Το ΚΕΙΠΠ στις παλιές καλές και ένδοξες μέρες του...

Παλιά, το Κέντρο Εκπαίδευσης Ιππασίας (ΚΕΙΠΠ) στεγαζόταν στους πρώην στρατιωτικούς σταύλους, στο Γουδί. Οι εγκαταστάσεις ακόμα και παρατημένες, είχαν μια αίγλη, που πια δεν βρίσκουμε δυστυχώς πουθενά...

Ήμουν πολύ τυχερή που μπόρεσα να ιππεύσω σε εκείνες τις εγκαταστάσεις, πριν τις μετατρέψουν σε εκθεσιακούς χώρους και γραφεία... Επίσης, ήταν η πρώτη περίοδος που ίππευα χωρίς προπονητή και παράλληλα, προσπαθούσα να ετοιμαστώ για τις εξετάσεις της λισάνς.

Πηγαίνοντας στο κλειστό ιπποδρόμιο, με τον Marco Polo. 

Τώρα το κλειστό έχει γίνει εκθεσιακός χώρος και φιλοξενεί πλαστικά ομοιώματα από τους δεινόσαυρους της Παταγονίας. Κατάντια...

Ιππεύοντας μέσα στο κλειστό, τον Milton.

Μπορεί να δει κανείς τις εξέδρες στα πλάγια και τους καθρέφτες στις γωνίες και τις μεγάλες πλευρές του ιπποδρομίου.

Ο Marco Polo σε συραγωγέα.

Εκεί που σήμερα είναι το ψεύτικο γρασίδι της ΕΠΟ, παλιά ήταν το ανοιχτό ιπποδρόμιο άμμου

Στιγμιότυπο από τους διεθνείς αγώνες CSI που οργανώνονταν κάθε Σεπτέμβρη.

Το ιπποδρόμιο αυτό είναι πλέον το μόνο μέρος που χρησιμοποιείται για ίππευση, μισό με άμμο, μισό με γρασίδι.

Τότε, και πριν τρελαθούν όλοι με το παραμύθι των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας διοργάνωνε τους μεγάλους αγώνες (πρωτάθλημα και διεθνείς) στο ΚΕΝΤΡΟ της Αθήνας και οι κερκίδες ήταν πάντα γεμάτες, μιας η ενημέρωση κόσμου που δεν είχε σχέση με την ιππασία ήταν εύκολη, και η πρόσβαση, ακόμα ευκολότερη. Σε αντίθεση με το ΟΚΙΜ, που ακόμα και οι αγωνιζόμενοι χάνονται μερικές φόρες μέχρι να το βρουν.

Όπως ήταν φυσικό, με τόσο κόσμο που μάζευε, οι χορηγίες ήταν εύκολο να βρεθούν και τα σταντ με τα κορίτσια του Martini να κερνάνε χαμογελαστές ποτά τον κόσμο, καθώς και τα πολλά μικρά μαγαζάκια με είδη ιππασίας, οι μπουφέδες και οι αγωνιζόμενοι που μπλέκονταν με τους θεατές, έδιναν μια αίγλη σε αυτές τις διοργανώσεις, που καμία σχέση δεν έχουν με τις άδειες κερκίδες που βλέπουμε σήμερα στο Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας Μαρκόπουλου.

Σε εκείνο το ιπποδρόμιο είχαν τρέξει, διακριθεί και βραβευτεί τα μεγαλύτερα ονόματα της ιππασίας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, όταν ήταν η Χρυσή Εποχή της ιππασίας στην Ελλάδα. 

Τόσο Έλληνες, όσο και ξένοι, όπως για παράδειγμα ο Ιρλανδός Cian O'Connor, που στα 16 του βραβεύτηκε ως ο καλύτερος νεαρός ιππέας του αγώνα, για να επιστρέψει στην Αθήνα το 2004, διεκδικώντας το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και κερδίζοντας εν τέλη το 2012 το χάλκινο, στο Λονδίνο.