Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Jumping - Better than the old days...

Σήμερα, μετά από 8 χρόνια (έκατσα και τα μέτρησα τελικά) πήγα ξανά σε αγώνες εμποδίων! 
Και όπως είναι φυσικό, όπως και η Βίσση με τους Δαίμονες, έτσι και εγώ, είχα μόνο τις προηγούμενες εμπειρίες μου για να συγκρίνω την σημερινή ημέρα. Δεν ξέρω για την Βίσση, πώς θα τα πάει με την ροκ όπερα, αλλά εγώ σίγουρα τα πήγα καλύτερα απ'ότι παλιά. Αν και φοβόμουν πολύ μην πέσω, λόγω της τελευταίας μου συμμετοχής σε αγώνα εμποδίων το 2005 - αυτό το ομολογώ.



Ως τώρα, οι εμπειρίες μου ήταν παρόμοιες. Ναι, είχα τρέξει και στο παρελθόν αγώνες στο ιλιγγιώδες ύψος του 1μ. Ναι, είχα κάνει και στο παρελθόν δουλειά σταβλίτη, και μάλιστα όχι για 3 αλλά 7 άλογα, όχι για 1 αλλά για 3 μέρες/διοργάνωση, και μάλιστα σε αγώνες CSI. Ναι, και στο παρελθόν είχα κάνει τον σταβλίτη του εαυτού μου, ΑΛΛΑ...

Αυτή τη φορά, όλες σχεδόν οι εμπειρίες ήταν ένα επίπεδο επάνω. Level up κοινώς, και μάλιστα, προς το καλύτερο.

Επίπεδο riding: Up
Ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε αγώνα εμποδίων και δεν είχα το άγχος που είχα παλιά. Δεν ήμουν στα πρόθυρα εμετού, δεν ήθελα συνέχεια τουαλέτα, δεν έτρεμαν τα πόδια μου όσο ήμουν πάνω στο άλογο, δεν με έπιανε υπνηλία, ως αντίδραση σε έκρηξη αδρεναλίνης από το άγχος. Όλα αυτά βέβαια, τα προκαλούσαν οι τότε προπονητές μας, που ξαφνικά εκεί που κοιτάγαμε ψαρωμένοι τον αγώνα, μας φώναζαν "ανέβα να κάνεις ζέσταμα, μπαίνεις σε 8 άλογα!" και ΝΑ το εγκεφαλικό !!! Το αστείο είναι πως είχαμε στο παρελθόν ίδιους προπονητές με την Νατάσα, και άρα παρόμοιες εμπειρίες στρες και άγχους και σήμερα, ΚΑΜΙΑ από τις δυο μας δεν είχε αυτό το πράγμα που κάνει το στομάχι σου κόμπο. Επίσης, είχαμε τους πρώην προπονητές μας, με άλλους αθλητές, να γυρίζουν να κοιτάνε εμάς όσο τρέχαμε... Χα... 
Ναι, οκ, είχα αγωνία μιας και δεν είχα προπονηθεί καθόλου σε διαδρομές εδώ και κανα-δυο μήνες, πόσο μάλιστα με τον Rigolleto, που τον είχα ιππεύσει μια φορά επίπεδη, και μια φορά για 2 εμπόδια... Αλλά ως εκεί. Με το που ξεκίναγε ο καλπασμός, ήξερα οτι θα περνάγαμε το εμπόδιο - τέλος!

Επίπεδο Combo: groom / riding: Up
Και πιο παλιά μου είχε ζητηθεί να ετοιμάζω άλογα για αγώνες και να τα προθερμάνω, αλλά ως τώρα, δεν είχε χρειαστεί να ετοιμάσω άλογα μόνη μου και να τα τρέξω και να τα χαλαρώσω και μετά ξανά να τρέξω. Εντάξει, ΑΝ ήξερα από πιο πριν τις συνθήκες, θα ήμουν πολύ καλύτερα προετοιμασμένη στο θέμα grooming, αλλά σαν εμπειρία, παρ'όλο που με πίεσε λίγο ψυχολογικά και με κούρασε, σίγουρα ήταν κάτι επιπλέον. Και σίγουρα, την επόμενη φορά που θα τύχει να βρεθώ τελευταία στιγμή με 2-3 άλογα και με εμένα στην λίστα συμμετοχών, θα ξέρω καλύτερα τι να κάνω, χωρίς περιττές κινήσεις και περιττή κούραση.

