκαφέ άλογο. Ωραιότατα... άντε να την καθαρίσεις. Με τίποτα...

Ε, την φορτώσαμε ως είχε, και ξεκινήσαμε για τον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης. 

Κανονικά, το σόου το άνοιγε η φοράδα με εμένα, αλλά μπήκαν ως last entry άλλες 3 κοπέλες, και έτσι είχαμε λίιιιιιιιιιιιιιιγο χρόνο ακόμα να ετοιμαστούμε. 

Η ομάδα ήταν φοβερή, βοήθεια και συνεργασία για τα πάντα, καλή διάθεση και πολύ καλή ενέργεια!

Προσωπικά ομολογώ πως πάντα με ψάρωναν τα άλογα των άλλων στο ντρεσσάζ. Τεράστια, ανάλαφρα κτήνη. Και εγώ, πάνω στο δόλιο το φοραδάκι, που σαν να κορδωνόταν κάτι στιγμές... 

Φτάνει λοιπόν η στιγμή και φωνάζουν το όνομά μας. Μπαίνουμε, χαιρετάμε κριτές, χτυπάει καμπανάκι, και μπαίνουμε στον στίβο.

Όταν τελείωσε το τεστ, δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευχαριστημένη από την φοράδα. Με εξαίρεση το πρώτο μας αλτ που ήταν λίγο χάλι, η κυρία ήταν απόλυτα συνεργάσιμη, συγκεντρωμένη και σωστή.

Εντάξει, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του χαρτιού, θα πρεπε να πήγαινε λίγο πιο ζωηρά, αλλά με εξαίρεση αυτό, εκτέλεσε όλες τις ασκήσεις ολόσωστα!

Όπως είπα και στην Μαρίνα όταν κατέβηκα, και τελευταία να έβγαινα μετά από τέτοια ίππευση, δεν θα με πείραζε καθόλου. Γιατί επιτέλους, μία φορά κατάφερα και απέδωσα στο τεστ την προσπάθεια της προπόνησης. 

Η βαθμολογία που πήραμε, ήταν πραγματικά καλή. Με 63,01 βγήκαμε 8ες στην Γενική κατάταξη και 7ες στην Seniors, με διαφορά 0,07 από τον 6ο και μια θέση στην βράβευση. 

Εντυπωσιάστηκα. Δεν περίμενα οτι θα τα πηγαίναμε τόσο καλά :)

Η μεγάλη αδικία όμως, έγινε στην συνέχεια... 

Η φοράδα έτρεχε 12η - δηλαδή 16η και είχε αρχίσει να κουράζεται... ή να χαζεύει... τέλος πάντων, μια φορά, ενώ στο ζέσταμα ήταν μια χαρά, όταν μπήκε να τρέξει με την Νατάσα, ήταν εντελώς... αλλού. 

Και το κρίμα το μεγάλο είναι οτι  η Νατάσα την ίππευσε πάρα πολύ ωραία και σωστά. Παρά την καλή ίππευση όμως, η κυρά-φοράδα αποφάσισε να (ξανά)χέσει μες την μέση του τεστ, και μάλιστα κόβοντας τον βηματισμό της, αποφάσισε να μην καλπάσει όταν έπρεπε, και όοοοταν κάλπασε, ξεκίνησε με λάθος πόδι, και άλλα τέτοια χαριτωμένα που ΠΟΤΕ πριν δεν τα έκανε στην Νατάσα. 

Τι να πω. Είχαμε μείνει να κοιτάμε άναυδοι. Τι βλακείες ήταν αυτές που έκανε?

Και όχι, δεν ήταν υπερκόπωση. Όταν βγάζει 2-3 ώρες μαθήματα τα Σαββατοκύριακα, το να ιππευτεί μισή ώρα για το ένα τεστ και άλλη τόση για το ζέσταμα της Νατάσας, δεν το βρίσκω υπερβολή. 

Όπως και να έχει, την επόμενη φορά που θα πάμε σε αγώνα, η Νατάσα θα τρέξει πρώτη. 

Και μπορεί να μην μπήκαμε έφιππες στις απονομές, αλλά είχαμε παρουσία - με έμμεσο έστω τρόπο, μιας και βοηθήσαμε στις βραβεύσεις, δίνοντας τις ροζέτες και τις καραμέλες στα άλογα. Πόστο ζηλευτό, αν κρίνω από το πόσα κοριτσάκια είχαν έρθει και ζητούσαν να κάνουν αυτά την βοήθεια... Χα!

Στο τέλος και πριν ξαναμπεί η Ladybird στο φορτηγό, ανοίξαμε προς τιμήν της και 2 σαμπανούλες μικρές. Εμ τι? Μόνο φράουλες από τον Θάνο? όοοοοοοοχι... Την γιορτάσαμε κανονικά την πριγκίπισσα, την παινέψαμε και την αφήσαμε στην στοργική φροντίδα των αγοριών (Θάνος & Αλέξανδρος).

Το μόνο κρίμα ήταν που δεν μπόρεσε να έρθει και ο Γιάννης, να καμαρώσει το πόσο ωραία φαίνονταν τα φούτερ που μας έφτιαξε με το λογότυπο του Μοντέρνουν 5άθλου στην πλάτη. 

Για να μην πω το σοκ που έπαθε ο κύριος Γεωργόπουλος όταν του είπαμε οτι ιππεύαμε με άλογο που είναι στους σταύλους του 5άθλου, με προπονήτρια 5άθλου. Ενθουσιάστηκε λέμε!  ;)

Εεεεεετσι, να προμοτάρουμε λίγο την δουλειά που γίνεται εκεί μέσα !