Αμαρτήματα Μωχάμεντ παιδεύουσι... εμένα και τον κοντό

Το Σαββατοκύριακο είχα πάει στο αγόρι μου στην Θεσσαλονίκη. ΔΕΝ ήμουν Αθήνα. Πόσο τραγικά κακό μπορεί να είναι αυτό? Πόσο δύσκολο θα ήταν για τον Μωχάμεντ να έβγαζε έναν ρημαδοσυραγωγέα τον Νέρο? Προφανώς πολύ δύσκολο, μιας και δεν τον έβγαλε το Σάββατο, δεν τον έβγαλε την Κυριακή και φυσικά δεν τον έβγαλε και την Δευτέρα το πρωί.

Αν πήγαινα στον σταύλο Τετάρτη, ΤΟΤΕ θα έβγαινε το άλογο. Ωραία... πολύ ωραία...

Ε την Δευτέρα λοιπόν, ο Νέρο είχε φαγούρα στα πέταλα, τρωγόταν να κάνει την Νεριά του. Το περίμενα, εξ ου και στον συραγωγέα τον περίμενα... στην γωνία.

Δεν τον πρόλαβα όμως. Την έκανε την βλακεία του όσο ήταν ακόμα κρύος, με αποτέλεσμα όταν τον ίππευσα, να κουτσαίνει. Ελαφρώς.

Ε καλά λέω, ας μην είμαι υπερβολική. Λίγα πράγματα θα κάνουμε σήμερα, και αύριο βλέπουμε.

Φευ! Την Τρίτη κούτσαινε περισσότερο...

Τετάρτη λοιπόν, δεν είχε ιππασία. Είχε βάδην στον συραγωγέα, φιλάκια, χαδάκια, αγκαλιές! Σκληρή προετοιμασία... 

Επίσης, είπα να δοκιμάσω την πρόταση της Γαλάτειας, να του δώσω δηλαδή ένα παυσίπονο (egicalm) για 4-5 μέρες. Δεν ξέρω αν θα τον πιάσει, δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερα και πόσο καλύτερα, αλλά τέλος πάντων, σήμερα θα κάνουμε την πρώτη δοκιμή.

Πάντα όμως, πριν τον αγώνα, κάτι γίνεται και κουτσαίνει αυτό το βλακάλογο... Και όταν λέω "κάτι" εννοώ "ροντέο". Και την προηγούμενη φορά που είχαμε πάει στον αγώνα, κούτσαινε ο στόκος, γιατί το Σάββατο έκανε διάφορες... "διατατικές" με εμένα πάνω του (όχι για πολύ). Και φυσικά, μου την είπαν οι κριτές. Και καλά έκαναν δηλαδή. Αλλά όχι πάλι ρε γαμώτο... Τον πρόσεχα να μην τον κουράζω, τον πρόσεχα να μην του ζορίζω το πόδι, πρόσεχα το ένα, το άλλο, το τρίτο, και στο τέλος, όπως είπε και ο Τρύφωνας ο Σαμαράς, Μηδέν υπό το πηλίκο!

Ε ρε γκαντεμιά που με κυνηγάει...................

Σκεφτόμουν να πω στον Ηλία να με δηλώσει με άλλο άλογο. Με όποιο να'ναι. Αλλά είμαι και εγώ μουλάρι πεισματάρικο. Δεν εγκαταλείπω την προσπάθεια με τον Νέρο. Δεν του είπα τίποτα, ας μας δηλώσει και αν μέχρι ΚΑΙ το Σάββατο δεν είναι καλύτερα ο κοντός μου, θα δω αν μπορώ να μπω ως last entry την Κυριακή με κάποιο δικό του άλογο. Αλλά δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι προς το παρόν αυτή την επιλογή. Θέλω να προσπαθήσω με τον Νέρο. Μαζί τρώμε τον γάιδαρο, ας φάμε και την ουρά!

Από την άλλη πάλι... δεν ξέρω... νοιώθω λίγο τύψεις. Μήπως βάζω τον αγώνα πάνω από την ευημερία του? Αλλά ρε γαμώτο, αφού δεν τον ιππεύω (χθες - σήμερα) πόσο τον επιβαρύνω? Ουφφφφφφφφφφφ... να σκάσω είμαι...

Και ο χαμένος, λες και ξέρει οτι έχει κάνει λαδιά, όλο αγάπες είναι! Όλο φιλάκια, να μου γλύφει τα χέρια, να του καθαρίζω πόδια και να μου γλύφει το μπουφάν, να ακουμπάει την χοντροκεφάλα του στον ώμο μου, να μου αναστενάζει... Ρε μπας και έχει ερωτευτεί την Ladybird που είναι απέναντι? Έλαπαναγιάμου... Τι να πω...