Επίπεδο fun: UUUUUPPPPP !!!
Επιτέλους, πέρασα ΚΑΛΑ σε έναν αγώνα εμποδίων !!!
Είχα τις φίλες μου, την Βίκυ με το χέρι δεμένο μετά το ατύχημά της από τον Riggo (μιφφφφ), και την Νατάσα, που τρέχουμε μαζί και κάνουμε καλό ομαδάκι, είχα την σούπερ προπονήτρια, την Μαρίνα, που ναι μεν όλοι οι "προπονηταράδες" την κοίταγαν αφ'υψηλού - μάλλον επειδή δεν πουλάει αρκετά ύφος, να μας κρατάει ως ένα βαθμό ψύχραιμες και να μην δέχεται την παραμικρή σκέψη "οπισθοχώρησης", τύπου "ίιιιισως να μην τρέξω και με τον Last?" και πάνω απ'όλα, είχα ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ, να είναι στις κερκίδες και να με βλέπει να τρέχω... Κάποια στιγμή, έπαιξε το ενδεχόμενο να πέσω από το άλογο. Κρατήθηκα και πήγα στα επόμενα εμπόδια, μόνο και μόνο για να μην τον απογοητεύσω. Σίγουρη εμψύχωση :)
Εχμμμμμ εντάξει, δεν ήταν το δόλιο μόνο στις κερκίδες. Πάνω κάτω πάνω κάτω πάνω κάτω πήγαινα εγώ, ερχόταν και ο καημένος μαζί μου. Με χτυπημένο αστράγαλο. Τι υπομονή έκανε και τι προσπάθειες να μου φτιάξει την διάθεση ή να με ηρεμήσει λίγο, μόνο αυτός το ξέρει...

Στο κλείσιμο της ημέρας?

1. Συμμετείχα μετά από 8 χρόνια, σε αγώνα εμποδίων
2. Παρά την έλλειψη προπόνησης, κατάφερα να τερματίσω και τις δύο κατηγορίες, την μία με 12 βαθμούς ποινής (2 υπεκφυγές + 3'), την δεύτερη και την τρίτη, με 7 βαθμούς (από ρίξη βαλβίδας και 3' στην κάθε μία). 
3. Ο φόβος μου να πέσω ανάμεσα σε διπλό εμπόδιο, όταν το πρώτο είναι όξερ, ξεπεράστηκε. 
4. Κάτι ακόμα...

Περιμένω να βγουν βίντεο/φωτογραφίες από τις διαδρομές, για να σχολιάσω τα καλά και τα λάθη στην ίππευσή μου, γιατί σίγουρα έκανα αρκετά λάθη, και σίγουρα έκανα κάτι σωστό για να τα "σώσω". 
Μέχρι να βγουν λοιπόν, ίσως προλάβω να γράψω κάποια πράγματα για το πώς θυμάμαι να γίνεται το σωστό grooming των αγωνιστικών αλόγων - για να μην πω γενικότερα των αλόγων που μένουν σε στάβλους και όχι σε λιβάδι.
Γιατί αυτή η παπάντζα που ακούω, οτι "πλύνει πριν αγκώνα, και μετά είναι εντάξει" και "πάρει σπρέυ για ουρά, μετά βάλει πάνω κίτρινο, μετά πλύνει ζεστό νερό και είναι καλά" δεν μπορώ να την ξανακούσω.
Όχι αγαπητοί. Το άλογο δεν καθαρίζεται σε μια μέρα. Ούτε γυαλίζει σε μια μέρα, όσα σπρέυ, λάδια, γράσα και λοιπά του αλείψεις πάνω του. Θέλει περισσότερη και συνεπέστερη δουλειά, κάτι που λείπει από τον στάβλο μας. Κατα τ'άλλα, το παράπονο του σταβλίτη, ήταν πως ο Ρίγγο θα πήγαινε με κιτρινίλες στον αγώνα και οι άλλοι σταβλίτες θα έλεγαν οτι δεν καθάρισε το άλογο...
Χα....
Γιατί αγαπητέ? ΠΟΤΕ το καθάρισες το υποκίτρινο αλογάκι? Όταν το έβγαζες με τις κίτρινες στάμπες από τις καβαλίνες που μαζεύονται μια στις τόσες και άχυρα στην ουρά, για μάθημα? Ή την παραμονή του αγώνα, που το μόνο που έκανες ήταν να με επιτηρείς όσο πάλευα να τον πλύνω και να τον καθαρίσω κάπως?
Έλεος με την αναίτια γκρίνια πια... Ή αποφάσισε τι είναι δική σου δουλειά και κάν'το ή μην το κάνεις, και μην ανακατεύεσαι.

3 σχόλια:

  1. πάντως πρέπει να παραδεχτείς πως τα εμπόδια, από ψηλά, φαίνονται πολύ πιο εύκολα από ό,τι όταν είσαι δίπλα τους, όταν περπατάς τη διαδρομή. Αυτό για εμένα ήταν (ένα από τα πολλά) συμπέρασμα της ημέρας!

    ΉΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΛΎ ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχα ναι το παραδέχομαι ^_^ Η ημέρα στο σύνολό της, ήταν όντως πολύ ωραία :)
    Επίσης... τα εμπόδια στην προθέρμανση, παίζει να ήταν και 1.10... και εμείς τα χαζά, μέχρι να το πάρουμε είδηση, τα περνάγαμε 1-2 φορές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γεγονός! περνάγαμε ότι υπήρχε μπροστά μας!!!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή