Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013.
Μετά από σχεδόν ένα μήνα που πήγαινα μεν αλλά δεν καβάλαγα, ίππευσα επιτέλους. Τον κύριο Λαλάκη.
Μες την ζέστη, εντελώς ντεφορμέ η δικιά σας, σε κάτι φάσεις να μην μπορώ να πάρω ανάσα ή να νοιώθω κάτι αδυναμίες, γενικά να νοιώθω ωσάν ψοφίμι στην πλάτη του.
Και αυτός, να πηγαίνει βάρκα γιαλό. Στην αρχή, έμπαινε συνέχεια μέσα, βγάζοντας την κεφάλα του έξω. Μετά, να μην ανοίγει το βήμα του με τίποτα. Χμμμμμμ... Μετά όμως από λίγο καλπασμό για ζέσταμα και λίγο σπιρουνάκι με το εσωτερικό πόδι, σαν να έστρωσε λίγο.
Ε καλέ μου κι εσύ, δεν με νοιάζει να καλπάσεις όπως να'ναι, να καλπάσεις σαν άλογο θέλω, όχι σαν κατσίκι. Κι αν δεν θυμάσαι πώς να τοποθετήσεις το σώμα σου για να σε βολεύει καλύτερα στον βηματισμό, ευχαρίστως να σου θυμίσω εγώ. Αξιαγάπητε στόκε μου και ξεροκέφαλε κεφτέ μου...
*ναι ναι, αυτό το κράξιμο αγάπης που υπάρχει ανάμεσα στους περισσότερους αναβάτες και τα άλογά τους, έχει πολύ πλάκα.
Σύνηθες ρεπερτόριο: "γιατί μου το κάνεις αυτό σε μένα? Σε ΜΕΝΑ, που σου έφερα ΤΟΣΑ καρότα/ζάχαρες/κλπ λιχουδιές? Σε ΜΕΝΑ, που σε χαϊδεύω πόσες ώρες?" κλπ κλπ
Νομίζω ΟΛΟΙ μας πρέπει τουλάχιστον ΜΙΑ φορά να το έχουμε σκεφτεί αυτό το πράγμα - συνήθως όταν τα αλογάκια μας κάνουν μια επίδειξη αδιαφορίας για την ύπαρξή μας ή την επιθυμία μας να κάνουν κάτι.
Παρ'όλα αυτά, εξακολουθούμε να τα κοιτάμε με καρδούλες στα μάτια...
Ε χεμ. Συνεχίζω.
Ωραιότατη η ίππευση - ιδιαίτερα όταν έπεσε λίγο η θερμοκρασία. Πηξήδαμε κιόλας, έτσι σαν αποχαιρετιστήριο καλοκαιρινό άλμα. Όχι διαδρομές και ιστορίες, ένα καθετάκι που έφτασε το 1 - 1,05 μ. Η πλάκα ήταν που είχα ανταλλάξει το μαστίγιο που κράταγα με το καινούργιο της Βίκυς, το οποίο είναι για ντρεσσάζ. Πλησιάζαμε το εμπόδιο λοιπόν, και το ένοιωθα να... ανεμίζει στα καπούλια του Λαστ. Το ένοιωθε και ο ίδιος και πάταγε κάτι γκάζια, ωραιότατα...
Και αυτό ήταν το τέλος για μένα για αυτό το καλοκαίρι των επαφών μου με τους στάβλους. Μέχρι τον Σεπτέμβρη που ξαναρχίζουν τα μαθήματα και επιστρέφει η Μαρίνα δηλαδή.
Αρχικά (ναι μεν), σκεφτόμουν να πηγαίνω τα απογεύματα στον στάβλο, να κάνω καμιά δουλειά, να βγάζω κανένα άλογο συραγωγέα, να βάλω λίπος σε σέλες και ηνία που κοντεύουν να σπάσουν τόσο που έχουν ξεραθεί, να ρίξω ίσως λίγο ασβέστη στην κοπριά, για μύγες κλπ και γενικά, δουλειές από αυτές που μπορούν να γίνουν καλύτερα όταν δεν δουλεύει ο στάβλος.
Αλλά επειδή ο Μωχάμεντ είναι με τις μέρες του και τώρα τελευταία, κρίνοντας από την συμπεριφορά του, μάλλον τον εκνευρίζω, νομίζω πως δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να του σπάω τα νεύρα με το να εμφανίζομαι στον χώρο εργασίας του, ιδιαίτερα τώρα που θα είναι σχετικά νεκρή περίοδος.
Οπότε με βλέπω ξανά στους στάβλους από Σεπτέμβρη. Ελπίζω μόνο, αντ'εμού να πάει και κανένας άλλος εκτός Θάνου στους στάβλους να δώσει κανα χέρι στον Μωχάμεντ για καμιά δουλειά.
Ως τότε......
Καλό καλοκαίρι
καλή ξεκούραση
και καλά μπάνια !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου