Ισορροπία (Gayzer/ Πιρπιρίκος)

Την Παρασκευή πήγα λίγο νωρίτερα από την ώρα μου, θέλοντας να προλάβω να σελώσω τον Πιρπιρή μας. Όταν έφτασα όμως, είδα οτι ήταν ήδη έξω για μάθημα, οπότε πήγα να χαζέψω λίγο.

Όπως παρακολουθούσα, παρατήρησα κάτι περίεργο. 

Εντάξει, σαν άλογάκι έχει τυπικό βηματισμό βούλγαρου, γρήγορο και κορφτό και είναι ολίγον παπατρέχας, αλλά δεν περίμενα να δω να ιππεύεται από κάποιον που πηδάει εμπόδια τόσο περίεργα. Απλά έβλεπα άλογο και αναβάτη να πηγαίνουν γύρω γύρω τον στίβο, πότε σε γρήγορο τροτ, πότε σε καλπασμό, εκτός ισορροπίας. Ούτε κάμψη, ούτε κύκλους, ούτε σερπαντίνες, τίποτα. Στίβο και μόνο. Και φυσικά, αυτό δεν βόλευε κανέναν από τους δύο, μάλλον τους κούραζε και τους ταλαιπωρούσε αμφότερους τολμώ να πω. Και το ακόμα πιο περίεργο ήταν οτι δεν σταμάταγαν, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. 

Θυμήθηκα λίγο τον Φουξ, που πριν φτάσει να γίνει το συνεργάσιμο αλογάκι που έπαιρναν όλοι, ήταν ένα δυνατό άλογο που έκανε αρκετές φορές τους αναβάτες τους να πηδήξουν από πάνω του όσο κάλπαζε, επειδή δεν σταματούσε, δεν έστριβε και σε κάθε καλπασμό, άνοιγε το βήμα του. Ευτυχώς, ο Πιρπιρής ούτε τόσο δυνατός είναι, ούτε τόσο τρομακτικός, που να κάνει κάποιον να πηδήξει από πάνω του, αλλά σίγουρα χρειάζεται κάποιον να του θυμίζει να σταματάει.

Όταν ήρθε η σειρά μου να ανέβω, είπα να ξανασυστηθώ.

-Γεια, Ελένη-Δανάη. ΔΕΝ τρεχαλίζεις μαζί μου.

Η απάντηση του ήταν άμεση.

-Γεια, Γκέιζερ. Κράτα με λίγο γιατί θα τα 'φτύσω.

Τελικά, η προπόνηση ήταν αρκετά αποκαλυπτική για τις ανάγκες του, και πολύ ευχάριστη για εμένα. Παρά τα διάφορα μικροπροβληματάκια, εκτελούσε όλες τις ασκήσεις που του ζητούσα, και όταν από ένα σημείο κι έπειτα χαλάρωσε, ήταν αρκετά ευχάριστος. 

Πηδήξαμε κιόλας, αλλά νομίζω ήταν λίγο κουρασμένος. Στην αρχή είχαμε κάτι φρίκες βλέποντας το Χ και το κάθετο, αλλά μετά από πρόταση της Μαρίνας, του σήκωσα το κεφάλι και τα πέρασε αρκετά καλά.

Η δική μου πρόταση για όποιον πρόκειται να τον ιππεύσει, είναι να τον βοηθάει να ισορροπεί. Αντί να τον αφήνει να φεύγει μπροστά και να τρεχαλίζει, αντί να του τραβολογάει το στόμα για να τον κόβει, θα πρέπει όποιος τον ιππεύει να τον κόβει περισσότερο με τα πόδια του και το σώμα του και να απαιτεί από τον Πιρπιρή να φέρνει πίσω το βάρος του. Το να αφήνεται ένα άλογο να φεύγει μπροστά εκτός ισορροπίας, είναι ο,τι πιο εύκολο και λάθος.

Μόλις δουλευτεί λίγο για να δυναμώσει το σώμα του και ισορροπήσει καλύτερα, θα είναι ακόμα πιο ευχάριστος στην ίππευση. 

Ήδη ένα πιτσιρίκι, ο Νίκος, που τον είχε ιππεύσει, τον είχε πάει πολύ καλά, που σημαίνει οτι δεν χρειάζεται όποιος τον ιππεύει να είναι δυνατός ή υπερ-τεχνικός. Απλά να έχει ισορροπία στην ίππευσή του, υπομονή και επιμονή να μην του επιτρέπει να χαζοτρέχει και σταθερό ηνίο με μαλακό χέρι για να μην τον τραβάει. 

Αν και μου λείπει ο Λαλάκης μου - που σαν άλογο είναι ακριβώς το αντίθετο από τον Gayzer, ο Πιρπιρής είναι ένα μουσούδι που σε προκαλεί να δουλέψεις μαζί του για να σου ανταποδώσει τα μέγιστα.

Νομίζω σε 1 μήνα από τώρα, αν δουλευτεί συστηματικά, θα κλείνει στόματα και θα γίνει από τις αγαπημένα άλογα για μάθημα.

Ανυπομονώ για την επόμενη προπόνηση λοιπόν, και παρόλο που δεν έχω αντίρρηση ο,τι άλογο κι αν πάρω, θα ήθελα να ξαναπάρω τον Πιρπιρή :)